Ray's Stories

Το πρώτο πράγμα που οφείλει να έχει μια δημοσιογραφική έρευνα είναι οι πηγές της. Να σε παραπέμπει σε στοιχεία που αποδεικνύουν τα λεγόμενα.  Ο δημοσιογράφος Δημοσθένης Κούκουνας έχει ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό με γεγονότα που σημάδεψαν την Ελληνική Ιστορία. Αυτό που μπορεί να πει κανείς για τα γραπτά του με σιγουριά είναι ότι 1. Κάνει έρευνα, 2. Αποδεικνύει με ντοκουμέντα αυτά που γράφει.  Εδώ πρόκειται για τον δεύτερο τόμο υπό τον τίτλο «Τα Ένοχα Μυστικά της Κατοχής», που όμως μπορεί να διαβαστεί άνετα, ανεξάρτητα απ' τον πρώτο, τον οποίο δυστυχώς το βιβλιοπωλείο της Πολιτείας δεν είχε. Ο συγγραφέας ασχολείται με την προπαγάνδα και την χειραγώγηση του λαού στην περίοδο της Κατοχής, στα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σε αυτήν, καταγράφει γεγονότα με ιστορική ακρίβεια και δημιουργεί ένα κάδρο στο οποίο μπορούν να τοποθετηθούν άνθρωποι και ιδέες που άφησαν το δικό τους στίγμα εκείνη την περίοδο. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι είναι εκείνοι που επιχείρησαν να ψάξουν τα χρόνια εκείν...

Λίγο πριν αρχίσω να γράφω για το βιβλίο, το μάτι μου πέφτει σε μια είδηση στο Διαδίκτυο. Το ΔΝΤ αναφέρει πως σε ότι έχει να κάνει με τη διαχείριση του ασφαλιστικού και τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, «ζήτησε αγελάδα και του έφεραν γάτα». Για άρμεγμα; είναι η εύλογη απορία. Απ' την άλλη διαπιστώνω το οξύμωρο της πολιτικής άποψης του Περουβιανού συγγραφέα, ο οποίος σε άρθρο του πριν από περίπου ένα χρόνο στην ισπανική εφημερίδα El Pais, απ' τη μια παρέθετε τα νούμερα που περιγράφουν την τραγική κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια των Μνημονίων, απ' την άλλη ωστόσο, απέδιδε τα εύσημα στην Άνγκελα Μέρκελ για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της Ε.Ε.  Κάπου έχει χαθεί η μπάλα εδώ. Από εκεί και πέρα, στο «Όνειρο του Κέλτη» -το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Λιόσα μετά το Νόμπελ που πήρε το 2010- είναι ένα βιβλίο-καταγγελία στην αποικιοκρατία και στην ιμπεριαλιστική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών στην Αφρική, αλλά και στην πατρίδα του το Περού, στις αρχές του 20ου αιώνα. ...

Ο συγγραφέας: Απ' τους σημαντικότερους της Λατινικής Αμερικής, ο Ουρουγουανός Ντανιέλ Τσαβαρία, καθαρόαιμος εκπρόσωπος της βιωματικής λογοτεχνίας. Ζει απ' το 1969 στην Κούβα, μιλάει 6-7 γλώσσες, είναι πανεπιστημιακός και διδάσκει Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά. Είναι γνήσιος Αριστερός και όχι υβρίδιο απ' αυτά που μας προέκυψαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Το βιβλίο: Ο πρωτότυπος τίτλος είναι «Y El Mundo Sigue Andando (memorias)» - «Και ο κόσμος προχωράει (αναμνήσεις)» και προέρχεται από ένα ιδιαίτερα γνωστό τραγούδι της Λατινικής Αμερικής. Τον ελληνικό τίτλο πρότεινε ο ίδιος ο συγγραφέας στον εκδότη. Πρόκειται για μια ατάκα που συναντάμε στο βιβλίο. Το περιεχόμενο: Αρχίζω με απόσπασμα που λάτρεψα για τη ζωντάνια του: «...Ερχόταν τότε η ώρα του τελευταίου τελετουργικού που σήμερα θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία. Ήταν η στιγμή που η γιαγιά χτυπούσε παλαμάκια καλώντας τους άνδρες ν' αφήσουν τα ποτά και τα παιχνίδια και να βάλουν ένα χεράκι να μεταφερθεί το ασήκωτο μ...