Ο Δρόμος στο Δάσος

Ιανουαρίου 11, 2014

THEY shut the road through the woods
Seventy years ago.
Weather and rain have undone it again,
And now you would never know
There was once a road through the woods
Before they planted the trees.
It is underneath the coppice and heath,
And the thin anemones.
Only the keeper sees
That, where the ring-dove broods,
And the badgers roll at ease,
There was once a road through the woods.

Yet, if you enter the woods
Of a summer evening late,
When the night-air cools on the trout-ringed pools
Where the otter whistles his mate,
(They fear not men in the woods,
Because they see so few.)
You will hear the beat of a horse's feet,
And the swish of a skirt in the dew,
Steadily cantering through
The misty solitudes,
As though they perfectly knew
The old lost road through the woods.
But there is no road through the woods.

Rudyard Kipling


Πρωί, πρωί μέσα απ' την πεδιάδα πήραμε το δρόμο για το δάσος...

Αριστερά τα πεύκα και τα κυπαρίσια, δεξιά τα λιόδεντρα.

Πυκνό το δάσος, πυκνό!

Και τιτιβίσματα, χιλιάδες τιτιβίσματα.


Ανάμεσα στις αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ, η Φύση κάτι θα σκαρφιστεί για να σ' εκπλήξει!

Σκοτεινοί γίγαντες τ' αγέρωχα δέντρα...

Κι αρχίσαμε το κόψιμο των χόρτων και των βοτάνων για το τραπέζι μας. Το μαχαίρι πρέπει να μπει βαθιά στο χώμα και να κόψει τη ρίζα. Εν προκειμένω κόβουμε τζοχό!

Ιδού ο μεγαλύτερος τζοχός που έκοψα. Πεντατρύφερος!

Παιχνίδια με το πρωινό φως...

Μια στάση, να ξεκουράσουμε τη ματιά μας...

Και πάλι στο περπάτημα!

Να χαθείς, να χαθείς μόνο!

Και ξαφνικά βλέπεις θάλασσα! Ουρανό! Και σύννεφα. Και την ακτή της Πελοπονήσσου απέναντι πνιγμένη στην ομίχλη!

Βουνίσιος μάραθος που φυτρώνει στις ρίζες των πεύκων...

Τούτα δω τα μικρά φυλλαράκια δίπλα στο μεγάλο αγκαθωτό είναι οι περίφημες καυκαλίθρες. Τις μυρίζεις και χάνεσαι! Μαζί με τον μάραθο που μαζέψαμε θ' αποτελέσουν τα μυρωδικά για μια ωραία σπανακοτυρόπιτα!