Ray's Stories

  Σ' ένα χωριό της δυτικής Σικελίας συντελείται ένα διπλό έγκλημα. Ο φαρμακοποιός και ο γιατρός βρίσκονται δολοφονημένοι ενώ είχαν πάει για κυνήγι. Το εντυπωσιακό είναι πως λίγες μόλις μέρες πριν, ο φαρμακοποιός είχε λάβει μια απειλητική επιστολή στην οποία δεν έδωσε σημασία. Οι έρευνες των αρχών αποβαίνουν σύντομα άκαρπες, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχουν ύποπτοι. Οι προεστοί του χωριού αναλώνονται σε υποθέσεις και κουτσομπολιά και μόνο ένας νεαρός καθηγητής, λάτρης της λογοτεχνίας και των βιβλιοκριτικών δημοσιεύσεων επιχειρεί να συνθέσει το παζλ του μυστηρίου. Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση.  Ο Λεονάρντο Σάσα (1921-1989) καταγράφεται ως ένας απ' τους μεγαλύτερους συγγραφείς της Σικελίας, αυτού του κομματιού της Ιταλίας που θεωρεί τον εαυτό του ακόμα και σήμερα ανεξάρτητο από την ηπειρωτική χώρα. Έζησε και εργάστηκε για πολλά χρόνια στο νησί, υπήρξε πολέμιος της καθολικής εκκλησίας και Αριστερός (παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του είχε ασπαστεί τον φασισμό του Μουσολίνι).  Σ

Το να τελειώνεις ένα βιβλίο του Μίτσελ (Σάουθπορτ, Γουόρτσετσερ, Αγγλία, 1969) συνοδεύεται πάντα από μια γερή δόση μελαγχολίας για κάτι όμορφο, που αν και μεγάλο (τα βιβλία του είναι ογκώδη), τελείωσε. Είναι η ιστορία που σε κινητοποιεί, είναι το γράψιμο, είναι οι χαρακτήρες, είναι αυτή η «φιλοσοφία» που διέπει τα βιβλία του πως «τα πάντα συνδέονται» στον χώρο και τον χρόνο, όπως μας αποκάλυψε στο κλασικό του, πλέον, πόνημα Cloud Atlas (σχεδόν 20 χρόνια πριν) και είδαμε να επαναλαμβάνεται στα «Χίλια Φθινόπωρα του Γιάκομπ ντε Ζουτ» , αλλά και στα «Κοκάλινα Ρολόγια» . Για να είμαι ειλικρινής πίστευα πως αυτή τη φορά θα άφηνε πίσω του αυτό το μοτίβο. Το θέμα εξάλλου του παρόντος βιβλίου δεν προσφερόταν ή τουλάχιστον δεν σε προϊδέαζε για μια τέτοιου τύπου επανάληψη, την οποία και δεν σημειώνω ως αρνητικό στοιχείο, τουναντίον, εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι είχε τη δική της ξεχωριστή σημασία. Είναι λες και τα βιβλία του Μίτσελ δεν τα κρίνεις αποκλειστικά και μόνο ξεχωριστά το ένα μετά το άλ

Σε μια σκηνή του Matrix Reloaded, της δεύτερης ταινίας από την τριλογία των αδελφών Γουατσόφσκι- και λίγο πριν την επίθεση των Μηχανών στους Ανθρώπους, στα βάθη της Zion, της τελευταίας πόλης καταφύγιο- οι επιζώντες επιδίδονται σε έναν απίστευτο χορό υπό τους ήχους των Fluke. Την ίδια ώρα ο Νίο, ο ήρωας της τριλογίας, κάνει για πρώτη φορά έρωτα με την Τρίνιτι, σε μια διαδικασία ανακάλυψης των σωμάτων τους ανάμεσα σε αλγόριθμους, δίκτυα κι ένα δυστοπικό μέλλον.  Αυτή ακριβώς η σκηνή και αυτό ακριβώς το μουσικό κομμάτι που μπορείτε να τα απολαύσετε  ΕΔΩ  είχα συχνά στο μυαλό μου καθώς διάβαζα το μυθιστόρημα του Πιέρ Ντυκροζέ που αποτέλεσε μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη αφού συνδύαζε πετυχημένα την αλληγορία με το βιοτεχνολογικό θρίλερ και τη φιλοσοφία. Η αρχή της αφήγησης μας βρίσκει στο Μεξικό, σε μια επαρχιακή πόλη όπου συντελείται ένα έγκλημα όταν 72 φοιτητές δολοφονούνται από παρακρατικές ομάδες με την κάλυψη της κυβέρνησης. Από καθαρή τύχη ένας καθηγητής γλιτώνει από το το μακελειό

Αυτό το βιβλίο αποτέλεσε εκδοτικό φαινόμενο όταν κυκλοφόρησε  στην Ολλανδία. Αποτελεί μια προσωπική εξομολόγηση του συγγραφέα για τη σχέση με τον πατέρα του, αν και το πιο ορθό θα ήταν η σχέση του πατέρα με τον μικρότερο απ' τους δύο γιους του και ολόκληρη την οικογένεια. Μια σχέση που επηρεάστηκε βαθιά από την ενασχόληση του πατέρα με τη θρησκεία και πιο συγκεκριμένα με τον πιο βαθιά συντηρητικό προτεσταντισμό.  Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Χανς Σίβες, ένας καλλιεργητής λουλουδιών και ανθοπώλης σε κάποια επαρχιακή πόλη της Ολλανδίας, τον οποίο και γνωρίζουμε ως παιδί λίγο πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σχέση με τον πατέρα του περιγράφεται σε λίγες σελίδες, αρκούν ωστόσο να μας κάνουν να καταλάβουμε πως είναι μια σχέση εξουσίας και όχι αγάπης. Όταν οι γονείς του πεθαίνουν, βρίσκει δουλειά σ' ένα φυτώριο όπου και εργάζεται για κάποια χρόνια μαθαίνοντας τα μυστικά του επαγγέλματος. Τον συναντάμε λίγα χρόνια αργότερα, ερωτευμένο ακόμα με τον παιδικό του έρωτα, την Μάρχιε