Αλυσίδα... Πολιτισμού!

Στις φωτό βλέπετε τους κ. Νίκο και Κώστα Καρατζά, πρόεδρο και αντιπρόεδρο της "αλυσίδας πολιτισμού" ΙΑΝΟΣ. Σε αυτή τη φάση βγάζουμε το πολιτισμός και κρατάμε το "αλυσίδα".

Οι κύριοι αυτοί που θέλουν να λέγονται υπηρέτες και προωθητές του Πολιτισμού τους τελευταίους μήνες έχουν ακολουθήσει μια πολιτική προς τους υπαλλήλους τους που παραπέμπει αναλογικά στην "Καλύβα του Μπαρμπά Θωμά" της Χάριετ Μπίτσερ Στόου.

Εχουν αναγκάσει τους υπαλλήλους τους να φορούν σκάνερ και κυριολεκτικά να κυνηγούν τους πελάτες εντός καταστήματος (προς το παρόν, αύριο δεν ξέρουμε, μπορεί να τους βγάλουν και στο δρόμο), ελέγχοντας με αυτόν τον τρόπο την... παραγωγικότητά τους.

Ο κ. Καρατζάς (πατήρ) περηφανεύεται πως ξεκίνησε από υπάλληλος βιβλιοπωλείου. Στην περίπτωση του ισχύει το "ξέχασες από που ξεκίνησες". Στην περίπτωση του υιού ο οποίος σπούδασε στα Λονδίνα και όταν ανέλαβε το πόστο του έκανε p.r. presentations σε Άθενς Βόις κ.λπ. έντυπα, αναφορικά με το βιβλίο και τον πολιτισμό (!!!), ισχύει το "να χέσω τις σπουδές σου, Άνθρωπος δεν έγινες".

Είναι γνωστό πως η αγορά βιβλίου περνάει κρίση. Η αλυσίδα Ιανός αποδείχτηκε να είναι άλλη μια ΦΟΥΣΚΑ που μεγάλωσε επί Σημιτικών χρόνων με την αρωγή του φυλακισμένου Άκη. Χρωστάει - όπως όλοι - και προσπαθεί να κρατηθεί με τεχνάσματα όπως αυτά που εφαρμόζει στους υπαλλήλους του και που παραπέμπουν σε διήγημα του Φίλιπ Ντικ.

Στην πορεία όμως, οι συγκεκριμένοι "άνθρωποι του βιβλίου" φαίνεται πως ξέχασαν τι σημαίνει Πολιτισμός κι έμειναν μόνο στα μπικικίνια. Ξέχασαν τι γράφουν πολλά απ' τα ρημάδια που πουλάνε και ΤΙ αυτά πρεσβεύουν και έγιναν χυδαίοι έμποροι της σειράς.

Οι ίδιοι απαντούν πως "Ο ΙΑΝΟS είναι μια πελατοκεντρική επιχείρηση και προσπαθεί με εκπαίδευση των βιβλιοπωλών, με υποδομές και εργαλεία χρήσιμα για την καθημερινότητα της εταιρείας, να παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους πελάτες του. Τέτοια εργαλεία είναι και τα scanner με τα οποία γίνονται πολλές καθημερινές εργασίες -απογραφές, παραγγελίες- πέραν των χρήσιμων στατιστικών στοιχείων για τις πωλήσεις της επιχείρησης. Μέσα από αυτά τα στοιχεία άλλωστε επιβραβεύονται οι καλύτεροι πωλητές με μπόνους".

Προφανώς ΞΕΧΝΟΥΝ πως τα βιβλία δεν είναι πάστες, ούτε σεντόνια. Δεν είναι εσώρουχα, ούτε είδη σπιτιού. Τα βιβλία είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ. Το τελευταίο που χρειάζεται ένας βιβλιόφιλος μέσα σ' ένα βιβλιοπωλείο είναι να έχει πάνω απ' το κεφάλι του έναν υπάλληλο να τον πρήζει. Ο βιβλιόφιλος θέλει το χρόνο του γιατί αγοράζει βιβλία και όχι ντομάτες. Αν χρειαστεί κάτι, ΘΑ ΡΩΤΗΣΕΙ.

Ο βιβλιόφιλος ΔΕΝ γουστάρει να τον πρήζεις με τα μπεστ σέλλερ που θες εσύ να πουλήσεις επειδή έχεις κάνει συμφωνία με τον εκδοτικό οίκο. ΔΕΝ γουστάρει να του υποδεικνύεις τι θα διαβάσει. Το μοναδικό πράγμα που θέλει είναι να είσαι ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ και ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ για τα βιβλία σου ώστε αν επικαλεστεί τη βοήθειά σου, να την δώσεις.

Γι' αυτά λοιπόν δεν χρειάζονται σκάνερ κρεμασμένα απ' το λαιμό λες και είναι σκύλος Αγίου Βερνάρδου!

*Έχω ενημερώσει τον εκδοτικό οίκο που κυκλοφορεί το βιβλίο μου πως αν αυτή η πολιτική συνεχιστεί απ' τον Ιανό, επιθυμώ την απομάκρυνση των αντιτύπων μου απ' την συγκεκριμένη αλυσίδα. Ξέρω πως είναι σταγόνα στον ωκεανό όλο αυτό, καθώς δεν είμαι Τατσόπουλος ή Χωμενίδης ή Τριανταφύλλου, με λίγα λόγια κάποιος γνωστός συγγραφέας. Ξέρω πως δεν θα τους νοιάξει και το κατανοώ.

Νοιάζει όμως εμένα και τη συνείδησή μου. Κι αυτό μου αρκεί.