Οι δύο μάγοι και ο βασιλιάς των κορακιών, της Σουζάνας Κλαρκ
Υπήρξε μια αναγνωστική περίοδος στη ζωή μου που αναζητούσα μετά μανίας βιβλία του φανταστικού, εμπλουτισμένα με αυτό που ονομάζουμε "μαγικό ρεαλισμό". Κάπως έτσι έφτασα στο σημείο να διαβάσω ορισμένα βιβλία τα οποία άνετα θα χαρακτήριζα ως "έπη", κυρίως λόγω του όγκου τους, της ατμόσφαιρας και του τιτάνιου έργου του συγγραφέα να τα ολοκληρώσει και μαζί του κι εγώ, ως αναγνώστης.
Είναι π.χ. έπος η σειρά του "Μαύρου Πύργου" του Στίβεν Κινγκ. Δεν είναι λίγο πράγμα να διαβάσεις κάπου 3.000 σελίδες και βάλε μιας συγκεκριμένης ιστορίας η οποία σε κρατάει "όμηρο" ως το τέλος. Και όσο πολυσέλιδο και ΚΑΛΟ το βιβλίο, τόσο μεγαλύτερη και η μελαγχολία σαν το τελειώνεις.
Με τούτα και μ' εκείνα κάπως έτσι είχα αγοράσει και αυτό το βιβλίο, μ΄έναν τίτλο μάλλον "παιδικό" αλλά με περιεχόμενο - όπως αποδείχτηκε - βαθύ και ουσιαστικό.
Ας ξεκινήσουμε απ' τα βασικά: Η Σουζάνα Κλαρκ είναι άξια επίγονος της μεγάλης κλασικής σχολής της βρετανικής λογοτεχνίας όπως την συναντάμε στον Ντίκενς ή στην Τζέιν Όστιν. Έχει υιοθετήσει στο μέγιστο βαθμό τη γραφή των μεγάλων συγγραφέων, την έχει μπολιάσει στην ιδέα της και μας παρουσιάζει ένα έργο το οποίο ήδη θεωρείται κλασικό στο είδος του και ας έχουν περάσει μόλις 11 χρόνια απ' την ημερομηνία έκδοσής του.
Βρισκόμαστε στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Απ' την αρχή η συγγραφέας μας κάνει σαφές με τον τρόπο γραφής της και με τις άπειρες σημειώσεις στο τέλος των σελίδων ότι έχουμε να κάνουμε με δύο παράλληλα σύμπαντα. Αυτό της κανονικής ζωής κι εκείνο της Μαγείας ή αν θέλετε καλύτερα της Αλχημείας. Όχι, το βιβλίο δεν είναι "Χάρι Πότερ" και οι ήρωές του δεν κυκλοφορούν με μαγικά ραβδάκια παίζοντας κουίντις. Η Κλαρκ έχει στήσει ένα ολόκληρο παράλληλο σύμπαν με την ιστορία της Μαγείας στην Αγγλία - εκμεταλλευόμενη εξαίσια με τους κέλτικους μύθους - όπου μοιραία ο αναγνώστης "ζει" αυτό το παράλληλο σύμπαν, το θεωρεί απόλυτα φυσικό να υπάρχει, πράγμα που κάνουν εξάλλου και οι ήρωες του βιβλίου. Έτσι υπάρχουν παραπομπές σε μεγάλους μύστες της αλχημείας, σε αντικρουόμενες θεωρίες για τη μαγεία, σε τόμους ξεχασμένων απαγορευμένων ή όχι βιβλίων που μιλούν γι' αυτήν αλλά και μια ατέρμονη μυθολογία γύρω απ' τον βασιλιά των Κορακιών, τον μεγαλύτερο μάγο που περπάτησε ποτέ στην γηραιά Αλβιόνα.
Κάπως έτσι στήνονται οι μύθοι, με ατμόσφαιρα και μισόλογα και κάπως έτσι το κοινό πάθος για τη μαγεία θα φέρει κοντά δύο άγνωστους έως εκείνη τη στιγμή ανθρώπους, τον Τζόναθαν Στρέιντζ και τον κύριο Νόρελ. Εδώ λοιπόν η Κλαρκ αποτίει φόρο τιμής στον Ντίκενς. Η περιγραφή των χαρακτήρων, η ζωή στη βικτοριανή Αγγλία, αυτή η εξαίσια αγγλική ατμόσφαιρα που διαπνέεται από τόνους ρομαντισμού, ξεχειλίζει μέσα απ' τις σελίδες. Παράλληλα όμως - απ' την άλλη πλευρά, απ' το άλλο σύμπαν - το βιβλίο αρχίζει να γίνεται σκοτεινό, θυμίζοντας τις γραφές της Μαίρης Σέλεϊ στον Φρανκενστάιν ή του Ρ.Λ. Στίβενσον στον κ. Τζέκυλ και τον κ. Χάιντ. Ο βασιλιάς των κορακιών υπάρχει, παραμονεύει και αναζητά τον τρόπο να κατακτήσει τον κόσμο, να βουλιάξει την Αγγλία του Διαφωτισμού και της Βιομηχανικής Επανάστασης στο σκοτάδι της δεισιδαιμονίας του.
Είναι απίστευτοι οι συμβολισμοί όπως προσφέρονται απλόχερα με την ανάγνωση. Στα χρόνια που περνάνε ο αναγνώστης θα γίνει μάρτυρας της ίδιας της Ιστορίας της Ευρώπης αφού μοιραία κάποια στιγμή ο κύριος Στρέιντζ θα προσφέρει τις υπηρεσίες του ως μάγου στον στρατηγό Ουέλινγκτον στις μάχες του απέναντι στα ναπολεόντεια στρατεύματα. Οι ήρωες θα φύγουν απ' την Αγγλία, θα βρεθούν στην Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία, σε μια Ευρώπη που σπαράζει απ' τους πολέμους, είναι το τέλος των αυτοκρατοριών που έρχεται με γοργά βήματα, το τέλος του κόσμου όπως το γνώριζαν οι άνθρωποι ως εκείνη τη στιγμή αλλά και η αγωνία ενός κυνηγητού με το χρόνο και με το σκοτάδι που έρχεται γοργά από μια άλλη διάσταση...
Πέρα όμως απ' το ιστορικό πλαίσιο, ένα σημαντικό κομμάτι του βιβλίου αναφέρεται στη διαχείριση της δύναμης, της εξουσίας και πως αυτή μπορεί να σε αλλοτριώσει, όπως συμβαίνει με την απίστευτη μάχη που θα δώσει ο Τζόναθαν Στρέιντζ ο οποίος με την πάροδο των χρόνων θα γίνει πιο ισχυρός απ' τον κ. Νόλαν και ίσως ο μοναδικός που μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με το άλλο σύμπαν, με το σκοτάδι που κουβαλάει πίσω του ο Βασιλιάς των Κορακιών. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον Έρωτα που κρυφοκοιτάζει μέσα απ' τις σελίδες καταλήγουμε να έχουμε:
Ένα ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ βιβλίο 900 σελίδων που ξεκινά κάπως περίεργα με πλήθος πληροφοριών γύρω απ' την ιστορία της μαγείας ΑΛΛΑ σιγά, σιγά μεταμορφώνεται σ' ένα μυθιστόρημα δημιουργικής φαντασίας και μαγικού ρεαλισμού που βουτάει βαθιά στο άδυτο της ανθρώπινης ψυχής και που πολύ απλά, ΔΕΝ το αφήνεις απ' τα χέρια σου και ταυτόχρονα παρακαλάς να μην τελειώσει ποτέ. Αυτός για μένα είναι ο ορισμός του Έπους.
*Αξιομνημόνευτη είναι η μετάφραση της Καίτης Οικονόμου - που δυστυχώς μας άφησε νωρίς πριν από λίγα χρόνια - για την εξαιρετική δουλειά ενός πραγματικά δύσκολου κειμένου με μπόλικες ορολογίες και με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
**το βιβλίο ήταν στην αρχική λίστα για το βραβείο Booker του 2004 αλλά δεν τα κατάφερε ως το τέλος. Ωστόσο απέσπασε τα βραβεία Hugo και World Fantasy Novel του 2005 όπως και το British Book Award του 2005 για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα.
***Το βιβλίο γυρίζεται αυτή την περίοδο σε τηλεοπτική σειρά απ' το BBC και αναμένεται να βγει στον αέρα μέσα στη χρονιά. Τα δικαιώματά του για τη μεγάλη οθόνη τα είχε αποκτήσει η New Line Cinema (συμπαραγωγός στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν) αλλά μετά την οικονομική της κατάρρευση το θέμα πάγωσε μέχρι νεωτέρας.
ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΡΑΚΙΩΝ
της Σουζάνα Κλαρκ
σελ. 901 - εκδ. Διόπτρα
μτφ. Καίτη Οικονόμου
Είναι π.χ. έπος η σειρά του "Μαύρου Πύργου" του Στίβεν Κινγκ. Δεν είναι λίγο πράγμα να διαβάσεις κάπου 3.000 σελίδες και βάλε μιας συγκεκριμένης ιστορίας η οποία σε κρατάει "όμηρο" ως το τέλος. Και όσο πολυσέλιδο και ΚΑΛΟ το βιβλίο, τόσο μεγαλύτερη και η μελαγχολία σαν το τελειώνεις.
Ας ξεκινήσουμε απ' τα βασικά: Η Σουζάνα Κλαρκ είναι άξια επίγονος της μεγάλης κλασικής σχολής της βρετανικής λογοτεχνίας όπως την συναντάμε στον Ντίκενς ή στην Τζέιν Όστιν. Έχει υιοθετήσει στο μέγιστο βαθμό τη γραφή των μεγάλων συγγραφέων, την έχει μπολιάσει στην ιδέα της και μας παρουσιάζει ένα έργο το οποίο ήδη θεωρείται κλασικό στο είδος του και ας έχουν περάσει μόλις 11 χρόνια απ' την ημερομηνία έκδοσής του.
Βρισκόμαστε στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Απ' την αρχή η συγγραφέας μας κάνει σαφές με τον τρόπο γραφής της και με τις άπειρες σημειώσεις στο τέλος των σελίδων ότι έχουμε να κάνουμε με δύο παράλληλα σύμπαντα. Αυτό της κανονικής ζωής κι εκείνο της Μαγείας ή αν θέλετε καλύτερα της Αλχημείας. Όχι, το βιβλίο δεν είναι "Χάρι Πότερ" και οι ήρωές του δεν κυκλοφορούν με μαγικά ραβδάκια παίζοντας κουίντις. Η Κλαρκ έχει στήσει ένα ολόκληρο παράλληλο σύμπαν με την ιστορία της Μαγείας στην Αγγλία - εκμεταλλευόμενη εξαίσια με τους κέλτικους μύθους - όπου μοιραία ο αναγνώστης "ζει" αυτό το παράλληλο σύμπαν, το θεωρεί απόλυτα φυσικό να υπάρχει, πράγμα που κάνουν εξάλλου και οι ήρωες του βιβλίου. Έτσι υπάρχουν παραπομπές σε μεγάλους μύστες της αλχημείας, σε αντικρουόμενες θεωρίες για τη μαγεία, σε τόμους ξεχασμένων απαγορευμένων ή όχι βιβλίων που μιλούν γι' αυτήν αλλά και μια ατέρμονη μυθολογία γύρω απ' τον βασιλιά των Κορακιών, τον μεγαλύτερο μάγο που περπάτησε ποτέ στην γηραιά Αλβιόνα.
Κάπως έτσι στήνονται οι μύθοι, με ατμόσφαιρα και μισόλογα και κάπως έτσι το κοινό πάθος για τη μαγεία θα φέρει κοντά δύο άγνωστους έως εκείνη τη στιγμή ανθρώπους, τον Τζόναθαν Στρέιντζ και τον κύριο Νόρελ. Εδώ λοιπόν η Κλαρκ αποτίει φόρο τιμής στον Ντίκενς. Η περιγραφή των χαρακτήρων, η ζωή στη βικτοριανή Αγγλία, αυτή η εξαίσια αγγλική ατμόσφαιρα που διαπνέεται από τόνους ρομαντισμού, ξεχειλίζει μέσα απ' τις σελίδες. Παράλληλα όμως - απ' την άλλη πλευρά, απ' το άλλο σύμπαν - το βιβλίο αρχίζει να γίνεται σκοτεινό, θυμίζοντας τις γραφές της Μαίρης Σέλεϊ στον Φρανκενστάιν ή του Ρ.Λ. Στίβενσον στον κ. Τζέκυλ και τον κ. Χάιντ. Ο βασιλιάς των κορακιών υπάρχει, παραμονεύει και αναζητά τον τρόπο να κατακτήσει τον κόσμο, να βουλιάξει την Αγγλία του Διαφωτισμού και της Βιομηχανικής Επανάστασης στο σκοτάδι της δεισιδαιμονίας του.
Πέρα όμως απ' το ιστορικό πλαίσιο, ένα σημαντικό κομμάτι του βιβλίου αναφέρεται στη διαχείριση της δύναμης, της εξουσίας και πως αυτή μπορεί να σε αλλοτριώσει, όπως συμβαίνει με την απίστευτη μάχη που θα δώσει ο Τζόναθαν Στρέιντζ ο οποίος με την πάροδο των χρόνων θα γίνει πιο ισχυρός απ' τον κ. Νόλαν και ίσως ο μοναδικός που μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με το άλλο σύμπαν, με το σκοτάδι που κουβαλάει πίσω του ο Βασιλιάς των Κορακιών. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον Έρωτα που κρυφοκοιτάζει μέσα απ' τις σελίδες καταλήγουμε να έχουμε:
Ένα ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΟ βιβλίο 900 σελίδων που ξεκινά κάπως περίεργα με πλήθος πληροφοριών γύρω απ' την ιστορία της μαγείας ΑΛΛΑ σιγά, σιγά μεταμορφώνεται σ' ένα μυθιστόρημα δημιουργικής φαντασίας και μαγικού ρεαλισμού που βουτάει βαθιά στο άδυτο της ανθρώπινης ψυχής και που πολύ απλά, ΔΕΝ το αφήνεις απ' τα χέρια σου και ταυτόχρονα παρακαλάς να μην τελειώσει ποτέ. Αυτός για μένα είναι ο ορισμός του Έπους.
*Αξιομνημόνευτη είναι η μετάφραση της Καίτης Οικονόμου - που δυστυχώς μας άφησε νωρίς πριν από λίγα χρόνια - για την εξαιρετική δουλειά ενός πραγματικά δύσκολου κειμένου με μπόλικες ορολογίες και με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
**το βιβλίο ήταν στην αρχική λίστα για το βραβείο Booker του 2004 αλλά δεν τα κατάφερε ως το τέλος. Ωστόσο απέσπασε τα βραβεία Hugo και World Fantasy Novel του 2005 όπως και το British Book Award του 2005 για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα.
***Το βιβλίο γυρίζεται αυτή την περίοδο σε τηλεοπτική σειρά απ' το BBC και αναμένεται να βγει στον αέρα μέσα στη χρονιά. Τα δικαιώματά του για τη μεγάλη οθόνη τα είχε αποκτήσει η New Line Cinema (συμπαραγωγός στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Τόλκιν) αλλά μετά την οικονομική της κατάρρευση το θέμα πάγωσε μέχρι νεωτέρας.
ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΓΟΙ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΚΟΡΑΚΙΩΝ
της Σουζάνα Κλαρκ
σελ. 901 - εκδ. Διόπτρα
μτφ. Καίτη Οικονόμου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου