Ray's Stories

Ίσως δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να καλωσορίζεις το καλοκαίρι παρά μόνο μέσα απ' τη γραφή ενός σπουδαίου συγγραφέα ο οποίος διέπρεψε και στην ταξιδιωτική γραφή, συνεισφέροντας τα μέγιστα σε αυτό που λέγεται "ταξιδιωτική λογοτεχνία". Ξέρω ανθρώπους που αποφάσισαν να σπουδάσουν αγγλική φιλολογία επειδή τους ενέπνευσε η γραφή και η γλώσσα του Ντάρελ. Πρόκειται ίσως για έναν απ' τους σπουδαιότερους λογοτέχνες της Βρετανίας του οποίου το "Αλεξανδρινό Κουαρτέτο" αποτελεί σημείο αναφοράς και σπουδής έως και σήμερα.  Στην "Σπηλιά του Πρόσπερου" ο Ντάρελ εξιστορεί τα χρόνια που έζησε στην Κέρκυρα, λίγο πριν ξεσπάσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και καταφύγει στην Αφρική. Η εξιστόρηση αυτή γίνεται με μπόλικο θαυμασμό και αγάπη προς το νησί το ίδιο αλλά και κάθε τι ελληνικό, χαρακτηριστικό γνώρισμα αρκετών συγγραφέων που έζησαν κάποια στιγμή στη χώρα μας και την αγάπησαν βαθιά. "Είναι σόφισμα να φαντάζεσαι ότι υπάρχει κάποια αυστηρή διαχωριστική γ

Αλήθεια, ποιοί γράφουν την Ιστορία; Απ' τη μια έχουμε τους ιστορικούς, εκείνους που παραθέτουν τα γεγονότα ψάχνοντας τις μαρτυρίες, βρίσκοντας τα ντοκουμέντα, αναλύοντας τις εποχές και τους συσχετισμούς. Η στατιστική εμπλουτίζει το γραπτό τους και υπάρχει μόνο η αντικειμενική θέαση - και αυτό βέβαια υπό αίρεση - των πραγμάτων τα οποία αποτυπώνονται σε μια μάλλον ψυχρή λίστα καταγραφής των γεγονότων. Απ' την άλλη έχουμε εκείνους που έζησαν τα γεγονότα κι έγραψαν γι' αυτά. Αν μάλιστα ανήκουν στους χαμένους της Ιστορίας, τότε το κείμενό τους αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τι πιο σημαντικό απ' τον μελετητή του μέλλοντος να πάρει στα χέρια του το κείμενο κάποιου που έζησε την ιστορία και δεν έψαξε να την βρει; Ο Γκίντερ Γκρας μάς άφησε χρόνους πριν λίγο καιρό, την ίδια μέρα με τον Εντουάρντο Γκαλεάνο. Πρόκειται για δύο συγγραφείς που δούλεψαν κατά κύριο λόγο αυτό το είδος της λογοτεχνίας που ονομάζεται "βιωματική", που εκπορεύεται δηλαδή απ' όσα έζησαν κα