Ανάδρομος Πλούτωνας

Ξύπνησε και ένοιωσε αμέσως ένα σφάχτη στα πόδια, χαμηλά στους αστραγάλους για την ακρίβεια αλλά μετά σαν τσουνάμι έφτασε ψηλά στα γόνατα και τους μηρούς. Λες και κάποιο αόρατο σπαθί είχε συγχρονιστεί με τα μάτια του ώστε την ώρα που εκείνα θ' άνοιγαν να έπεφτε πάνω στα πόδια και να τον ξυπνούσε μια και καλή.
Σηκώθηκε απ' το κρεβάτι μισοκοιμισμένος και διατηρώντας μια εντυπωσιακή ισορροπία για τα δεδομένα του πόνου και της νύστας που τον ταλάνιζαν. Και επειδή πάντα το κακό τριτώνει, ένας τρομερός πονοκέφαλος ήρθε καλπάζοντας από το πίσω μέρος του κρανίου του και άρχισε να κάνει πολιορκητικούς γύρους στα μηνίγγια του. Ήταν η ώρα που το μυαλό γεννάει τις πιο παράξενες ιδέες για να περιγράψει τον πόνο, πάντα το κάνει αυτό το μυαλό, θες επειδή έχει χιούμορ και το βγάζει στον πόνο, θες από άμυνα, θες από οτιδήποτε άλλο, το μυαλό του εκείνη την ώρα του υπαγόρευε πως ένας αιματοβαμμένος ινδιάνος αρχηγός των Απάτσι έκοβε βόλτες στο κεφάλι του, από το ένα μηνίγγι στο άλλο, ουρλιάζοντας πολεμικές ιαχές και κραδαίνοντας το τσεκούρι του πολέμου. Το κεφάλι εξυπακούεται πως ήταν η άμαξα των αθώων λευκών που πορεύονταν σ' ένα άγνωστο μα ελπιδοφόρο αύριο πριν πέσουν πάνω σ' αυτό το σατανά.
Περπάτησε με μικρά βήματα στο διάδρομο που ένωνε την κρεβατοκάμαρα με το καθιστικό, αναγνωρίζοντας στο πάτωμα πεταμένα ρούχα, κάλτσες και παπούτσια. Πιο πέρα, στην αρχή του καθιστικού, πάνω στο ξύλινο δάπεδο, ένα κουτάκι προφυλακτικά με ένα διαολεμένο συνδυασμό γεύσεων που ήταν σίγουρος πως θυμόταν το προηγούμενο βράδυ - και γελούσε μ' αυτό, τι σκαρφίζονται οι πουτάνες οι εταιρείες για να κάνουν πιο απολαυστικό το πήδημα, λες και δεν ήταν από μόνο του - αλλά που παραδόξως δεν θυμόταν σήμερα. Σίγουρα δεν είχε αβοκάντο μέσα. Ούτε ανανά. Ανανά όμως - μια αστραπή στο μυαλό του, έβρεχε κατά πως φαίνεται στην περιοχή ανάμεσα στα μηνίγγια του, είχε καταιγίδα, χα! τώρα να σε δω κωλοινδιάνε για πόσο θα συνεχίσεις το σουλάτσο - ανανά λοιπόν, είχε το πρώτο ποτό που ήπιε το προηγούμενο βράδυ, A long time ago in a galaxy far, far away...
Οκ, το μυαλό του είχε κέφια σήμερα, πράγμα περίεργο και δυσνόητο, υπό την έννοια της γενικότερης κατάστασής του η οποία ήταν για κλάμματα. H κλασική τσαρουχένια γεύση στο στόμα, τρανή απόδειξη μεγάλης κραιπάλης σε αλκοόλ και τσιγάρο, παραδόξως δεν τον ενοχλούσε τόσο πολύ. Ίσως επειδή ήταν το λιγότερο κακό σε μια σειρά από μεγαλύτερα. Με αυτές τις σκέψεις έφτασε στο καθιστικό για να διαπιστώσει πως:
α. το τραπεζάκι του σαλονιού είχε αλλάξει θέση.
β. το βάζο που συνήθιζε να κοσμεί το τραπεζάκι του σαλονιού είχε μετατραπεί σε θρύψαλα που κοσμούσαν πλέον το πάτωμα σαν τα κομμάτια μετεωρίτη που έπεσε στη γη.
γ. τα μαξιλάρια του καναπέ ήταν ατάκτως εριμμένα γύρω από ένα κορμί. Γυναικείο. Που δεν γνώριζε.
Ο Ινδιάνος εκείνη την ώρα αποφάσισε να κάνει την πρώτη σοβαρή του επίθεση. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αφόρητο σφυροκόπημα που τον έριξε στα γόνατα και του έκοψε στιγμιαία την ανάσα. Ευτυχώς, η άμαξα άντεξε και δευτερόλεπτα αργότερα κατάφερε να σηκωθεί ξανά. Προς στιγμή αγνόησε το γυναικείο κορμί, το ΓΥΜΝΟ γυναικείο κορμί που είχε απιθώσει τη χάρη του στον καναπέ του κοιμώμενο και βρέθηκε στην κουζίνα όπου στο πάνω δεξιά ντουλάπι, πάνω από τα μακαρόνια, τις έτοιμες σάλτσες ντομάτας και τα αποξηραμένα μπαχαρικά, είχε ένα κουτί ασπιρίνες.
Πήρε δύο. Για αρχή.
Μετά πήρε και μια βαθιά ανάσα.
Δεν αισθανόταν καλύτερα αλλά αυτόν ήταν πρόσκαιρο. Ερχόταν το ιππικό πλέον σε βοήθεια της άμαξας, όχι από το Φορτ Άλαμο αλλά από τα ανήλιαγα γερμανικά δάση. "Και οι Γερμανοί δεν αστειεύονται κωλοινδιάνε", ψιθύρισε στο μυαλό του με μια χροιά εκδίκησης στη φωνή του.
Επέστρεψε στο καθιστικό, ξύνοντας το κεφάλι του με απορία αναφορικά με τις προτεραιότητές του. Να μαζέψει το σπασμένο βάζο; Να τακτοποιήσει το τραπεζάκι; Να πηδήξει μια κοιμισμένη γκόμενα; Ω ναι, τώρα που την έβλεπε παραδομένη στο Μορφέα, με τις αχτίδες του ήλιου να περνούν από τις περσίδες και να σχηματίζουν παραλληλόγραμμα ρυάκια φωτός στο κορμί της, ένοιωσε τη στύση του να φουντώνει και τον αισθησιασμό να τον προκαλεί. Η καταιγίδα στο μυαλό του είχε αρχίσει να κοπάζει, τα πρώτα σύννεφα είχαν αρχίσει να διαλύονται στον ορίζοντα και ένας τσιγγούνης ήλιος είχε αρχίσει να αναδύεται κι εκεί. Μαζί του έφερνε κι ένα σμήνος από σκόρπια πουλιά που ανήκαν στο είδος "αναμνήσεις της χθεσινής νύχτας".
Απολογισμός λοιπόν:
α. Η γκόμενα ήξερε να πηδιέται πολύ καλά.
β. Δεν θυμόταν τ' ονομά της αλλά ήταν σίγουρος πως στα επόμενα πέντε λεπτά αυτό το πρόβλημα θα είχε λυθεί.
γ. Δεν της άρεσε να παίρνει πίπα με προφυλακτικό και ας είχαν ματώσει οι εταιρείες να το κάνουν ιδιαιτέρως θελκτικό μέσα από τα χημικά των γεύσεων. "Τίποτα σαν το ορίτζιναλ", του είχε πει - αυτή η φράση αναβόσβησε μπροστά του με νέον χρώμα - πριν τον βυθίσει στη νιρβάνα της απόλαυσης χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά χείλη και γλώσσα.
δ. ήταν λογίστρια η κάτι τέτοιο.
ε. έπινε πολύ.
Μπαμ. Πόνος.
Το σμήνος των πουλιών διαλύθηκε την ώρα που ο Ινδιάνος έκανε την τελευταία, κατά πως φαινόταν, προσπάθεια να πάρει το σκαλπ του τρόπαιο. Οι Γερμανοί όμως είχαν έρθει. Με τακτική και πειθαρχία είχαν περικυκλώσει τον Ινδιάνο και ήταν ζήτημα χρόνου η εξόντωσή του.
Κάθισε στον καναπέ. Ένα κομμάτι του ήθελε επειγόντως καφέ και τσιγάρο, ένα άλλο - από τη μέση και κάτω - ήθελε να αρπάξει αυτές τις υπέροχες φτέρνες που ήταν απιθωμένες μερικά εκατοστά πιο πέρα και ν' αρχίσει να τις δαγκώνει απαλά. Έκλινε προς τη δεύτερη επιλογή όταν ξαφνικά το βλέμμα του έπεσε στην τηλεόραση που εκείνη την ώρα λειτουργούσε ως μια μεγάλη κορνίζα φωτογραφίας. Δεν είχε κορνίζες σπίτι του, πάντα τις απεχθανόταν και θεωρούσε μικροαστική συνήθεια να γεμίζεις το σπίτι με τη φάτσα σου και τις φάτσες συγγενών σου που πολλές φορές σου θύμιζαν ιστορίες που θα επιθυμούσες να κρατήσεις βαθιά θαμένες. Εδώ όμως, στη συγκεκριμένη κορνίζα των 32 ιντσών τον κοιτούσαν ο Μπράιαν Φέρι και ο Σίλιαν Μέρφι. Τότε ήταν που το μυαλό του νέκρωσε. Δεν έπαιρνε ούτε έδινε εντολές. Ήταν η στιγμή που οι Γερμανοί καθάριζαν τον Ινδιάνο με συνοπτικές διαδικασίες και το μυαλό απαγόρευε στο σώμα να γίνει κοινωνός μιας τόσο βίαιης πράξης. Όταν λίγο αργότερα ο πόνος άρχισε να γίνεται πια ανάμνηση, το μυαλό ξαναπήρε μπροστά.
Ήταν προφανές πως στο dvd έπαιζε το Breakfast On Pluto του Νιλ Τζόρνταν. Ήταν επίσης προφανές πως στο σημείο που ο Μπράιαν Φέρι γνωρίζει τον Σίλιαν Μέρφι (και έχει σκοπό να τον σκοτώσει γιατί τη βρίσκει με το να πνίγει άμοιρους γκέι), κάποιος είχε πατήσει το pause και η ταινία είχε σταματήσει, προσθέτοντας έτσι στο καθιστικό μια κορνίζα που απεικόνιζε έναν ροκ σταρ και έναν ανερχόμενο ηθοποιό. Αλλά αυτό ΔΕΝ έπρεπε να έχει συμβεί.
Ξύπνησε την κοιμισμένη λογίστρια, κουνώντας την από τους ώμους. Τα δικά της μμμμ διαμαρτυρίας, διακόπτονταν από μια σταθερή φωνή που την παρακαλούσε να ξυπνήσει και κάθε μμμμ έφερνε κι ένα πιο δυνατό σκούντηγμα. Τελικά εκείνη άνοιξε τα μάτια έχοντας το βλέμμα του, "τώρα γεννήθηκα, δεν ξέρω να κάνω τίποτα".
- Είπαμε είσαι ο...; κατάφερε να ψελλίσει μετά από ένα λεπτό εναρμόνισης με το περιβάλλον και με το φως της μέρας που αν και λιγοστό δεν έπαυε να είναι ενοχλητικό.
- Είπαμε είσαι η...; Άννα;
- Δεν θυμάμαι. Μισό.
- Είμαι ο Γιώργος.
- Α ναι! Μαρία. Πως σου' ρθε το Άννα; Είναι κι άλλη εδώ;
Άρχισε να ψάχνει με μισόκλειστο βλέμμα ολόγυρα.
- Όχι δεν υπάρχει άλλη εδώ. Απλά δεν θυμάμαι. Ήπιαμε πολύ μάλλον.
- Μμμμ οκ. Γιατί δεν κάνω τρίο ξέρεις. Τουλάχιστον όχι όταν οι γυναίκες είναι δύο. Προτιμώ δύο άντρες. Αλλά μην με κακοχαρακτηρίσεις, έτσι; Δεν το κάνω συχνά....
Και μ' αυτή την ειλικρινή δήλωση έκλεισε ξανά τα μάτια και γύρισε πλευρό.
Ο Γιώργος ξεφύσηξε τον προβληματισμό του, την παράτησε και πήγε στην κουζίνα όπου γέμισε την καφετιέρα με τέσσερις κουταλιές της σούπας καφέ, έβαλε νερό και περίμενε. Η μυρωδιά του καφέ που έσταζε σταγόνα, σταγόνα του γαργαλούσε τη μύτη και παρακαλούσε να τελειώσει γρήγορα αυτό το μαρτύριο της σταγόνας. Ο καφές έγινε, γέμισε δύο κούπες και επέστρεψε στο σαλόνι. Βιάστηκε να πιει δυο γενναίες γουλιές και το πλήρωσε με ένα έντονο κάψιμο στη γλώσσα το οποίο προς στιγμή λειτούργησε θεραπευτικά καθώς έδιωξε την τσαρουχίλα από το στόμα.
Της έφερε την κούπα μπροστά στη μύτη. Κάπου είχε διαβάσει πως αυτό λειτουργούσε σε κοιμισμένους. Δεν ήξερε βέβαια αν της άρεσε ο καφές. Μπορεί η μυρωδιά του να μην της έλεγε απολύτως τίποτα και να ήταν ο τύπος που ξυπνά με τη ευωδιά ενός τσαγιού. Ή πάλι να της άρεσε να ξυπνάει με τη μυρωδιά ενός φρεσκοψημένου κρουασάν με σοκολάτα. Του' ρθε αναγούλα στη σκέψη της σοκολάτας. Εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του Χρήστου με τον οποίο συνήθιζε να πηγαίνει κάμπινγκ παλιά. "Ο καλύτερος τρόπος να ξυπνήσεις μια γκόμενα είναι να χώσεις το καυλί σου στο στόμα της. Και θα ξυπνήσει και θα σε φάει", του είχε πει γελώντας. Είχαν χαθεί με το Χρήστο. Γιατί άραγε;
Η δυνατή δόση του καφέ έδειχνε να λειτουργεί. Η Μαρία γύρισε προς το μέρος του με τα ρουθούνια της να συσπώνται αναζητώντας περισσότερη ευωδιά και άνοιξε τα μάτια.
- Καλημέρα! του είπε χαμογελώντας.
- Καλημέρα. Δεν χαμογελούσε.
- Αχχχ καφές! είπε με λαχτάρα.
Πήρε την κούπα και άρχισε να πίνει με μικρές γουλιές. Δεν φάνηκε να καίγεται. Του χαμογέλασε ξανά έχοντας το ύφος του "περάσαμε πολύ καλά εμείς οι δύο" και του χάιδεψε το χέρι. Ήπιε ξανά απ' τον καφέ της.
- Πως ήξερες πως τον πίνω σκέτο;
- Δεν το ήξερα. Τον πίνω εγώ σκέτο, γι' αυτό.
- Τι ώρα είναι;
- Δεν ξέρω. Και δεν έχω ρολόι να σου πω.
- Μμμμ. Δεν ξύπνησες καλά ε;
- Όχι, δεν ξύπνησα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
- Πονοκέφαλος; Εγώ ευτυχώς δεν έχω.
- Ναι. Όχι. Δηλαδή πέρασε. Το θέμα μου είναι αυτό!
Η Μαρία κοίταξε το χέρι που έδειχνε την τηλεόραση.
- Ε, τι;
- Αυτό πως συνέβη; Θυμάσαι;
- Το πιο;
- Είδαμε τηλεόραση. Θυμάσαι πως έγινε; Εσύ την άνοιξες; Πως μπήκε η ταινία μέσα; Πως βλέπαμε αυτή την ταινία;
Σούφρωσε τα μάτια, τα ρουθούνια και τα χείλη.
- Θυμάμαι που είπες κάτι, έλα να δούμε μια απίστευτη ταινία. Και θυμάμαι πως είχε να κάνει με γκέι. Αλλά τίποτε άλλο. Αυτά... μάλλον.
- Αποκλείεται να έβαλα εγώ αυτή την ταινία!
- Γιατί;
- Γιατί, γιατί... δεν μπορώ να σου εξηγήσω τώρα. Αλλά πίστεψε με, αποκλείεται να το έκανα.
- Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η ταινία δηλαδή; Και αν δεν την έβαλες εσύ ποιος το έκανε;
- Ίσως εσύ;
- Μμμμ... λίγο περίεργο αυτό δε νομίζεις; Εννοώ δεν σε ξέρω, έρχομαι πρώτη φορά σπίτι σου... Πως ακριβώς θα έπαιρνα το θάρρος να βάλω μια ταινία στο δικό σου dvd;
- Είχαμε πιει πολύ. Εσύ το είπες.
- Όχι, εσύ το είπες. Αλλά δεν έχει σημασία. Αλήθεια είναι.
- Οκ. Όταν πίνει ο άνθρωπος χαλαρώνει. Κάνει πράγματα που δεν θυμάται.
- Θυμάμαι πάρα πολύ καλά τι έκανα χθες βράδυ. Τουλάχιστον αυτά που θέλω να θυμάμαι.
- Το αποκλείεις;
- Τι σκατά τρέχει με αυτή την ταινία μου λες; Θέλω να πω, δεν ξέρω, αλλά δεν περίμενα πως αυτό θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα συζητούσα ξυπνώντας!
- Έχει... έχει συναισθηματική αξία...
- Που σημαίνει;
- Που σημαίνει πως δεν θα καταλάβεις ακόμα και αν σου πω. Είναι σίγουρο πως δεν θα καταλάβεις.
- Δοκίμασέ με. Και βρες και κάνα τσιγάρο να χαρείς. Όλα αυτά είναι πάρα πολλά για μένα πρωινιάτικα.
Έψαχνε επί πέντε λεπτά. Κατά πως φαίνεται είχαν πιει και είχαν καπνίσει τα πάντα μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων. Τελευταία στιγμή ωστόσο, τυχαία, σ' ένα συρτάρι της κουζίνας βρέθηκε ένα ανοιγμένο πακέτο με τσιγάρα σλιμ, τσιγάρα της καθαρίστριας που όφειλε να έρθει άμεσα.
Έκαναν το πρώτο τσιγάρο σιωπηλοί. Η Μαρία άναψε δεύτερο αμέσως.
- Λοιπόν; ρώτησε. - Τι συμβαίνει με αυτή την ταινία;
- Έχει μια ιστορία αυτή η ταινία για μένα.
- Προφανώς και έχει. Για να κάνεις έτσι, να μην με πάρεις αγκαλιά και να πηδηχτούμε ξανά, είναι σίγουρο πως έχει.
- Αυτή την ταινία, την έβλεπα μόνο....
- Ναι;
- Μόνο με τις εκάστοτε σχέσεις μου.
Σιωπή.
Καπνοί απ' τα τσιγάρα που σιωπηλά αναδύονταν και μπλέκονταν με τις αχτίδες φωτό απ' τις περσίδες.
Μυρωδιά καφέ που πάγωνε στην καφετιέρα.
Η Μαρία έσπασε τη σιωπή.
- Θα μπορούσα να έχω παρεξηγηθεί τώρα. Αλλά ειλικρινά δεν με νοιάζει. Είναι το πιο χαζό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ. Και έχω ακούσει πολλές μαλακίες από άντρες, πίστεψέ με.
- Στο είπα, δεν θα καταλάβεις.
- Να καταλάβω τι πράγμα;
- Τη σημασία αυτής της ταινίας για μένα. Είναι ένα είδος ορίου. Ένα είδος τεστ. Αν δω αυτή την ταινία με κάποια γυναίκα, αν φτάσω στο σημείο να τη βάλω στο dvd να παίξει και την παρακολουθήσω μαζί της, σημαίνει πως αυτό το άτομο σημαίνει πολλά για μένα.
- Την έχεις δει ποτέ μόνος σου;
- Μία φορά.
- Και από τότε;
- Άλλες τρεις.
- Πάντα με γυναίκες;
- Πάντα.
- Που ήταν σχέσεις σου;
- Ναι. Με καμία άλλη.
- Μάλιστα. Και τι το ιδιαίτερο έχει ώστε να διατηρεί αυτό το προνόμιο στη ζωή σου;
- Είναι μια καλή ταινία. Εννοώ, πραγματικά καλή. Είναι η ιστορία ενός τύπου που είναι μπάσταρδος και ανακαλύπτει από μικρός πως ενώ είναι αγόρι θέλει να γίνει κορίτσι. Ντύνεται λοιπόν έτσι, φέρεται έτσι, αγνοώντας τους τύπους της εποχής, την κοινωνική κατακραυγή και πρόσεξε! Μιλάμε για την Ιρλανδία, την καθολική Ιρλανδία της δεκαετίας του '70! Δεν μασάει πουθενά. Κυνηγάει το όνειρό του να γίνει πραγματική γυναίκα!
- Να υποθέσω πως σε εκφράζει αυτό; Πως εκφράζει κάποιο απωθημένο σου;
- Τι;;; Όχι, όχι, τι βλακείες λες;
- Η αλήθεια είναι πως αν δεν είχε μεσολαβήσει το χθεσινοβραδυνό μεταξύ μας, σε αυτό το συμπέρασμα θα κατέληγα. Αλλά τώρα μ' έχεις μπερδέψει. Ειλικρινά!
- Δεν μπορείς να καταλάβεις...
- Μάλλον. Αλλά δεν βαριέσαι. Εξάλλου η δική μας ιστορία δεν ήταν για παραπάνω. Θέλω να πω οκ, πηδάς καλά και το ευχαριστήθηκα, ίσως να ξαναπηδηχτούμε αν το θες και συ αλλά ως εκεί. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι σε φάση σχέσης.
Τελείωσε το τσιγάρο της και το έσβησε στο τασάκι. Ο Γιώργος με αργά βήματα πήγε στην τηλεόραση, έβγαλε την ταινία από το dvd και την τοποθέτησε στο κουτί της που ήταν αφημένο παραδίπλα.
- Είχες δίκιο πριν. Εγώ μάλλον το έκανα. Εσύ δεν θα μπορούσες να γνωρίζεις που είναι η ταινία και να την βάλεις. Δεν ξέρω πως έγινε. Συγγνώμη που σε κατηγόρησα.
- Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα. Χαλάρωσε. Εξάλλου δεν την είδαμε και όλη. Βλέπεις; Στη μέση είναι. Εγώ δεν θυμάμαι και τίποτα από δαύτη. Οπότε δεν χάλασε εντελώς η ιεροτελεστεία σου. Ηρέμησε.
Σιωπή ξανά.
Η Μαρία σηκώθηκε, βρήκε τα ρούχα της και ντύθηκε. Σε ελάχιστα λεπτά ήταν έτοιμη. Στο χώρο πλέον κυριαρχούσε η μυρωδιά μιας άβολης σιωπής.
- Λοιπόν...
- Μην πεις τίποτα Γιώργο. Άστο. Την επόμενη φορά, αν υπάρξει τέτοια, σπίτι μου.
- Απλά θέλω...
Είχε φτάσει στην πόρτα.
- Εγώ λατρεύω τις ταινίες του Βέγγου. Ελπίζω να σου σηκώνεται όταν θα παίζει το "Επιχείρηση Γης Μαδιάμ".
Του πέταξε ένα φιλί και έκλεισε την πόρτα.