Η Δρακοντιά, του Στάθη Κοψαχείλη

Δώδεκα διηγήματα απ' την ελληνική ύπαιθρο απαρτίζουν τη συλλογή του Στάθη Κοψαχείλη. Γραφή βιωματική που μπλέκεται με την Ιστορία, δοσμένη απλά στον αναγνώστη, χωρίς ιδιαίτερες λογοτεχνικές χάρες, υπηρετώντας μόνο την αλήθεια του αυθεντικού που περιγράφει. 

Ο συγγραφέας, γεννημένος και μεγαλωμένος στη σκιά του Ολύμπου, στο Λιτόχωρο, γράφει ιστορίες απ' την πατρίδα του, ιστορίες που θα μπορούσε κάποιος ν' ακούσει από μεγαλύτερους, μεταδίδοντας την εμπειρία και την όποια σοφία χρόνων για ζητήματα ύπαρξης, αλλά και για πράγματα καθημερινά, που οι άνθρωποι της πόλης έχουν ξεχάσει. 
Στα διηγήματα είναι σαφές το δέσιμο των προσώπων με την φύση. Οι ήρωες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της, αλληλεπιδρούν με αυτήν -με τρόπο ίσως πρωτόγονο για τους αναγνώστες του άστεως- αλλά ουσιαστικό για την επιβίωσή τους. 
Έχοντας μεγαλώσει στην επαρχία, μπορώ να πω ότι ήταν αρκετές φορές που αισθάνθηκα μιαν ιδιαίτερη οικειότητα με την γραφή του Κοψαχείλη, καθώς κάποια πράγματα μένουν ατόφια και δεν αλλάζουν όταν ζεις στην ύπαιθρο. Μοιραία, θα αποκτήσεις μια διαφορετική σχέση με τη φύση, τα ζώα, τα δέντρα, μια σχέση βιωματική που είναι δεδομένο ότι θα σε ακολουθεί έως το τέλος της ζωής σου. 
Απ' τις σελίδες περνούν σκιές απ' τον Εμφύλιο και την Κατοχή, σκιές ανθρώπων που φτάνουν έως τις μέρες μας, αλλά και χαρακτήρες περίεργοι, αλαφροϊσκιωτοι θα μπορούσε να πει κανείς όσο και χαρακτήρες αυθεντικοί, ατόφιοι, αγωνιστές υπό δύσκολες συνθήκες στην καθημερινότητας και στις εποχές που περνούν.   

Τελικά, ίσως αξίζει να προτιμάς την αλήθεια του αυθεντικού από οποιαδήποτε τεχνική ή φτιασίδι που καλλωπίζει μεν την λογοτεχνία, αλλά της στερεί την ουσία. Και ο Κοψαχείλης είναι αληθινός.

Η ΔΡΑΚΟΝΤΙΑ
του Στάθη Κοψαχείλη
σελ. 101-εκδ. Μελάνι