Ray's Stories

Τελευταία μέρα του Φθινοπώρου. Επίσημα Χειμώνας από αύριο αλλά εδώ ήρθε από νωρίς. Πολλά τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι εναλλαγές. Κάπου διάβασα ότι αυτό το μήνα έριξε τόση βροχή όση πέφτει στην Αττική στη διάρκεια ενός έτους. Εδώ λοιπόν. Με εικόνες. Πολλές! Walking through the shades of green... Μια λευκή, λεπτή γραμμή σηματοδοτεί το άπειρο. Ανατολή. Βρεγμένη. Θεσπέσια. Τα σύννεφα δεν είναι ποτέ τα ίδια. Μεγάλωσα για να το μάθω. Άρχισε να σκοτεινιάζει ο κόσμος και να πέφτουν (ξανά) οι πρώτες χοντρές ψιχάλες! Τα βουνά τράβηξαν το νερό στο βάθος. Τη γλιτώσαμε αυτή τη φορά... Τελικά αυτό που είχε λείψει πάνω απ΄ όλα ζώντας στην πόλη ήταν οι ανοιχτοί ορίζοντες που μας περιμένουν. Ribbons Of Pure Color... Στο πλευρό μου. Μια αγέλη είμαστε πια... Μια ομίχλη πλανιέται στον Κυπαρισσιακό... Κι ας μεσημεριάζει. ...Και βλέπω ήδη τα πρώτα χιόνια απ' το μπαλκόνι. Ροχαλητό όχι αστεία... Ένα νεκρό πρόσωπο... Καλό Χειμώνα ν

Εδώ χειμώνιασε για τα καλά. Μυρίζεις βρεγμένο χώμα και μουλιασμένο πεύκο. Άσπρισαν οι καμινάδες απ' τα τζάκια... μυρίζεις και καμένο ξύλο. Χουχούλιασμα λοιπόν και... σοκολάτα! Μια γκανάς με άρωμα εσπρέσσο, εσπεριδοειδή και φρούτα του δάσους. Φτιάχνουμε τη γκανάς η οποία τρώγεται κι έτσι.. δεν χρειάζεται συνοδευτικά!!! Πάμε όμως... 2 κουτάκια κρέμα γάλακτος λάιτ και μια σοκολάτα κουβερτούρα ή υγείας την οποία σπάμε και τη ρίχνουμε στην κρέμα. Η κρέμα έχει τοποθετηθεί σε κατσαρολάκι στη φωτιά να ΖΕΣΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΒΡΑΣΕΙ. Η σοκολάτα λιώνει αργά και ηδονικά και κάπου εκεί προσθέτουμε και μια κουταλιά (ή δύο) του γλυκού ωμό καφέ εσπρέσσο. Ανακατεύουμε ΣΥΝΕΧΕΙΑ για να μην μας πιάσει.... Απ΄το κέντρο προς τα τοιχώματα γιατί πάντα στο κέντρο συγκεντρώνεται... Σε περίπου 7 λεπτά είναι έτοιμη, η σοκολάτα έχει λιώσει καλά, η γκανάς μας είναι κρεμώδης όσο πρέπει! Παίρνουμε μπολάκια ή ποτήρια σαμπάνιας... Στη βάση μια κουταλιά μαρμελάδα ή εναλλακτικά γλυκό του κουταλιού. Εδώ χρ

Λοιπόν μου αρέσει ο πλουραλισμός που αποκτά το μπλογκ στη θεματολογία του. Όχι μόνο ιστορίες αλλά και φωτογραφίες και βιβλία και ζαχαροπλαστική, σήμερα και συνταγή μαγειρικής. Απλή, γευστική και εύκολη! Φιλέτο γλώσσας ή πέρκας σε κρασάτη σάλτσα. - 1 ή 2 φιλέτα γλώσσας ή πέρκας (ή ακόμα και παγκάσιους). - 1 μικρό ψιλοκομμένο κρεμμύδι. - 1 με 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες. - 2 φύλλα δάφνης. - 2 ποτηράκια κόκκινο κρασί. - λίγο τριμμένο βασιλικό (1 κουτ. γλυκού) - λίιιιγο αλάτι, πιπέρι, λίγο λάδι. - φρέσκια ντομάτα (εγώ έχω τριμμένη απ' το καλοκαίρι στην κατάψυξη) αλλά στην ανάγκη βάζετε κονσέρβα. Απ' το ψυγείο τα ψάρια κατευθείαν σε βαθύ τηγάνι να βράσουν μέσα στο ζουμί που θα βγάλουν. Μετά την πρώτη βράση τα αφαιρούμε, τα βάζουμε σε μια πιατέλα και στο ζωμό του τηγανιού προσθέτουμε όλα τα υλικά. Αφήνουμε τη σάλτσα να πάρει μια βράση και ξαναβάζουμε το ψάρι στο τηγάνι για 4 - 5 λεπτά ακόμα ώσπου να "τραβήξει" τη σάλτσα και αυτή να μειωθεί στο μισό, καθ

Είχα τάξει μια πορτοκαλόπιτα.... Ε, αφού την έταξα, ας την κάμω... Υλικά... 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 ποτήρι ζάχαρη, 4 αβγά, μια βανίλια, ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ, 200 γρ. γιαούρτι, ξύσμα από 2 πορτοκάλια (για να είναι έντονη η γεύση), 3 φύλλα κρούστας. (Εγώ έβαλα και αμύγδαλο σε φλούδες) ΟΛΑ τα υλικά (πλην του φύλλου κρούστας) σ' ένα μεγάλο μπολ!!! Εκεί θα χτυπηθούν μέχρι να πάρουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Έχω βάλει ήδη το φούρνο να ζεσταίνεται στους 180 βαθμούς... Το χτυπημένο μείγμα μπαίνει στο πυρέξ. Προσθέτουμε τα φύλλα κρούστας σπασμένα με τα χέρια και τα βυθίζουμε στο μείγμα. Προσθέτουμε και το αμύγδαλο. Στο φούρνο για περίπου 30 λεπτά (πάνω - κάτω αντίσταση). Μπορεί να χρειαστεί κάνα δεκάλεπτο παραπάνω... Σε αυτή την περίπτωση καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο. Το γλυκό είναι έτοιμο άπαξ και μπει μαχαίρι στη μέση και βγαίνει ΣΤΕΓΝΟ απ' το μείγμα! Είδατε γιατί πρέπει να βάζουμε αλουμινόχαρτο; Παθών και μαθών! Συνοδεύεται από παγωτό (κατά προτίμησ

Τι κάνεις όταν έχεις πάρα πολλά πορτοκάλια και είσαι μόνο μια ψυχή; Α. Μαζεύεις και δίνεις σε γνωστούς που έχουν παιδιά για να πιουν φρέσκο χυμό. Β. Σκαρφίζεσαι τρόπους να εκμεταλλευτείς όσα δεν καταναλώνεις ο ίδιος Πάμε για μαρμελάδα πορτοκάλι.... Για την πρώτη φορά δοκιμής της συνταγής πήρα 5 πορτοκάλια τα οποία καθάρισα πετώντας το άσπρο ανάμεσα στον καρπό και στη φλούδα. Το άσπρο θα πικρίσει το αποτέλεσμα. Κόβουμε τις καλά πλυμένες φλούδες, ζουλιέν. Θέλουμε και το χυμό από ένα λεμόνι για να μη "ζαχαρώσει" η μαρμελάδα. Στην κατσαρόλα κόβουμε μ' ένα μαχαίρι τον καρπό σε κομμάτια, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού, τις φλούδες και λίγο τριμμένο τζίντζερ για το άρωμα. Εγώ έβαλα ένα κουταλάκι του γλυκού. Δίνει μια ... λεμονάτη, πιπεράτη γεύση. Οι παλιές νοικοκυρές έλεγαν, "όσο φρούτο, τόση ζάχαρη". Δεν τις άκουσα. Ήθελα να "κρατάει" το ξινό του το πορτοκάλι. Γι' αυτό και για πέντε μεγάλα πορτοκάλια έβαλα 2 κούπες ζάχαρη, κάπου 300 γρα

Έβρεχε για τέσσερις μέρες. Τούτο το κομμάτι φως ζωντάνεψε για λίγο πριν το καταπιούν τα σύννεφα. Σπουδαίο πράγμα να ζεις πλάι στη θάλασσα και να την απολαμβάνεις δίχως κόσμο. Η σοδειά μιας μέρας απ' τον κήπο. Τα μισά θα γίνουν πορτοκαλόπιτα. Τ' άλλα μισά μαρμελάδα. Έχει ήδη βρέξει τόσο πολύ που το γρασίδι έχει φουντώσει λες και είναι Άνοιξη. Με τις τελευταίες ντομάτες απ' το μποστάνι του θείου είπα να κάνω γεμιστά. Μπελαλίδικα αλλά αξίζουν! "Τσακισμένες" οι πορτοκαλιές φέτος... Όλα τα χρώματα του Φθινοπώρου σε μια φωτογραφία. Green & Blue. Mostly Blue. Μια ξεχασμένη και έρημη καλύβα σε μια ξεχασμένη γωνιά του δάσους. Ζεστά, στο σπιτάκι μας για το Χειμώνα που έρχεται. Κλασσική αρχιτεκτονική του Ιονίου "Τι μπορείς να κάνεις για μια γυναίκα; Να την αγαπήσεις, να υποφέρεις γι' αυτήν ή να την κάνεις λογοτεχνία..." Αλεξανδρινό Κουαρτέτο, Λόρενς Ντάρελ

Αυτό το βιβλίο το διάβασα αργά και απολαυστικά. Δεν φοβάσαι μη χάσεις την πλοκή. Εκεί είναι οι μυρωδιές και οι γεύσεις της Θεσσαλονίκης, εκεί και σε περιμένουν κάθε φορά που γυρίζεις τις σελίδες. "Ο Έρως Σκέπει την Πόλη", τόσο όμορφος, τόσο αληθινός τίτλος. Ένα σεργιάνι είναι το βιβλίο. Σε παλιές εποχές που μ' έναν περίεργο τρόπο συνυπάρχουν με το σήμερα, αρκεί να χεις ανοιχτές τις αισθήσεις σου. Ναι, ο Έρως σκέπει την πόλη γιατί είναι παντού, σε κάθε δρόμο ή δρομάκι της, σε κάθε στέκι της παλιό ή καινούργιο. Είναι οι άνθρωποι; Είναι η αύρα τους; Είναι η παράδοση της πόλης που κρατάει γερά και δεν αφήνει τη φθορά να την αγγίξει; Σάμπως φταίει που ο Έρωτας είναι αθάνατος και την έχει ευλογήσει; Διαβάζοντας σκέφτηκα πως η Θεσσαλονίκη - σε αναλογία πάντα - έχει τη στόφα εκείνη του Παρισιού τ ης Μπελ Επόκ και του Μεσοπολέμου. Γραφική, φιλόξενη για κάθε ταξιδευτή του κόσμου που αράζει στην αγκαλιά του Θερμαϊκού, με μια λεπτή ισορροπία να περιφρουρεί κάθε τι το διαφορετ