Τρίο

Η Αθηνά ήταν σινεφίλ. Ήταν και πολλά άλλα, μα αυτό που κυρίως μας ενδιαφέρει ήταν η σχέση της με τον κινηματογράφο, το θέαμα αλλά και την ουσία. Στα νιάτα της είχε περάσει άπειρες ώρες, άλλοτε μ' ένα τσιγάρο στο στόμα και άλλοτε μ' ένα μαξιλάρι αγκαλιά, βλέποντας ταινίες του Γκοντάρ, του Ταρκόφσκι και του αιρετικού Φασμπίντερ. Κάθε εποχή έχει τα κελεύσματά της στην Τέχνη και κάθε εποχή που περνάει, εκείνοι που την έζησαν τη θεωρούν καλύτερη. Η Αθηνά όμως διέφερε σ' αυτό. Ανακάλυπτε σε κάθε εποχή που ζούσε τα στοιχεία που την συμπλήρωναν και που παράλληλα της πρόσθεταν κάτι καινούργιο. Αναθεμάτιζε σπάνια και πάντα αναρωτιόταν τι είχε στο μυαλό του ο εκάστοτε ποιητής - δημιουργός μιας ταινίας. Ακόμα και στην περίπτωση που η εν λόγω ταινία αποδεικνυόταν για τα πανηγύρια.
Το προηγούμενο βράδυ είχε δει για 15η φορά την Πόλη των Αγγέλων και στο μυαλό της κυριαρχούσε ακόμα η επιβλητική σκηνή στην άκρη του ωκεανού που όλοι οι άγγελοι επί γης είναι μαζεμένοι και αντικρίζουν το άπειρο. Η αλήθεια ήταν πως ο Νίκολας Κέιτζ δεν την έλεγε και πολλά ως φιζίκ (είχε κάτι βουτυρομπεπεδίστικο στη φάτσα του) αλλά προς χάρην της Μεγκ Ράιαν και της ιστορίας της ταινίας, τον ανεχόταν.
Η Ματίνα ήταν ερωτευμένη με τον Ρόμπερτ Πάτινσον, στον απόηχο της επιτυχίας του Twilight. Από την εποχή που είδε το θλιμμένο βαμπίρ να κινεί γη και ουρανό για τη θνητή αγαπημένη του, τον ερωτεύτηκε παράφορα και ονειρευόταν έναν έρωτα το ίδιο ανεκπλήρωτο από τις συνθήκες του κόσμου. Γιατί αν δεν πονέσεις, πως θα καταλάβεις ό,τι αγαπάς και αγαπιέσαι; Δεν έβλεπε και δεν διάβαζε τίποτε άλλο στη ζωή της, παρά μόνο ιστορίες αδιέξοδων ερώτων.
Ο Αντώνης ήταν γκέι. Όλοι το γνώριζαν εκτός από τον ίδιο. Για την ακρίβεια το γνώριζε αλλά δεν το είχε παραδεχτεί ποτέ. Η Αθηνά που ήταν κολλητή του χρόνια το είχε καταλάβει καιρό και βεβαιώθηκε όταν τον είδε να βαλαντώνει στο κλάμα σε τρεις περιπτώσεις. Στην πρώτη περίπτωση έφταιγε η συμπεριφορά του Μάρλον Μπράντο στη Βίβαν Λι στο Λεωφορείο ο Πόθος. Η δεύτερη ήταν στον Τιτανικό του Κάμερον που ο Αντώνης στη σκηνή της σχεδίας αναφώνησε με τρόμο, "κάνε μωρή πιο κει ν' ανεβεί και το παιδί" αλλά η Κέιτ Γουίνσλετ δεν τον άκουσε. Η τρίτη φορά ήταν σε μια ταινία που έτυχε να βλέπουν στην τηλεόραση ένα καλοκαιρινό βράδυ, αναθεματίζοντας τα διαφημιστικά διαλείμματα που διέκοπταν τη φανταστική πλοκή. Η Αθηνά ψιλοκοιμόταν βέβαια καθώς λίγο πριν είχε σιδερώσει τρία πλυντήρια που την περίμεναν επί μέρες αδιαμαρτύρητα, είχε ζέστη βλέπετε και με τη ζέστη το σιδέρωμα είναι μαρτύριο. Αν και της άρεσε ο Ντε Νίρο που εδώ ενσάρκωνε για άλλη μια φορά τον macho μπάτσο, οι τσακωμοί του με τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ο οποίος υποδυόταν μια ντραγκ κουίν δεν αποδείχθηκαν αρκετοί για να την κρατήσουν προσηλωμένη στην εικόνα. Ξύπνησε από τα αναφιλητά του Αντώνη όταν τελείωσε το Flawless.
Οι τρεις τους εργάζονταν σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό σε μια μικρή πόλη του νότου. Η Αθηνά ήταν διευθυντικό στέλεχος, η Ματίνα είχε καθημερινή εκπομπή όπου η αισθησιακή φωνή της έκανε όλα τ' αρσενικά του κάμπου και του βουνού να μάθουν τι σημαίνει άδολη αγάπη μιας θνητής ανάμεσα σε βρικόλακες και λυκανθρώπους - την ώρα βέβαια που τα πεσκέσια σε λουλούδια, αυγά, πίτες και λοιπά φαγώσιμα συνέρρεαν καθημερινά στο σταθμό από τους θαυμαστές της. Ο Αντώνης πάλι ήταν στις δημόσιες σχέσεις και έκανε συχνά, πυκνά ταξίδια για δουλειές αλλά και για ένα σουλάτσο στα γκέι μπαρ της πρωτεύουσας, αναζητώντας τη δική του "αρκουδίτσα".
Και η ζωή κυλούσε όμορφα σε αυτή την πόλη του νότου όπως σε κάθε πόλη της επαρχίας με την καθημερινότητα ενίοτε να σε καταθλίβει και την ίδια ώρα να σε αναζωογονεί. Τα ίδια πρόσωπα που βαριόσουν να βλέπεις ξανά και ξανά ήταν εκείνα που χαμογελούσες σαν έπινες μαζί τους ένα καφέ στην κεντρική πλατεία σχολιάζοντας τα δρώμενα της μικρής πόλης ή σαν ανταμώνατε για καλό κρασί και ανάλογο μεζέ σε κάποιο χωριό παραέξω. Είναι ωραία η ζωή και δεν θέλει πολλά να την ζήσεις. Τρόπο θέλει.
Η καταιγίδα ήρθε μαζί και για τους τρεις. Είναι από εκείνες τις φορές που νοιώθεις πραγματικά πως η μοίρα σου είναι κατά ένα περίεργο τρόπο συνδεδεμένη με τις μοίρες των κοντινών σου. Και όσο και αν εύχεσαι να μην αντιμετωπίζουν όλοι μαζί πρόβλημα, όταν τελικά εκείνο έρχεται και σας ρίχνει στο καναβάτσο, η δύναμη που καλείσαι να καταβάλεις προκειμένου να το ξεπεράσεις και να βοηθήσεις τον άλλο να ξεπεράσει το δικό του, είναι διπλή. Αλλά έτσι δένονται οι άνθρωποι. Με κούπες κρασί και με κούπες γεμάτες δάκρυα.
Η Αθηνά χρειάστηκε να μπει στο νοσοκομείο για μία επέβαση που προέκυψε ξαφνικά.
Η Ματίνα ανακάλυψε πως είναι ερωτευμένη με τον Αντώνη.
Ο Αντώνης απολύθηκε και διαπίστωσε με τρόμο ένα δυσοίωνο μέλλον να τον πλησιάζει καθώς μια ζωή εργαζόταν στο ραδιοφωνικό σταθμό.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Αθηνά χρόνια τώρα υπέφερε από κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, την οποία πάλευε με αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά αλλά ως εκεί καθότι φοβόταν την επέμβαση. Η μέση όμως δεν άντεχε άλλο και η επέμβαση έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε. Δεν ήταν κάτι το πολύ σοβαρό αλλά είχε ένα σχετικά μεγάλο χρόνο αποθεραπείας. Στο διάστημα που η Αθηνά ήταν στο νοσοκομείο και ανάρρωνε, ο ιδιοκτήτης του σταθμού (άνθρωπος των τύπων και όχι της ουσίας) βρήκε την ευκαιρία να στείλει τον Αντώνη από κει που είχε έρθει. Υπήρξαν πολλοί καλοθελητάδες που του πρόφτασαν τα μαντάτα των ταξιδιών και κυρίως των επιλογών του Αντώνη στο σεξ. Ως τότε βέβαια, τις φήμες αυτές τις αναχαίτιζε με εξαιρετικό τρόπο η Αθηνά αλλά τώρα Αθηνά δεν υπήρχε. Έτσι ο Αντώνης απολύθηκε με τη δικαιολογία των περικοπών λόγω κρίσης. Η Αθηνά μασούσε τα σίδερα στο νοσοκομείο και προσπάθησε - ανεπιτυχώς - να βρει τον ιδιοκτήτη στο τηλέφωνο για να του τα ψάλει ένα χεράκι. Δεν τα κατάφερε όμως κι ένα απόγευμα, κατακόκκινη όσο και τα νύχια των άκρων της που τα φρόντιζε ανελλειπώς στο νοσοκομείο, ανακοίνωσε με στόμφο στη Ματίνα και στον Αντώνη που είχαν πάει να την δουν:
- Θα παραιτηθώ!
- Ε; Η Ματίνα κοίταζε μία την Αθηνά με απορία και μία τον Αντώνη με λατρεία.
- Τι; Ο Αντώνης ήταν συννεφιασμένος, αξύριστος και εκείνη τη μέρα είχε τον Ερμή τους Διδύμους, πράγμα που δικαιολογούσε τη γενικότερη κατάστασή του όπως είχε δηλώσει μπαίνοντας στο δωμάτιο.
- Αν το τσόλι θέλει πόλεμο, θα τον έχει! υπερθεμάτισε η Αθηνά, ψάχνοντας τα τσιγάρα της, συνήθεια που δεν της είχε κοπεί όσες μέρες ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι. Τσιγάρα όμως δεν υπήρχαν και η Αθηνά έμεινε με την κίνηση.
- Τσόχλη τον λένε, θύμισε η Ματίνα χαμηλόφωνα.
- Τσόλι είναι! Μη με διαολίζεις και συ τώρα! Ακούς εκεί!
- Αχ, βόγγηξε ο Αντώνης και τα μάτια του πλημμύρισαν με δάκρυα.
- Τι έπαθες εσύ τώρα; ρώτησε αγριεμένα η Αθηνά.
- Είναι πολύ συγκινητικό να θέλεις να παραιτηθείς για μένα αλλά δεν θα το δεχθώ καλή μου. Θα υποστώ τη μοίρα μου όπως η Μέριλ Στριπ στην "Εξαφάνιση της Κάρεν Σίλκγουντ".
- Ε; Διπλό, ταυτόχρονο από τις γυναικείες παρουσίες του θαλάμου.
- Ή μήπως δεν είναι αυτή η ταινία που μου ταιριάζει; Αχ, δεν ξέρω, είναι όλα τόσο θολά!
Ξέσπασε σε λυγμούς. Η Ματίνα τον πλησίασε και τον χάιδεψε στοργικά στην πλάτη.
- Η Κάρεν Σιλκγουντ εξαφανίστηκε επειδή είχε ανακαλύψει διάφορες παρανομίες σε ένα εργοστάσιο με ραδιενέργεια... Που κολλάει η περίπτωσή σου σ' αυτό; ρώτησε θυμωμένα η Αθηνά.
- Μην του μιλάς έτσι! Υποφέρει! Τα μάτια της Ματίνας άστραψαν!
Η Αθηνά έμεινε ενεή από το σοκ. Κοίταζε το ζευγάρι εμπρός της, έναν άνδρα που αναπολούσε τη Μέριλ Στριπ και μια κοπέλα που ο μισός ανδρικός πληθυσμός της περιφέρειας ονειρευόταν πάνω  στο κρεβάτι του, να είναι ερωτευμένη μαζί του, παραβλέποντας τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του οι οποίες αν μη τι άλλο υποδήλωναν τα πάντα για τις γενικότερες ανησυχίες του ως ατόμου. - Δεν μπορεί να είναι τόσο ηλίθια, σκέφτηκε.
Δεν είχαν συζητήσει τον έρωτα που είχε προκύψει. Η Ματίνα της το ξεφούρνισε στα ξαφνικά, δύο μέρες μετά την επέμβαση, όπου η Αθηνά στην κατάσταση που βρισκόταν, δεν αντιλήφθηκε επαρκώς τη σημασία της φράσης, "είμαι ερωτευμένη με τον Αντώνη και δεν ξέρω τι να κάνω".
Λοβοτομή, ήταν η πρώτη απάντηση που της ήρθε στο μυαλό αλλά δεν την είπε. Ήταν πολύ ταλαιπωρημένη για ένα τέτοιο μέτωπο εκείνη τη στιγμή. 
Τα μάτια του Αντώνη καθάρισαν όπως ακριβώς είχαν πλημμυρίσει. Στη στιγμή.
- Όχι. Δεν μου ταιριάζει η Μέριλ Στριπ, φώναξε λες και είδε σε όραμα την ηθοποιό να τον αποτρέπει από την προηγούμενη επιλογή του.
- Α μπράβο Αντώνη, είπε η Αθηνά.
- Ναι Αντώνη. Εσένα σου πάνε ρόλοι τύπου Τζορτζ Κλούνει, είπε χαρωπά η Ματίνα.
- Μου φαίνεται πως η περίπτωσή μου είναι ίδια με εκείνη της Τζούλια Ρόμπερτς στην "Έριν Μπρόκοβιτς"!
- Όρσε Αντώνη!
- Αθηνά! Τον πληγώνεις!
- Μωρή αει στο διάολο και συ! Αλαφροίσκιωτο! Εδώ έχουμε σοβαρό θέμα και μόνο εγώ το αντιλαμβάνομαι;;
- Δεν βοηθάς όμως έτσι! αντιγύρισε η Ματίνα. Τον βλέπεις, δεν είναι στα καλά του!
- Καλά, όταν φτάσετε στο σημείο να ταυτιστεί με τη Μάρθα Βούρτση στο "Αμάρτησα για το παιδί μου", ξυπνήστε με. Η Αθηνά τους γύρισε την πλάτη.
- Η Ελένη Χατζηαργύρη έπαιζε εκεί, μουρμούρισε ο Αντώνης ξεσπώντας σε καινούργια αναφιλητά.
- ΕΞΩ! Και οι δύο! Και αν δεν σοβαρευτείτε μην ξανάρθετε να με δείτε!
Έφυγαν, με τη Ματίνα να τον κρατάει από τον ώμο, ψελλίζοντας ένα αντίο.

Επέστρεψαν την επόμενη μέρα με παγωτό καρύδα - σοκολάτα που άρεσε στην Αθηνά. Σεμνοί, με χαμηλωμένο βλέμμα, μπήκαν στο δωμάτιο και αφού τη χαιρέτησαν της πρόσφεραν το γλύκισμα.
- Τσιγάρα θέλω. Και καφέ.
- Καλή μου, ξέρεις πως δεν γίνεται αυτό.
- Αντώνη άσε τα καλή μου και κάνε κάτι!
- Ευχαρίστως αλλά τι; Σήκωσε τα χέρια ψηλά σε ένδειξη αδυναμίας.
- Δεν ξέρω. Αλλά αν δεν καπνίσω ούτε σήμερα θα σκοτώσω άνθρωπο. Και είστε οι περισσότερο διαθέσιμοι αυτή τη στιγμή!
- Τι να κάνω καρδιά μου να σε ξαλαφρώσω; Να σου κάνω το γέλιο του Σταυρίδη που σ' αρέσει; Να πω το μονόλογο της Αλίκης από την υπολοχαγό Νατάσα; Ή να κρεμαστώ από το μπαλκόνι σαν τον Μπάτμαν;
- Χα! Αυτό θα' χε όντως γούστο!
Ο Αντώνης έκανε δυο βήματα προς τη μπαλκονόπορτα.
- Μη! Τσίριξε η Ματίνα.
Η Αθηνά την κοίταξε επιτιμητικά. - Τελικά σε αποβλάκωσε ο έρωτας εσένα, είπε.
Ο Αντώνης γύρισε προς το μέρος τους διακόπτοντας την ένδοξη πορεία της νυχτερίδας.
- Ματίνα είσαι ερωτευμένη; Για πρώτη φορά εδώ και μέρες το πρόσωπό του καθάρισε και έγινε ξανά ο παλιός Αντώνης που δεν τον έσκιαζε φοβέρα καμιά.
Η Ματίνα κάθισε στην καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι και κοίταξε τον Αντώνη στα μάτια. Η Αθηνά άνοιξε το παγωτό και μ' ένα κουτάλι άρχισε να τρώει.
- Ναι, είπε η Ματίνα ξέπνοα.
- Άντε! Με ποιον;
- Χα! (η Αθηνά κόντεψε να πνιγεί από το συνδυασμό μιας γενναίας κουταλιάς παγωτού και μιας ισόποσης δόσης αυθόρμητου γέλιου).
- Με σένα Αντώνη. Δεν το έχεις καταλάβει τόσες μέρες;
- Μπράβο μικρή! Πάλεψε πολύ να σε πιέσει να το πεις...
- Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για τις επιλογές μας Αθηνά. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και τους άλλους. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τις επιλογές μας σε αυτή τη ζωή!
- Μωρ' συ. Εγώ παίρνω τα χάπια, εσύ λάλησες;
- Είμαι γκέι! Σας το λέω επίσημα! Είμαι γκέι.
Ο Αντώνης μιλούσε σαν ρομπότ που μόλις το είχαν βάλει σε λειτουργία.
- Ωραία η καρύδα αλλά δυσκολοχώνευτη, σημείωσε η Αθηνά καρφώνοντας το κουταλάκι στο παγωτό.
- Το ξέρω, σχολίασε ξέπνοα η Ματίνα. - Και αυτό είναι που κάνει τον έρωτά μου πιο δυνατό για σένα. Είναι η αίσθηση πως δεν θα σ΄ έχω ποτέ Αντώνη. Αυτό με συνθλίβει και ταυτόχρονα με εξυψώνει σε ουρανούς ελευθερίας. Εσύ το κάνεις αυτό Αντώνη. Εσύ!
- Ματίνα... Δεν ξέρω τι να πω... Θέλω να πω... δεν είχα καταλάβει... τόσο καιρό μαζί, είμαστε φίλοι.
- Αυτή είναι η πραγματική αγάπη Αντώνη. Αυτή που δοκιμάζεται στο χρόνο και καταλαγιάζει σαν τη στάχτη του ηφαιστείου. Και γίνεται κρούστα πολύτιμη για να καλύψουμε τις πληγές που μας άφησε ο χρόνος!
- Ματίνα! Ο Αντώνης έμπηξε ξανά τα κλάμματα.
- Αναρωτιέμαι αν αυτό το νοσοκομείο έχει ψυχίατρο, σχολίασε η Αθηνά κοιτάζοντας πότε τον έναν πότε τον άλλον.

ΣΤΟΠ!

- Αθηνά, αυτό το λες και σηκώνεις τα χέρια ψηλά σε φάση απόγνωσης!
- Σόρι Θανάση. Το ξέχασα. Πάμε πάλι.
- Έλα παιδιά, το' χουμε. Μια χαρά τσουλάει. Θα σκίσει στην τηλεθέαση. Θα δείτε! Θα τους σαρώσουμε όλους!
Χαμόγελα. Βηξίματα. Αυτοσυγκέντρωση.

ΚΑΙ... ΠΑΜΕ!