Ray's Stories

Δεν κατάφερα ν' αντισταθώ στον πειρασμό και σαν τελείωσα το Patagonia Express άνοιξα και δεύτερο βιβλίο του σπουδαίου αυτού χιλιανού αγωνιστή και συγγραφέα που έχει το ταλέντο να γράφει τόσο άμεσα, τόσο ζωντανά, τόσο απίστευτα δυνατά. Και δεν απογοητεύτηκα. Μπορώ να πω μάλιστα πως τούτη η συλλογή από σκόρπιες αναμνήσεις απ' την Χιλή του Πινοσέτ, απ' την εξορία του συγγραφέα, απ' τα ταξίδια του δεξιά κι αριστερά στον κόσμο τα γεμάτα εμπειρίες και ανθρώπινες συμπεριφορές, χαρακτήρες, πλούσιους χαρακτήρες μέσα στην απλότητά τους, πραγματικά με καθήλωσε και την απόλαυσα έως την τελευταία σελίδα. Ζούμε σε μια χώρα που μοντέλο (;) ονεδίτισσα γίνεται viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αμφισβητώντας την καταγεγραμμένη με αίμα, ιστορία. Ζούμε σε μια χώρα που διάσημη συγγραφέας με μπόλικη ζάχαρη και κανέλα στο γραπτό της αμφισβητεί ένα ιστορικό γεγονός ως άξιο μνήμης και εορτασμού. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Της παραλίας και της καφετέριας παρέα με τη στρατε...

"Ο θάνατος είναι μια συνήθεια" Παλιό αργεντίνικο τανγκό. Δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι μια μαρτυρία με πλήθος λογοτεχνικών αρετών. Είναι μια πραγματικότητα, είναι οι αναμνήσεις, είναι η Αλήθεια ενός ανθρώπου που γλίτωσε απ' τις φυλακές του δικτάτορα Πινοσέτ στη Χιλή, αυτόν που θαυμάζουν αρκετοί νεοφιλελεύθεροι στην Ελλάδα για το... "οικονομικό" θαύμα που πέτυχε στη χώρα. Όχι τίποτε άλλο δηλαδή αλλά να μην εθελοτυφλούμε πως το πρόβλημά μας είναι τα ξυρισμένα κεφάλια της Χρυσής Αυγής. Αυτοί είναι απλώς τα μαντρόσκυλα. Τα "κεφάλια" είναι αλλού και είναι τόσο αδίστακτα όσο και έξυπνα. Από εκεί και πέρα... Μετά την ανάγνωση μού έχει βγει μια πελώρια λαχτάρα να επισκεφτώ την Παταγονία με το βιβλίο στο χέρι και να περπατήσω στα βήματα του Σεπούλβεδα. Απ' τη μια άκρη στην άλλη, απ' τον Ειρηνικό έως τον Ατλαντικό, "εκεί που γεννιούνται οι μέρες". Να γνωρίσω και να σφίξω το χέρι ενός γκάουτσο , να πιω πικρό μάτε, ν' ακούσω ιστορίες ...