Ray's Stories

Αγγλία 1942. Το Λονδίνο είναι έρμαιο των γερμανικών βομβαρδισμών. Η Ένιντ Ρόουτς, μια 39χρονη γυναίκα, σχεδόν ολομόναχη στον κόσμο, που εργάζεται σε έναν εκδοτικό οίκο, έχει μετακομίσει σε μια μικρή παραποτάμια πόλη κοντά στην πρωτεύουσα προκειμένου να αποφύγει τις βόμβες.  Ζει σε ένα παλιό τεϊοποιείο το οποίο πλέον χρησιμοποιείται και από άλλους ενοίκους ως πανσιόν. Μαζί της συγκατοικούν 2 κυρίες, ένας μάλλον μοναχικός ηθοποιός και ο κ. Θουέιτς, μια φιγούρα βγαλμένη από τη γκάμα των «κακών» χαρακτήρων του Τσαρλς Ντίκενς. Είναι ο άνθρωπος που τα ξέρει όλα, που έχει άποψη για τα πάντα, κρυφοφιλογερμανός και με μια χαρακτηριστική τάση να κάνει τη ζωή της δεποινίδας Ρόουτς το λιγότερο άβολη. Η ζωή κυλά απελπιστικά μονότονα στην πανσιόν, υπό το καθεστώς ενός προγραμματισμού που ακόμα και ο ίδιος ο πόλεμος δεν μπορεί να παραβιάσει. Το πρωϊνό, το δείπνο, το τσάϊ, οι συνηθισμένες μικροκουβέντες της καθημερινότητας, οι επισκέψεις στη φτωχή τοπική βιβλιοθήκη κι ένα ποτό που και που σε μια γ

Ας αρχίσουμε με τον τίτλο: Προκλητικά ωραίος, σε κάνει να θέλεις ν' ανοίξεις το βιβλίο, να διαβάσεις λίγες σελίδες... ωπ, την πάτησες. Το πήρες. Το πήρες και δεν έκανες άσχημα. Γιατί όλοι κάποια στιγμή θέλουμε να ξεφύγουμε από τα βαρύγδουπα αναγνώσματα, τα τούβλα της λογοτεχνίας, τις δύσκολες αφηγήσεις που αναγκάζεσαι να διαβάσεις ξανά και ξανά για να τις καταλάβεις. Μερικές φορές χρειάζεσαι ένα διάλειμμα από αυτά και το καλύτερο διάλειμμα από ένα βιβλίο είναι ένα... άλλο βιβλίο, γραμμένο διαφορετικά. Ο Μπάκμαν το πέτυχε αυτό. Αρχικά -δεν ξέρω αν ο Μπάκμαν είναι πατέρας- μπήκε θριαμβευτικά στην ψυχολογία ενός 8χρονου κοριτσιού, της Έλσας, που είναι και η βασική του ηρωίδα και την «ζωγράφισε» μέσα από το γραπτό του. Αμέσως, αμέσως, στις πρώτες 100 σελίδες την βάζει να βουτήξει στα βαθιά: να διαχειριστεί το θάνατο της αγαπημένης της γιαγιάς. Πολύ εύκολα αυτή η θεματολογία θα μπορούσε να μετατρέψει το πόνημα σε ένα μελό ανάγνωσμα, ωστόσο, ο Μπάκμαν αποφεύγει επιδέξια αυτήν την