Μέρες του Γενάρη

Τελευταία που έχει ανοίξει ο καιρός κάνω μια μεγάλη βόλτα κάθε πρωί. Μπορεί να είναι κι απομεσήμερο, ανάλογα με την όρεξη. Μουσική στ' αυτιά και περπατάς, εδώ δεν έχεις φόβο απ' την κίνηση της πόλης.

Έφτασα στο μικρό ταβερνάκι. Στέκι του πατέρα μου για πολλά καλοκαίρια. Πέθανε αυτός που το διατηρούσε, το πήραν κάποιοι άλλοι, ερήμωσε κι αυτό...

Στο λιμάνι η συκιά άρχισε να γεννοβολάει ήδη. Μικροί πράσινοι σπόροι που ποτίζονται απ' το αλάτι της θάλασσας.

Το απόγευμα ο καιρός αγρίεψε...

 

Λαμπύριζε θλιμμένα η θάλασσα προψές. Ακολούθησα τα βήματά μου μπας και συναντήσω κάνα παιδί που το ξέβρασε στην ακτή. Μάταια. Πάντως, λαμπύριζε θλιμμένα.

Μόνο η θάλασσα μου' μεινε αυτές τις μέρες. Πολλές οι πληροφορίες, τα μαντάτα, άσχημα, κάθε μέρα που περνάει αφήνουμε και κάτι πίσω. Τούτο το κομμάτι έπαιζε στο ριπίτ συνέχεια...