Ο Ιστός της Αράχνης, του Γιόζεφ Ροτ

"Οι εργάτες απεργούσαν... Μπροστά στα τρόφιμα, μέσα στις αστραφτερές βιτρίνες τεντώνονταν αποστεωμένοι λαιμοί, γυάλιζαν μάτια πεταγμένα έξω απ' τις κόγχες τους, αδύναμες γροθιές σφίγγονταν μέσα σε σχισμένες τσέπες... Στα κοινοβούλια επιπόλαια άτομα έβγαζαν λόγους. Υπουργοί ήταν έρμαιο στα χέρια των υπαλλήλων τους και όμηροί τους. Εισαγγελείς εκπαιδεύονταν σε ομάδες εφόδου. Δικαστές διέλυαν συγκεντρώσεις. Γυρολόγοι εθνικιστές ρήτορες εμπορεύονταν ηχηρές φράσεις. Πανούργοι Εβραίοι πλήρωναν. Φτωχοί Εβραίοι τσακίζονταν στο ξύλο. Κληρικοί κήρυσσαν το φόνο. Τα κόμματα έχαναν οπαδούς. Οι ξένες γλώσσες ήταν μισητές... Ξένοι φτύνονταν. Πιστοί σκύλοι σφάζονταν. Δάσκαλοι έδερναν από πείνα και οργή. Εφημερίδες απέδιδαν κτηνωδίες στον εχθρό. Γυμνασιόπαιδα πυροβολούσαν. Φοιτητές πυροβολούσαν. Αστυνομικοί πυροβολούσαν. Τα μικρά αγόρια πυροβολούσαν. Ήταν ένα έθνος που πυροβολούσε..." Δημοκρατία της Βαϊμάρης, αρχές της δεκαετίας του 1920. Ο μέγιστος Γιόζεφ Ροτ με το πρώτο του μυθι...