Ray's Stories

Δύσκολο πράγμα η Δημοκρατία. Και ακόμα πιο δύσκολη η εφαρμογή της. Αυτό το βιβλίο ήταν μια έκπληξη για μένα. Αποτέλεσε δώρο στα γενέθλιά μου με την ατάκα της φίλης που μου το έδωσε: "θα σου αρέσει πολύ". Μπορώ να πω ότι είχε απόλυτο δίκιο γιατί βιβλία σαν κι αυτά με κάνουν να πιστεύω ότι υπάρχει μέλλον στην ελληνική λογοτεχνία το οποίο ξεφεύγει απ' το ιστορικό πλαίσιο του Εμφυλίου ή της Χούντας, ξεφεύγει από μια περίεργη μιζέρια η οποία - κατά την άποψή μου - έχει διαποτίσει τη γενιά των ελλήνων λογοτεχνών που βρίσκονται εκεί γύρω στα 50 - 60. Νέες ιδέες λοιπόν. Όχι τόσο στο περιεχόμενο καθώς η παρθενογένεση μας τελείωσε νωρίς, όσο στην παρουσίαση, στην τεχνική, στο δέσιμο των ηρώων και της πλοκής, στο πως θα ειπωθούν τα πράγματα. Από εκεί ξεκινάμε. "Η Ενοχή της Αθωότητας" είναι κατά βάση ένα πολιτικό βιβλίο σε γοτθικό περιβάλλον με αρκετές δόσεις σουρεαλισμού. Η ουσία κρύβεται άλλοτε στους συμβολισμούς και άλλοτε στις ατάκες. Υπάρχουν κομμάτια στο βιβλ

Υπήρξε μια αναγνωστική περίοδος στη ζωή μου που αναζητούσα μετά μανίας βιβλία του φανταστικού, εμπλουτισμένα με αυτό που ονομάζουμε "μαγικό ρεαλισμό". Κάπως έτσι έφτασα στο σημείο να διαβάσω ορισμένα βιβλία τα οποία άνετα θα χαρακτήριζα ως "έπη", κυρίως λόγω του όγκου τους, της ατμόσφαιρας και του τιτάνιου έργου του συγγραφέα να τα ολοκληρώσει και μαζί του κι εγώ, ως αναγνώστης.  Είναι π.χ. έπος η σειρά του "Μαύρου Πύργου" του Στίβεν Κινγκ. Δεν είναι λίγο πράγμα να διαβάσεις κάπου 3.000 σελίδες και βάλε μιας συγκεκριμένης ιστορίας η οποία σε κρατάει "όμηρο" ως το τέλος. Και όσο πολυσέλιδο και ΚΑΛΟ το βιβλίο, τόσο μεγαλύτερη και η μελαγχολία σαν το τελειώνεις.  Με τούτα και μ' εκείνα κάπως έτσι είχα αγοράσει και αυτό το βιβλίο, μ΄έναν τίτλο μάλλον "παιδικό" αλλά με περιεχόμενο - όπως αποδείχτηκε - βαθύ και ουσιαστικό.  Ας ξεκινήσουμε απ' τα βασικά: Η Σουζάνα Κλαρκ είναι άξια επίγονος της μεγάλης κλασικής σχολής της βρετ

Το άρχισα δειλά. Ένα μυθιστόρημα στην Ισλανδία του 19ου αιώνα γραμμένο από μια νεαρή Αυστραλέζα. Μετά διαπίστωσα ότι η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και ότι η συγγραφέας έζησε σ' αυτή την απομονωμένη χώρα. Παράλληλα το βιβλίο είχε αρχίσει να με τραβάει όλο και πιο πολύ.  Ομολογώ λοιπόν ότι το "Έθιμα Ταφής" με καθήλωσε. Και μιας και πρόκειται για το πρωτόλειο έργο της Χάνα Κεντ, με αυτό έβαλε τον πήχη της πολύ ψηλά. Είναι οι περιγραφές της, είναι οι χαρακτήρες της, είναι - κυρίως - η κεντρική ηρωίδα της, η τελευταία γυναίκα η οποία εκτελέστηκε στην Ισλανδία για ένα έγκλημα.  Είναι η ιστορία της Άγκνες. Δεν γράφω το επίθετο για να μην σας ταλαιπωρήσω, αρκετά ταλαιπωρήθηκα με τα πολυσύλλαβα ονόματα των Ισλανδών. Η ιστορία μιας γυναίκας που κατηγορείται και καταδικάζεται σε θάνατο δι' αποκεφαλισμού για το θάνατο 2 ανδρών. Είναι η Ισλανδία του 19ου αιώνα, η εποχή που η Ελληνική Επανάσταση οδεύει προς τη νικηφόρα πορεία της - για να το δούμε αντίστοιχα

Ένας 66χρονος Καναδός, λάτρης και δημιουργός του μαγικού ρεαλισμού με επιρροές από Ρενέ Μαργκρίτ και Σαλβαντόρ Νταλί, δημιουργεί και κλέβει βλέμματα... και καρδιές! Περισσότερα  The Magic Realism of Rob Gonsalves

Μπορεί μια υποβλητική γραφή να σε κάνει να δακρύσεις; Κατά πως φαίνεται ναι. Κοντοζύγωνα προς το τέλος σαν ένοιωσα να βουρκώνω, ενώ δυο μέρες τώρα δεν ήθελα να τελειώσει το βιβλίο. Και μιας κι αισθάνθηκα ακριβώς τα ίδια και στο "Σκηνές απ' το βίο του Ματίας Αλμοσίνο", του ίδιου συγγραφέα, κατέληξα πως ο Ζουργός θρονιάστηκε επάξια στο πάνθεον των αγαπημένων μου συγγραφέων. Ναι, η νεοελληνική λογοτεχνία είναι εδώ και όσο έχει συγγραφείς σαν τον Ζουργό δεν έχει να φοβάται τίποτα! Είναι άτιμο πράμα το ιστορικό μυθιστόρημα. Δεν φτάνει μόνο η τέχνη της γλώσσας, θέλει έρευνα ιστορική που θα την εντάξεις αρμονικά στην πλοκή του βιβλίου σου. Θέλει γνώση της εποχής που διαπραγματεύεσαι, θέλει χαρακτήρες ολόσωστους, ολοκληρωμένους τους οποίους πρέπει να σμιλέψεις έτσι ώστε να γίνουν κομμάτι της ίδιας της Ιστορίας και να μην ξενίσουν τον αναγνώστη.  Πάνω κάτω τα ίδια έγραφα και τον περασμένο Ιούνη σαν τελείωσα το προηγούμενο βιβλίο του Ζουργού με ήρωα τον Ματίας Αλμοσίνο. Σαν λο