Ray's Stories

Νομίζω πως κάθε βιβλίο του Ντέιβιντ Μίτσελ είναι μια αναγνωστική απόλαυση. Η εμπειρία μου με αυτόν άρχισε από το δυσεύρετο πια «Ο Άτλας του Ουρανού» των εκδόσεων «Ελληνικά Γράμματα» και συνεχίστηκε με το κορυφαίο, «Τα Χίλια Φθινόπωρα του Γιάκομπ ντε Ζουτ» από τις εκδόσεις Τόπος (διαβάστε  ΕΔΩ ). Στον Μίτσελ αρέσουν τα μεγάλα ερωτήματα. Η ζωή, ο θάνατος, η ύπαρξη, ο χρόνος, το αέναο συνεχές της δημιουργίας, είναι ζητήματα που απασχολούν τους ήρωές του και κατ' επέκταση τον αναγνώστη που θα βυθιστεί στις πολλές και πυκνογραμμένες σελίδες των μυθιστορημάτων του.  Τα «Κοκάλινα Ρολόγια», έρχονται πιο κοντά στο «Ο Άτλας του Ουρανού», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο συγγραφέας επαναλαμβάνεται. Είναι αυτή η αντίληψη της Συνέχειας , το γεγονός πως όλα τα δεδομένα της ύπαρξής μας ενώνονται στο διηνεκές του χρόνου, μ΄έναν περίεργο όσο και θαυμαστό τρόπο, τόσο με εκείνα αυτών που προηγήθηκαν πριν από μας όσο και με εκείνα όσων έπονται. Πάνω σε αυτή ακριβώς την αντίληψη στήνει τη μυθοπλασία το

Ατζαβάρα, ένα μικρό ορεινό χωριουδάκι κοντά στην Ταραγόνα της Καταλωνίας. Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 1974, ενάμισι χρόνο πριν ο δικτάτορας Φράνκο αφήσει την τελευταία του πνοή.  Το χωριουδάκι που το έχουν εγκαταλείψει οι χωρικοί του -συνήθης τακτική για πολλά ορεινά χωριά της Ισπανίας και δη της Καταλωνίας όπου ο Εμφύλιος άφησε έντονα τα σημάδια του- γίνεται πεδίο συνάντησης και... πειρασμών μιας ετερόκλητης παρέας αστών. Αρχιτέκτονες, συγγραφείς, οικονομικοί παράγοντες, κόρες πλούσιων οικογενειών, καλλιτεχνικές περσόνες, που τα προηγούμενα χρόνια είχαν αγοράσει τα σπίτια των χωρικών, τα έχουν αναμορφώσει και έχουν δημιουργήσει εκεί το δικό τους καταφύγιο απ΄ την καθημερινότητα και κυρίως, από τα αδιάκριτα βλέμματα.  Η αφήγηση γίνεται από 4 πρόσωπα, που το καλοκαίρι εκείνο έγιναν μάρτυρες των όσων συνέβησαν ανάμεσα στα μέλη της παρέας, γεγονότα που οδήγησαν και στη σταδιακή διάλυσή της.  Ο πρώτος αφηγητής είναι ένας έφηβος όπου στην Ατζαβάρα πηγαίνει ως προσκεκλημένος ενός π