Μέρες του Αυγούστου

Ο πιτσιρικάς ήθελε να βουτήξει. Η μητέρα του σκεφτόταν αν έπρεπε να τον αφήσει. Είχε υγρασία, βοήθησε η βροχή που έπεσε πριν. Περπάτησαν για λίγο και τελικά επικράτησε η μητρική προστασία. Ο ήλιος χάθηκε στο Ιόνιο. Πιο πέρα μια παρέα συζητούσε χαμηλόφωνα. Η θάλασσα ακουγόταν μόνο. 
 
Λίγο μετά έπεσε η νύχτα...
 
Χοτ Ντογκ!
 
Σπάνια φωτογραφία! Συνήθιως κοιμούνται χωριστά!
Το ηλιοβασίλεμα στο Ιόνιο παραμένει αξεπέραστο...



Κι ένα βράδυ μετά τη βόλτα με τα σκυλιά, ο μπόμπιρας βγήκε κάτω από ένα αυτοκίνητο και με απίστευτη τόλμη μας πήρε από πίσω. Μετά τις πρώτες αναγνωριστικές μυρωδιές και το πρώτο βράδυ που είμασταν σε φάση "δεν θέλω πολλά πολλά με σένα μικρέ"... οδηγηθήκαμε στις μεγάλες αγάπες. Family grows!

Σχόλια

  1. Nasia20 Αυγούστου 2013 στις 11:28 μ.μ.

    πολύ όμορφη η παραλία μας ειδικά όταν δεν έχει κόσμο!
    καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής21 Αυγούστου 2013 στις 11:19 π.μ.

      Πως μπορεί να γεμίσει μια παραλία σχεδόν 10 χλμ??? Ούτε στην Γκόα στην Ινδία τέτοια άπλα. Καλημέρα, επίσης!

      Διαγραφή
  2. flash20 Αυγούστου 2013 στις 11:46 μ.μ.

    ο κύριος (είναι κύριος ε; μη μου το χαλάσετε :p) με το σοκολατί χρώμα
    και τις ιδιαίτερες ξαπλωυπνοσυνήθειες, είναι Έρωτας! από το προπροηγούμενο ποστ ακόμα...
    σχεδόν όσο και τα νυχτερινά μπάνια... για να το ορίσουμε :ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής21 Αυγούστου 2013 στις 11:19 π.μ.

      Κυρία... Όλες κυρίες!

      Διαγραφή
    2. flash21 Αυγούστου 2013 στις 6:46 μ.μ.

      άντε κομμάτια να γίνει :P
      τότε είναι Φίλη-έρωτας!
      παρακαλώ όπως μου μεταφέρετε τακτικά τα νέα της φίλης μου
      και της παρέας της! ;)

      Διαγραφή
  3. Levina24 Αυγούστου 2013 στις 10:26 μ.μ.

    Nα το προσέξεις αυτό το Family grows...
    γιατί σε βλέπω με τέσσερα σκυλιά και είκοσι γατιά όπως την έχω πατήσει εγώ :-)
    όσοι πιστοί προσέλθετε!
    ..... και η ζωή συνεχίζεται .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής27 Αυγούστου 2013 στις 10:41 μ.μ.

      Όντως η ζωή συνεχίζεται Levina. Με τα προβλήματα και τις χαρές της. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή με πολλά προβλήματα και τούτες οι στιγμές είναι που σε κάνουν να ξεφεύγεις λίγο...

      Δεν θα την πατήσω. Ήδη μ' έχουν τρελάνει τα τρία τους. Επικοινώνησα μάλιστα με τον τοπικό φιλοζωϊκό σύλλογο και θα στειρώσουν τις σκυλίτσες δωρεάν σε λίγους μήνες.

      Διαγραφή
  4. Tremens27 Αυγούστου 2013 στις 4:40 μ.μ.

    Αχ, Αυγουστιάτικες ομορφιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής27 Αυγούστου 2013 στις 10:41 μ.μ.

      Το καλό με την επαρχία φίλε.. είναι πως ΖΕΙΣ τις εποχές και τις αλλαγές τους.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Bye, Bye Miss Orange Pie!

Εικόνα
Είχα τάξει μια πορτοκαλόπιτα.... Ε, αφού την έταξα, ας την κάμω... Υλικά... 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 ποτήρι ζάχαρη, 4 αβγά, μια βανίλια, ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ, 200 γρ. γιαούρτι, ξύσμα από 2 πορτοκάλια (για να είναι έντονη η γεύση), 3 φύλλα κρούστας. (Εγώ έβαλα και αμύγδαλο σε φλούδες) ΟΛΑ τα υλικά (πλην του φύλλου κρούστας) σ' ένα μεγάλο μπολ!!! Εκεί θα χτυπηθούν μέχρι να πάρουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Έχω βάλει ήδη το φούρνο να ζεσταίνεται στους 180 βαθμούς... Το χτυπημένο μείγμα μπαίνει στο πυρέξ. Προσθέτουμε τα φύλλα κρούστας σπασμένα με τα χέρια και τα βυθίζουμε στο μείγμα. Προσθέτουμε και το αμύγδαλο. Στο φούρνο για περίπου 30 λεπτά (πάνω - κάτω αντίσταση). Μπορεί να χρειαστεί κάνα δεκάλεπτο παραπάνω... Σε αυτή την περίπτωση καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο. Το γλυκό είναι έτοιμο άπαξ και μπει μαχαίρι στη μέση και βγαίνει ΣΤΕΓΝΟ απ' το μείγμα! Είδατε γιατί πρέπει να βάζουμε αλουμινόχαρτο; Παθών και μαθών! Συνοδεύεται από παγωτό (κατά προτίμησ
Διαβάστε περισσότερα

Οι κυρίες στην ακτή

     Τις είδα για πρώτη φορά ένα μεσημέρι του Δεκέμβρη. Είχα βρει δουλειά για καμιά βδομάδα κι εκείνη η μέρα ήταν δύσκολη, είχε ρίξει πάγο αποβραδίς και το χορτάρι ασήμιζε στα πόδια μου. Περπατούσα κι άκουγα μικρά σπασίματα σε κάθε πάτημά μου · άφηνα πίσω μου πατημένη χλόη και λάσπη αλλά ποιος νοιαζόταν τώρα; Η δουλειά έπρεπε να γίνει γρήγορα, να τα μαζέψουμε και να γυρίσουμε στην πλατεία αναζητώντας θαλπωρή σε κάποιο καφενείο πλάι στη στόφα. Τούτος ο ήλιος του Δεκέμβρη μοιάζει να βγήκε για τα μάτια του κόσμου και μόνο. Δεν με ζεσταίνει. Τον πάγο στα φύλλα των δέντρων λιώνει μόνο, που γίνονται σταγόνες, πέφτουν στο κεφάλι μου και με παγώνουν ακόμα πιο πολύ.      Η ακτή ήταν έρημη την ώρα που φτάσαμε στα εξοχικά. Αφήσαμε το φορτηγάκι του Μανόλη στον παράδρομο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Δεν ήταν εύκολο να περπατήσεις στην ακτή Δεκέμβρη μήνα. Αναγκαζόμασταν να σκαρφαλώνουμε σε ολόκληρα λοφάκια από μουσκεμένα φύκια που είχε ξεβράσει η θάλασσα τις νύχτες της αντάρας της. Οι γαλότσες βυ
Διαβάστε περισσότερα

Ήταν μια τέλεια μέρα...

Εικόνα
Πάντα στο κακό υπάρχει κάτι καλό και το αντίθετο. Μια απώλεια σημαντική και μια παρουσίαση αφιερωμένη στην απώλεια. Είχε συννεφιά κι έκανε κρύο. Ο ζεστός καφές ήταν ότι έπρεπε. Μετά ήρθαν τα χαμόγελα. Εκείνα των συναδέλφων 15 χρόνια τώρα στη δημοσιογραφία. Εκείνα των φίλων μιας ολόκληρης ζωής. Αλλά και ανθρώπων που συνάντησα για πρώτη φορά. Η συλλογή "Το Τέλος Μιας Τέλειας Μέρας" παρουσιάστηκε το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στο Polis Art Cafe της Στοάς του Βιβλίου. Η πρώτη μου αφιέρωση γράφτηκε για χάρη του Αίαντα! Γιος αγαπητών φίλων που βρέθηκαν στην παρουσίαση! Το Polis Art Cafe σχεδόν γέμισε. Πάνω από 50 άνθρωποι βρέθηκαν στην παρουσίαση. Σε πρώτο πλάνο ο φίλος συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης. Καλοτάξιδος ο "Ναύτης" του που κυκλοφόρησε και πάλι. Το γυναικείο κοινό επικράτησε του ανδρικού στην παρουσίαση. Πραγματικά φιλόξενος και ζεστός ο χώρος του Polis. Αγαπημένοι συνάδελφοι από την έντυπη δημοσιογραφία ήταν εκεί!
Διαβάστε περισσότερα