Ιστορίες από το Μετς, του Γιάννη Μπασκόζου

Αυτή η συλλογή με τις μικρές ιστορίες μου άρεσε ιδιαίτερα. Είχε κάτι το απίστευτα οικείο για μένα που δεν μεγάλωσα στο Μετς -στα σύνορα με το Παγκράτι- αλλά ζω στην περιοχή -με κάποια μικρά διαλείμματα- εδώ και 13 χρόνια.
Συνεπώς, ο Λέντζος, ο Μεγαρίτης, το Κόρονετ, το Άλσος, η Ερατοσθένους, η Αρχιμήδους, η Ευτυχίδου, η Σπύρου Μερκούρη, είναι κομμάτια μιας μονότονης πλην αγαπημένης και ενίοτε νοσταλγικής καθημερινότητας.
Κάπως έτσι είναι και τα κείμενα του Γιάννη Μπασκόζου: Γραμμένα με αρκετή δόση νοσταλγίας για το Παγκράτι-Μετς μιας άλλης εποχής, τόσο κοντινής όσο και μακρινής ταυτόχρονα. Οι εποχές όπου ο Λέντζος βρισκόταν στην κορυφή της αναγνωρισιμότητάς του, που το Άλσος Παγκρατίου ήταν το μέρος για συναυλίες μουσικών γκρουπ που ψάχνονταν, σε μια Αθήνα που επιχειρούσε να εκμοντερνιστεί και να αποκτήσει ένα προφίλ περισσότερο ευρωπαϊκό.

Αξίζει να το διαβάσει κανείς και στη συνέχεια να κάνει μια βόλτα στα μέρη που περνάνε απ' τις σελίδες του βιβλίου. Εκεί που ο Μεγαρίτης έγινε Mystic Pizza, ο Λέντζος κομμάτι μιας αλυσίδας φούρνων, το Άλσος που δεν έχει πια το θεατράκι του αλλά μια χούφτα ανθρώπων που παλεύουν να το σώσουν και να το κάνουν πιο ανθρώπινο, το Coronet που -ευτυχώς- υπάρχει ακόμα ως θέατρο και όχι ως κινηματογράφος. Επί τη ευκαιρία μπορεί να σεργιανίσει και σε κάποια άλλα μέρη που δεν περιγράφονται στο βιβλίο αλλά αποτελούν σημεία διαχρονικά για τους Παγκρατιώτες. Τον κινηματογράφο Παλλάς που μένει απαράλλαχτος μισό αιώνα τώρα, το βίντεο κλαμπ Σαλίνα που ακλόνητο παραμένει στη θέση του εδώ και 25 χρόνια, το επίσης διαχρονικό ζαχαροπλαστείο Τούλα στην Ευτυχίδου με το πάλαι ποτέ φημισμένο παγωτό μουστάρδα και άλλα τόσα σημεία μιας συνοικίας που παρά τα χρόνια που πέρασαν, εξακολουθεί να θυμίζει κάτι από γειτονιά...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΣ
του Γιάννη Μπασκόζου
σελ. 96-εκδ. Κέδρος