Ray's Stories

Αυτή η συλλογή με τις μικρές ιστορίες μου άρεσε ιδιαίτερα. Είχε κάτι το απίστευτα οικείο για μένα που δεν μεγάλωσα στο Μετς -στα σύνορα με το Παγκράτι- αλλά ζω στην περιοχή -με κάποια μικρά διαλείμματα- εδώ και 13 χρόνια. Συνεπώς, ο Λέντζος, ο Μεγαρίτης, το Κόρονετ, το Άλσος, η Ερατοσθένους, η Αρχιμήδους, η Ευτυχίδου, η Σπύρου Μερκούρη, είναι κομμάτια μιας μονότονης πλην αγαπημένης και ενίοτε νοσταλγικής καθημερινότητας. Κάπως έτσι είναι και τα κείμενα του Γιάννη Μπασκόζου: Γραμμένα με αρκετή δόση νοσταλγίας για το Παγκράτι-Μετς μιας άλλης εποχής, τόσο κοντινής όσο και μακρινής ταυτόχρονα. Οι εποχές όπου ο Λέντζος βρισκόταν στην κορυφή της αναγνωρισιμότητάς του, που το Άλσος Παγκρατίου ήταν το μέρος για συναυλίες μουσικών γκρουπ που ψάχνονταν, σε μια Αθήνα που επιχειρούσε να εκμοντερνιστεί και να αποκτήσει ένα προφίλ περισσότερο ευρωπαϊκό. Αξίζει να το διαβάσει κανείς και στη συνέχεια να κάνει μια βόλτα στα μέρη που περνάνε απ' τις σελίδες του βιβλίου. Εκεί που ο Μεγαρίτης έγι...

Με μια συλλογή διηγημάτων κλείνει το μικρό αφιέρωμα στους Έλληνες συγγραφείς, εκεί γύρω στα σαράντα. Το διήγημα, το αγαπημένο και δύσκολο συνάμα, η τέχνη του να μπορείς να συμπυκνώνεις σε λίγες λέξεις ένα ολόκληρο σύμπαν, μια τέχνη στην οποία η ελληνική λογοτεχνία έχει παράδοση, μεγαλύτερη απ' το μυθιστόρημα.  Δέκα διηγήματα περιλαμβάνει αυτή εδώ η συλλογή, μεσαίου κατά κύριο λόγο μεγέθους, με την έμπνευση να αντλείται απ' την καθημερινότητα της πόλης κυρίως, και λιγότερο από εκείνη της επαρχίας. Άμεση και καθημερινή η γραφή της Σπινάσα, δίχως πολλά λογοτεχνικά-καλολογικά στοιχεία αλλά με μια εξαιρετική ευθύτητα που πηγάζει απ' τον πυρήνα των θεμάτων που διαπραγματεύεται.  Διαβάζοντας τα διηγήματα της Σπινάσα δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πολλά πράγματα. Η εξέλιξη των ιστοριών είναι τόσο άμεση, οι ανατροπές μένουν -και σωστά- για το τέλος και κάθε τέλος σε βρίσκει με την εντύπωση πως μόλις ήπιες ένα πολύ δυνατό σφηνάκι.  Απ' το πρώτο διήγημα της συλλογής, «Κρύοι...