Ψυχολογία Συριανού Επισκέπτη (3 μέρες στην Σύρο)

Απ' το μπλακόνι κρέμεται η πλαγιά του λόφου. Μπορεί βέβαια να συμβαίνει και το ανάποδο, το μπαλκόνι να κρέμεται στην πλαγιά. Όπου κι κοιτάξω πέτρα και νερό, χώμα και νερό, το κυκλαδικό τοπίο. Πέρα, στο βάθος, η Κύθνος μοιάζει με ακίνητο καράβι που ξέμεινε καταμεσής του πελάγου. Είναι Κυριακή πρωί, ο ελληνικός καφές κρυώνει στο φλυτζάνι, το τσιγάρο αργοσβήνει στο τασάκι, τα τζιτζίκια τραγουδάνε από νωρίς. Οι καμπάνες της εκκλησίας αντιλαλούν στην μικρή κοιλάδα. Τόπους, τόπους στο τοπίο ξεχωρίζουν καλαμιές και ελιές. Ο δρόμος ως κάτω στο χωριό, πικρίζει απ' τις δάφνες. Χώμα, νερό και πέτρα. Με μικρές παραλλαγές σε κάθε κομμάτι γης. Κάθε νησί μοιάζει το ίδιο αλλά δεν είναι το ίδιο. Η ρίγανη γαργαλάει τα ρουθούνια. Η ρίγανη αγαπάει τις Κυκλάδες. Κάτω απ' το μπαλκόνι είναι φυτεμένη μια ροδακινιά. Στον κορμό της χουζουρεύουν δύο γάτες. Δε νομίζω πως υπάρχει πουθενά νησί στον κόσμο που να το αγαπούν τόσο πολύ οι γάτες και το νησί ν' ανταποδίδει αυτή την αγάπη. Κάποτε...