Ray's Stories

«Ήταν και πολύ όμορφη και η ομορφιά καταστρέφει τον άνθρωπο...» Πανωραία, η γυναίκα της Πάτρας  Φυγή απ' τη Λογοτεχνία για λίγο και επαφή με περισσότερο δημοσιογραφικά βιβλία. Τρία έχουν πέσει στα χέρια μου αυτήν την περίοδο και σήμερα παρουσιάζω το ένα. Ένα βιβλίο που αφορά σε Γυναίκες που σημάδεψαν την εποχή τους, όπως και η εποχή τους, σε αντάλλαγμα, σημάδεψε τις ίδιες.  Λούλα Αναγνωστάκη, Μαλβίνα Κάραλη, Λένα Πλάτωνος, Μπέμπα Μπλανς, Γιώτα Γιάννα και Σεβάς Χανούμ, κατά κόσμον Σεβαστή Παπαδοπούλου. Το βιβλίο κλείνει με την γυναίκα της Πάτρας, την Πανωραία.  Ιστορίες γυναικών μέσα από καπνούς τσιγάρων, βελούδινα υπόγεια, καημούς που αναδύονται από δίσκους γραμμοφώνου, βροχερές μέρες που αποτυπώνουν τα ίχνη τους σε θολωμένα τζάμια. Εξομολογήσεις γυναικών στον δημοσιογράφο που τις προσέγγισε με σεβασμό και σιωπή και τις άφησε να μιλήσουν. Κουβέντες σκόρπιες, λόγια από εδώ κι εκεί που μπορεί να φαίνονται ατάκτως ερριμμένα, ωστόσο στο σύνολό τους αποτυπώνονται με μια εξαι

«History became legend... legend became myth». Galandriel, The Lord of The Rings (The Fellowship of the Ring) Αυτό το βιβλίο εξιστορεί τον θρύλο ενός ανθρώπου. Τον θρύλο που έγινε μύθος. Και αφήνει τον αναγνώστη με μια πικρή γεύση στο στόμα για την κατασκευή των θρύλων. Για την πραγματική διάσταση των γεγονότων και της ίδιας της ιστορίας. Για τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα.  Η αρχή, αλλά και το στήσιμο του βιβλίου με τη μορφή μικρών συνεντεύξεων προκειμένου να αποκαλυφθεί ο μύθος, μου θύμισε το «Συνέντευξη μ' έναν βρικόλακα» της Αν Ράις. Εκεί που ο Λούις μιλά για τον Λεστάτ, τον μέντορά του. Μου θύμισε επίσης και το «Στάσου Πλάι μου», του Στίβεν Κινγκ, βιβλίο που ανέδειξε μοναδικά το πέρασμα απ' την εφηβεία στην ωριμότητα μιας παρέας παιδιών.  Βρισκόμαστε στην Ισπανία του 1978, τρία μόλις χρόνια μετά την πτώση της 35χρονης δικτατορίας του Φράνκο. Τόπος δράσης είναι η Χερόνα, μια επαρχιακή πόλη της Καταλωνίας. Εκεί ζει ο Ιγνάθιο, ο αφηγητής, ένα

Δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω απ' το Βερολίνο του μεσοπολέμου και οι επιλογές μου τριγυρίζουν γύρω απ' αυτό. Ίσως επειδή  αυτή  η ιστορική περίοδος ασκεί μια γοητεία πάνω μου, λόγω των όσων διημείφθησαν κατά την διάρκειά της, ενώ παράλληλα αποδεικνύεται διαχρονική υπόθεση, αν αναλογιστεί κανείς τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα.  Βρισκόμαστε λοιπόν στο Βερολίνο του 1919. Η Γερμανία έχει βγει από έναν πόλεμο που τον ακολούθησε μια ατιμωτική γι' αυτήν συνθήκη. Το πολιτικό σκηνικό τόσο στη χώρα όσο και στην Ευρώπη είναι εύθραυστο. Οι Γερμανοί πασχίζουν να σταθούν στα πόδια τους υποστηρίζοντας όπως, όπως το εγχείρημα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.  Η πόλη μετράει πληγές απ' την επανάσταση των Σπαρτακιστών η οποία πνίγηκε στο αίμα. Σ' αυτό το σκηνικό ζει και δρα ο επιθεωρητής της Κρίπο (Κριμινάλ Πολιτσάι) Νικολάϊ Χόφνερ, μισός Ρώσος και εβραϊκής καταγωγής. Ο Χόφνερ θα βρεθεί αντιμέτωπος μ' έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος σκοτώνει γυναίκες και αφήνει