Βρήκα το Ray's Bar χωμένο σ' ένα μισοσόκακο μεταξύ Αιόλου και Ερμού που δεν έπιανε το μάτι σου. Η ώρα περασμένη, ο κόσμος λίγος στο δρόμο, το προσπέρασα στην αρχή και έκανα για ένα τέταρτο κύκλους μέχρι να επιστρέψω στη σωστή είσοδο και να δω την παλιά ξύλινη επιγραφή, τη φωτισμένη ασθενικά που παρέπεμπε σε πανδοχείο από μυθιστόρημα της Τζέιν Όστιν. Άνοιξα τη βαριά, όπως αποδείχθηκε, πόρτα και βρέθηκα σε ένα παραλληλόγραμμο χώρο στον οποίο δέσποζε μια ξύλινη μπάρα αριστερά με προθήκες ποτών από πίσω και ψηλά ξύλινα σκαμπό από μπροστά. Το μαγαζί δεν είχε κόσμο. Ο μπάρμαν ήταν γύρω στα 40, με διαμαντένιο σκουλαρίκι στο αυτί, φτιαγμένος ήδη είτε από ποτό είτε από χόρτο - μάλλον χόρτο ήταν γιατί ένοιωσα να το μυρίζω - ο οποίος με κοίταξε αδιάφορα και συνέχισε τη δουλειά του που για τη συγκεκριμένη ώρα ήταν "κοιτάζω τον εαυτό μου στον απέναντι καθρέφτη και αναρωτιέμαι πόσο μοιραίος μπορώ να γίνω". Πλησίασα, με τη σκέψη πως με είχε κοροιδέψει, πως δεν ήταν εκεί αλλά αποφά...
Είμαι σίγουρη, πως εκεί, μεσ'τα δικά σας Σκοτάδια (μελλούμενα και παρόντα), λάμπετε λίγο πιο πολύ από εμάς εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://youtu.be/g7HdH1E2q5c
ΔιαγραφήΗ αγαπημένη μου εποχή....γείτονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα δεν είναι χάρμα; Άδικο έχω; :)
ΔιαγραφήΠρόλαβα να το κάνω πριν δέκα και βάλε χρόνια και παρ όλα τα προβλήματα δεν το μετάνοιωσα ούτε στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα γύρισα από την βόλτα μου ... παρέα με την Λύκαινα περπατήσαμε στους άδειους δρόμους, μυρίσαμε τον καιρό...εκείνη βέβαια μύρισε και κάθε σβώλο χώματος που συναντήσαμε!.... είδαμε την πανσέληνο ανάμεσα από τα κλαριά των πεύκων...
παίρνω ανάσες ζωής εδώ στο βουνό για να αντέχω όσα γύρω μας συμβαίνουν και πονάνε ....
Έχεις πολύ δίκιο σε όσα γράφεις και ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν πως η ζωή στην πόλη μόνο ζωή δεν είναι και επιστρέφουν στις ρίζες τους....
Να είσαι καλά :-)
Και συ Levina εκεί πάνω. Να είσαι καλά!!!! :)
Διαγραφή