Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2016

Τα καλύτερα του 2016

Εικόνα
Κάπου 40 βιβλία πέρασαν φέτος απ' τα χέρια μου. Παλιές και καινούργιες εκδόσεις, Έλληνες και ξένοι συγγραφείς. Απ' αυτά που διάβασα, ξεχωρίζω ως τα κορυφαία πέντε, τα κάτωθι (με τυχαία σειρά).  Πατήστε πάνω για περισσότερες πληροφορίες. Η Τριλογία της Μασσαλίας, του Ζαν Κλοντ Ιζζό, εκδ. Πόλι ς Αμερικάνικη Σκουριά, του Φίλιπ Μάγιερ, εκδ. Καστανιώτη   Ο Ιδιωτικός Βίος του Μάξουελ Σιμ, του Τζόναθαν Κόου, εκδ. Πόλις    Οι Φωνές του Ποταμού Παμάνο, του Ζάουμε Καμπρέ, εκδ. Πάπυρος    Είδα να Φτάνει Ένας Γέρος, του Ντανιέλ Τσαβαρία, εκδ. Opera Να είμαστε καλά, Καλή Πρωτοχρονιά και καλές αναγνώσεις για το 2017

Πένθιμο Εμβατήριο, του Σωτήρη Πατατζή

Εικόνα
Ένα ωραίο βιβλίο για να τελειώσει ο χρόνος. Ένα απ' τα σπουδαιότερα δείγματα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας που αγγίζει βαθιά το θέμα του Εμφυλίου. Ένας συγγραφέας που ουδέποτε κυνήγησε τη δημοσιότητα, ούτε απέκτησε οφίτσια.  Λακωνία 1949. Έξω απ' τη Σπάρτη, σ' ένα χωριό που μόλις εγκατέλειψε ο εθνικός στρατός, φτάνει ένα Σύνταγμα του ΔΣΕ. Διοικείται πολιτικά απ' τον Βράχο, ενώ ανάμεσα στα στελέχη που το απαρτίζουν διακρίνουμε τον Γορίλα (ψυχίατρο στο επάγγελμα που εκτελεί χρέη γιατρού των ανταρτών), τον Αρίστο (με ταλέντο στη συγγραφή αλλά και με πολλές απορίες για την αναγκαιότητα της τυφλής υποταγής στο Κόμμα), τον Μπουλντόζα, (έναν χαρακτηριστικό τύπο τυχοδιώκτη, γυναικά και καλοπερασάκια) που πριν τον πόλεμο εμπορευόταν ζώα.   Η ζωή στο χωριό μοιάζει ρημαγμένη απ' τα τόσα χρόνια πολέμου. Χαρακτηριστικές φιγούρες του η Αναστάσαινα, μια παλιά αρχόντισσα που έχασε τέσσερις γιους και σύζυγο στους πολέμους που προηγήθηκαν και ο φιλοβασιλικός -πλην δίκαιος- παπ

Άγρια Ζωή, του Ρίτσαρντ Φορντ

Εικόνα
Ο Τζέρι. Ένας άνθρωπος με ταλέντο στο γκολφ χωρίς να το αξιοποιήσει ποτέ. Παραδίδει μαθήματα κατά καιρούς για να βγάζει τα προς το ζην. Είναι παντρεμένος με την Τζιν κι έχουν ένα γιο, τον Τζο. Η Τζιν. Μια γυναίκα 38 ετών, που ακολουθεί τον Τζέρι στην καρδιά της αμερικάνικης επαρχίας, κοντά στα σύνορα με τον Καναδά. Μια σωστή μητέρα και σύζυγος.  Ο Τζο. Ένα αγόρι στην εφηβεία που αναζητά τις σταθερές του. Θαυμάζει τον πατέρα του και είναι φυλακισμένος στο οιδιπόδειο σύμπλεγμα με τη μητέρα του.  Αμερική της δεκαετίας του 60. Η οικογένεια μετακομίζει στο Γκρέιτ Φολς (Μεγάλοι Καταρράκτες στο κείμενο), μια μικρή πόλη της αμερικανικής ενδοχώρας όπου ο πατέρας βρίσκει δουλειά στην τοπική λέσχη του γκολφ. Ο στόχος του είναι να αποκτήσει ένα μερίδιο απ' το μεγάλο αμερικάνικο όνειρο. Να ζήσει πλάι στους μεγάλους πετρελαιάδες που ζουν και δρουν στην πόλη και να αποκομίσει κάτι απ' αυτούς. Η κοντινή αεροπορική βάση είναι η μοναδική που τους συνδέει κατά κάποιο τρόπο με τον υπόλοιπο

Πείτε μου Πως Είν' το Δέντρο, του Μάρκος Άνα (Φερνάντο Μακάρο Καστίγιο)

Εικόνα
Η είδηση στην Ελλάδα πέρασε στα «ψιλά». Λογικό, εν μέρει, μιας και εκείνες τις μέρες ο διάλογος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και ο Τύπος είχαν εξαντληθεί στο θέμα του θανάτου του Φιντέλ Κάστρο.  Μόλις μια μέρα πριν τον θάνατο του ηγέτη της Κούβας, άφηνε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Γκρεγκόριο Μαρανιόν» της Μαδρίτης, σε ηλικία 96 ετών, ο ποιητής Μάρκος Άνα, ο μακροβιότερος πολιτικός κρατούμενος στην Ιστορία της Ισπανίας, επί της δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο.  Αγωνιστής του Ισπανικού Εμφυλίου, αμούστακο παιδαρέλι ακόμα, συνελήφθη για πρώτη φορά στο λιμάνι του Αλικάντε, μαζί με τους υπόλοιπους ηττημένους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού που περίμεναν μάταια τα πλοία τα οποία θα τους μετέφεραν εκτός Ισπανίας. Κατάφερε να ξεφύγει, για να συλληφθεί ξανά αργότερα από άνδρες της αστυνομίας του Φράνκο στη Μαδρίτη. Καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο -μια είδηση που οδήγησε τη μητέρα του στον τάφο- αλλά στη συνέχεια η ποινή του μετατράπηκε σε κάθειρξη. Βασαν

Η Τριλογία της Μασσαλίας, του Ζαν Κλωντ Ιζό

Εικόνα
Η Μασσαλία, η πατρίδα του Πρωτέα, ένα απ' τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου που μας ενώνει.  Το Μαύρο Τραγούδι της Μασσαλίας, Το Τσούρμο, Solea : Τα τρία βιβλία που απαρτίζουν αυτήν τη συγκλονιστική τριλογία του πρόωρα χαμένου Ιζό που καιρό τώρα περίμενε τη σειρά της στο ράφι. Ο καιρός ήρθε, οι λέξεις ρουφήχτηκαν απ' τα μάτια που το γύρισμα των σελίδων τα έκανε να διψάνε πιο πολύ. Η γεύση; Ο γλυκάνισος του παστίς, μια ιδέα αντσούγιας, μπόλικο σκόρδο, ένα τραγούδι του Μάιλς Ντέιβις, λόφοι, μπαρ, συνοικίες, η πικρή εγκληματικότητα, ένα ποτήρι κρασί της Προβηγκίας, ένας δίσκος του Κολτρέιν, ένα λαβράκι ψημένο με μπόλικο μάραθο, το γαλάζιο του κόλπου του Λέοντα, ο παφλασμός των κυμάτων σε μια βάρκα που βγαίνει στ' ανοιχτά, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, οι καταδικασμένοι έρωτες, το νέκταρ που αφήνει στο στόμα το ρούφηγμα ενός μυδιού, η βρωμιά που αναδύεται απ' το Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν, η κουρασμένη Αριστερά της Γαλλίας, οι παιδικές φιλίες, η Μασσαλία των μεταναστών, οι ντό

Aπ' τον Αέρα πιο Ελαφριά, του Φεδερίκο Ζανμέρ

Εικόνα
Στην αρχή μου ήρθε στο μυαλό η «Σονάτα υπό το Σεληνόφως» του Γιάννη Ρίτσου. Ένας μονόλογος μιας υπέργηρης κυρίας προς έναν ακροατή που φαίνεται να υπάρχει αλλά δεν ακούμε ποτέ τη φωνή του. Συνεπώς, το αν υπάρχει στην πραγματικότητα ή όχι είναι κάτι που έγκειται στην φαντασιακή ευχέρεια του αναγνώστη. Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό μας θέμα εδώ. Όλο το βιβλίο είναι ένας μονόλογος μιας γυναίκας που έχει κλείσει τα 93 της χρόνια και οδεύει προς τα 94. Το σκηνικό είναι το διαμέρισμά της και ειδικότερα ένα συγκεκριμένο δωμάτιο: το μπάνιο. Εκεί έχει κλειδώσει έναν 14χρονο, ο οποίος επιχείρησε να την ληστέψει, αλλά η ίδια, με πανούργο τρόπο κατάφερε να τον κοροϊδέψει, λέγοντάς του ότι κρύβει τα χρήματά της στο φαρμακείο του μπάνιου. Μόλις εκείνος μπήκε μέσα να ψάξει, τον κλείδωσε εκεί και πλέον η αφήγηση αρχίζει.  Η γυναίκα θέλει να αφηγηθεί την ιστορία της μητέρας της, μιας πλούσιας κυρίας της Αργεντινής των αρχών του 20ου αιώνα που όνειρό της ήταν να πιλοτάρει ένα αεροπλάνο. Μιλάμε γι

Αμερικάνικη Σκουριά, του Φίλιπ Μάγιερ

Εικόνα
Ο Μάγιερ ακολουθεί πιστά τα βήματα του Στάινμπεκ και γεύεται τα Σταφύλια της Οργής του. Έχουν μια γεύση Αμερικάνικης Σκουριάς που την λες και απελπισία. Το μυθιστόρημα -με βαθιές πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις- διαδραματίζεται στην Μπιουλ, μια μικρή πόλη της Πενσυλβάνια, πάνω στην γνωστή «ζώνη της σκουριάς» - rust belt, στην πάλαι ποτέ βιομηχανική ραχοκοκκαλιά της Αμερικής. Το σκηνικό που στήνει είναι εφιαλτικό και ταυτόχρονα ειδυλλιακό. Θα μπορούσε να είναι το σκηνικό μιας post apocalyptic κοινωνίας. Από τη μια η κοιλάδα του Μον που είναι χτισμένη η Μπιουλ και άλλες πόλεις που ξεπήδησαν με το χτίσιμο του Αμερικάνικου Ονείρου, κατάφυτη, με πυκνά, καταπράσινα δάση, ρεματιές, λόφους στις πλαγιές των οποίων τρέχουν ελάφια κι ένα μεγάλο ποτάμι να την διασχίζει. Από την άλλη, μέσα σε αυτό το παραδεισένιο τοπίο, χάσκουν παράταιρα ερειπωμένα και εγκαταλελειμμένα τα εργοστάσια χάλυβα και κάρβουνου που στήριζαν την Αμερικάνικη Οικονομία για χρόνια. Και οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι στην Μ

Η Κάθοδος των Τεσσάρων, του Νικ Χόρνμπυ

Εικόνα
Λονδίνο, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Τέσσερις άνθρωπο ι βρίσκονται εντελώς συμπτωματικά στην κορυφή ενός ψηλού κτιρίου θέλοντας να αυτοκτονήσουν.  Ο Μάρτιν, ένας παρουσιαστής τηλεοπτικών εκπομπών, η καριέρα του οποίου πήρε την κατιούσα όταν συν ελήφθη και φυλακίστηκε με την κατηγορία της αποπλάνησης μιας 15χρονης. Η Μορίν, μια πενηντάρα , έντονα θρησκευόμενη, πο υ ζει με τον καημό του γιο υ της που είναι φυτό. Η Τζες, κόρη του υφυπουργού Παιδείας, 1 8 ε τών . Η φράση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοι, attitude pro blem, είναι φτω χή για να την περιγράψει. Ο Τζέι Τ ζέι, ένας 30χρονος απογοητευμένος ροκ σταρ. Η μπάντα του διαλύθηκε, η κοπέλα του τον χώρισε και αυτός μοιράζει πίτσες για να ζήσει.  Μερικές φορές χρειάζεται ένα τόσο δα σπρώ ξιμο για να βρεθείς στο κενό. Μερικές φορές πάλι, χρειάζεται ένα τόσο δ α σπ ρώ ξιμο γ ια να ζήσεις.       Ο Νικ Χόρνμπυ είναι ένας απ' αυτ ούς που αποκαλώ «Η Μεγάλη Τριάδα της σύγχρονης Αγγλικής Λογοτεχνίας». Σ ' αυτήν, συμπεριλαμβάνονται

Η Μεγάλη Πομπή, του Αλέξη Πανσέληνου

Εικόνα
Η ιστορία του Νότη. Με πατέρα μεροκαματιάρη ναυτικό και μάνα παραδουλεύτρα. Ο Νότης που ζει ανάμεσα στους τσίγκους της παρανομίας ενός αυθαίρετου. Μέλος μιας παρέας νέων που αγωνίζεται να δώσει πανελλήνιες, να περάσει, να ταχτοποιηθεί, ανάμεσα σε σούζες με νοικιασμένα μηχανάκια, γκομενότσαρκες για καφέ, όνειρα για ένα ροκ συγκρότημα που θα καταπλήξει τα πλήθη, μια παρέα που ζει μέσα στην αβεβαιότητα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.  Περνά τις μέρες του, έχοντας στο μυαλό του την όμορφη κοπέλα που ζει στην πολυκατοικία απέναντι, απ' την άλλη πλευρά του δρόμου -τη «νόμιμη» πλευρά, την «νοικοκύρικη» πλευρά- την κοπέλα που είναι κόρη μπάτσου! Τι ειρωνεία! Και όταν θα χάσει σύντομα τον πατέρα του από έμφραγμα, η ζωή του Νότη θα μετατραπεί σε ένα τραγικό αστείο.  Μεροκάματα από δω κι από εκεί, μια μάνα που τον αφήνει στην τύχη του, φίλοι που χάνονται στο πέρασμα του χρόνου, η σχέση με μια κνίτισσα και οι συγκρούσεις σε πολιτικό πεδίο μαζί της -μιας και ο ίδιος υπήρξε κνίτης στο παρελ

Αϊ Στράτης, Θυμήματα Εξορίας, του Κώστα Βάρναλη

Εικόνα
Ο Κώστας Βάρναλης εξορίστηκε τον Οκτώβριο του 1935 για δύο μήνες και κάτι στο νησάκι του βορειανατολικού Αιγαίου που βρίσκεται στην μέση του πουθενά, στον μαρτυρικό Αϊ Στράτη.  Ο Κώστας Βάρναλης ήταν κομμουνιστής και οι κομμουνιστές ήταν... επικίνδυνοι τότε, σύμφωνα με τον Βενιζέλο, αρχικά, και με τους διαδόχους του στη συνέχεια. Είχαν προηγηθεί εξάλλου δεκάδες εργατικές κινητοποιήσεις με αιτήματα που έως πριν λίγα χρόνια τα θεωρούσαμε δεδομένα -μιας και κάποιοι αγωνίστηκαν γι' αυτά- αλλά τώρα τ' αναζητούμε ξανά ως «παροχές», τις οποίες η οικονομική πολιτική της Ευρώπης δεν αναγνωρίζει. Αλλά ας μην ξεφεύγουμε απ' το θέμα.  Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τις θύμησες του ποιητή απ' την εξορία, οι οποίες στην πλειοψηφία τους δημοσιεύτηκαν αργότερα στην εφημερίδα Ανεξάρτητος. Κάποιες άλλες, λιγότερες, δημοσιεύτηκαν στον Ριζοσπάστη, όταν ο Βάρναλης τα έσπασε με τον Ανεξάρτητο. Το δεύτερο μέρος περιλαμβάνει επιστολές, απ' το αρχ

Άμοιρο Παιδί, του Γιάννη Νικολούδη

Εικόνα
Λίγο από Πίντσον. Λίγο από Ντοστογιέφσκι. Μια ιδέα Σάλιντζερ. Μπόλικος Μπουκόφσκι. Αυτή η νουβέλα έχει όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα: Είναι η ματιά πάνω στα πράγματα ενός 29χρονου συγγραφέα απ' την Κρήτη που μας καταθέτει τα διαπιστευτήριά του.  Κυριακή απόγευμα. Επιχειρώ ν' αρχίσω τρία βιβλία νεοελληνικής λογοτεχνίας (ενός γνωστού και δύο όχι τόσο γνωστών). Απογοητεύτομαι απ' τις πανομοιότυπες εισαγωγές.  Ατέλειωτοι μονόλογοι κατάθεσης άψυχων εσώψυχων. Η ματιά μου πέφτει στη νουβέλα του Γιάννη Νικολούδη. Την ανοίγω. Με κερδίζουν απ' την πρώτη σελίδα η ροή του λόγου του, οι εικόνες που σκηνοθετεί και που μέσα σ' αυτές τοποθετεί τον ήρωά του, ο ωμός ρεαλισμός του, πράγμα μάλλον δυσεύρετο στη νεοελληνική λογοτεχνία. Και είναι 29 χρονών. Το νέο αίμα είναι εδώ. Αρκεί να το ψάξει κανείς.  Ο Χρήστος είναι ο νέος που ασφυκτιά στο τακτοποιημένο μικροαστικό περιβάλλον της οικογένειάς του στην Αθήνα. Γι' αυτήν είναι το μαύρο πρόβατο. Αρνείται να ακολουθήσει τ

Δράκουλας, του Μπραμ Στόκερ

Εικόνα
Αποχαιρετώ το καλοκαίρι με το βιβλίο-ορόσημο της γκόθικ λογοτεχνίας, που αποτέλεσε το έναυσμα για χιλιάδες άλλα, που το χρησιμοποίησαν ως «μπούσουλα», αλλά και για ουκ ολίγες κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές εκδοχές. Ο Δράκουλας λοιπόν, ο μύθος, ο θρύλος και η Ιστορία, γραμμένος απ' τον Ιρλανδό Μπραμ Στόκερ, φίλο του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και ερωτικό αντίπαλο του Όσκαρ Ουάιλντ για την καρδιά μιας γυναίκας.  Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Τζόναθαν Χάρκερ, νέος και φιλόδοξος δικηγόρος, ταξιδεύει ως την Τρανσυλβανία για να συναντήσει τον ευγενή κόμη Δράκουλα και να κανονίσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες μιας μεγάλης αγοράς γης του τελευταίου στο Λονδίνο. Ο κόμης, απόγονος ιστορικής οικογένειας της Βλαχίας, είναι απέθαντος, ένα βαμπίρι, που ζει στους αιώνες τρεφόμενος με αίμα. Θα κρατήσει φυλακισμένο τον Τζόναθαν στον πύργο του και θ' αναχωρήσει για την Αγγλία, όπου ανάμεσα στα θύματά του θα είναι η δεσποινίς Λούσυ Γουέστερνα, αδελφική φίλη της αρραβωνιαστικιάς του Τζόν