Κουτιά

Α. Σ΄ ένα διαμέρισμα του κέντρου

     Καθόταν στην άκρη του καναπέ και είχε κλείσει τα μάτια. Το μυαλό της δε βρισκόταν στο δωμάτιο αλλά σε μια ταινία που είχε δει παλιά. Σ' αυτή την ταινία, οι ήρωες είχαν ξυπνήσει μέσα σ΄ ένα τετράγωνο κουτί. Οι τοίχοι του ήταν πλασμένοι επίσης από τετράγωνα κάποια από τα οποία άνοιγαν και μέσω αυτών, οι ήρωες μετακινούνταν σε ένα άλλο, παρόμοιο κουτί. Ωστόσο δεν κατάφερναν όλοι να περάσουν στο επόμενο. Ορισμένα από τα τετράγωνα ήταν παγίδες, απλές πλην φονικές κι έκοβαν το νήμα της ζωής των ηρώων. Μέχρι τον τελευταίο πάλευαν σ' έναν κόσμο πλασμένο από ολόιδια κουτιά.
     Συνήθιζε να τακτοποιεί τη ζωή της σε κουτιά. Μικρά, μεγάλα, τετράγωνα, παραληλλόγραμα· κουτιά να ήταν και το μέγεθος το συνταίριαζε στην πορεία ανάλογα με ό,τι ήθελε να τακτοποιήσει. Συναίσθημα ήταν; Σκέψη; Επιθυμία; Για κάθε περίσταση διέθετε και το ανάλογο φέρετρο που της πήγαινε γάντι.
     "Γιατί τρομάζεις"; συνήθιζε να αναρωτιέται."Το φέρετρο, ένα κουτί είναι. Εργαλείο αποθήκευσης. Τι κι αν μπαίνει βαθιά στο συρτάρι, τι κι αν το κρύβεις στην καρδιά; Τι κι αν το θάβεις στη γη και του ρίχνεις λουλούδια; Τυχερό εκείνο το φέρετρο. Είναι το μόνο που επισκέπτεσαι. Η τακτοποίησή του είναι αμετάκλητη".

Β. Γραφείο. Σούρουπο    
   
     Πληκτρολογούσε εδώ και ώρα ένα κείμενο που δεν ήξερε που θα τον έβγαζε. Άγνωστος δρόμος, απάτητος και όταν περιγράφεται με λέξεις, ακόμα πιο δύσκολος. Ένοιωθε τη σκέψη του περιορισμένη σ' ένα πλαίσιο που δεν είχε ορίσει ο ίδιος. Προσπαθούσε να ξεφύγει αλλά έκανε λάθη, έσβηνε και ξανάγραφε, ντιλίτ και πάλι ντιλίτ και κάθε ντιλίτ περιχαράκωνε ακόμα πιο πολύ τη λογική του. Μα δε χρειαζόταν άλλη περίφραξη. Το αντίθετο ήθελε. Το μυαλό του να ξεράσει τόση έμπνευση που ν' αναγκαστεί να τη μαζέψει με τη γλώσσα απ' το πληκτρολόγιο, απ' το γραφείο, να σκουπίσει της κηλίδες της στην οθόνη του. Εκεί σκέφτηκε πόσο μαγικά και ξεκούραστα θα ήταν όλα αν οι κηλίδες της έμπνευσή του εισέρχονταν μέσα στη λευκή σελίδα του επεξεργαστή κειμένου και άρχιζαν να σχηματίζονται μόνες τους σε λέξεις και φράσεις, σε τοπία και χαρακτήρες, σε συναισθήματα και αλληγορίες. Πόσο όμορφα θα ήταν!
     Αυτό που ευχήθηκε έγινε. Μόνο που εκείνο που σχηματίστηκε στην οθόνη ήταν το απόλυτο τετράγωνο της σκέψης του. Ο κέρσορας ήταν εκεί. Βρισκόταν στο κέντρο και αναβόσβηνε σταθερά. Δεν κουνιόταν. Ήταν λες και περίμενε, έψαχνε τη μία και μοναδική ευκαιρία που το τετράγωνο θα έχανε τη μορφή του, την απόλυτη συμμετρία του και θα του επέτρεπε να ξεπηδήσει και ν' αρχίσει τον τρελό χορό των δικών του λέξεων. Έξω από το φράχτη.
Και περίμενε.
     Μετά από λίγο - στο μεταίχμιο μιας ακόμη μέρας - έκλεισε τον υπολογιστή.

Γ. Σε άλλο διαμέρισμα του κέντρου

     Παρακαλούσε να μη χτυπήσει το τηλέφωνο. Είχε βάλει τα χέρια πάνω στα γόνατα και κατά διαστήματα σκούπιζε τα βρεγμένα μάτια της. Σκούπιζε και παρακαλούσε. "Να μη χτυπήσει, κάνε να μη χτυπήσει, σε παρακαλώ, ας μη χτυπήσει".
     Για να διώξει τις άσχημες σκέψεις που τη βασάνιζαν εδώ και ώρα μπήκε στο υπνοδωμάτιο. Στη γωνία, στημένο στον τοίχο, ήταν το εικονοστάσι της. Έπεσε στα γόνατα και προσευχήθηκε σιωπηλά. Μουρμούρισε και μια ευχή στο τέλος, έκανε και μεγάλους σταυρούς, βασιλικούς, δεσποτικούς, σταυρούς από εκείνους που βλέπει ο Θεός κι ας είναι πολυάσχολος. ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΝ.
     Πόσο αρέσει τελικά στο Θεό και να σε ακούει και να σε δοκιμάζει. Κάποιος κακεντρεχής ίσως να πίστευε πως ο Θεός είναι εκδικητικός. Για να είμαστε δίκαιοι, θα έπρεπε να τον χαρακτηρίσουμε σαρκαστικό. Μ' ένα μειδίαμα έτοιμο να σκάσει στο θεϊκό Του πρόσωπο ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αν υποθέσουμε πως ο κόσμος είναι μια τεράστια σκηνή θεάτρου και οι άνθρωποι ηθοποιοί, τότε ο Θεός είναι ο μοναδικός θεατής σε δισεκατομμύρια διαφορετικά έργα. Ο Θεός έχει αδυναμίες. Ηθοποιούς κωμικούς και άλλους δραματικούς. Κάποιους θέλει να τους βλέπει περισσότερο να κλαίνε και άλλους περισσότερο να γελάνε. Οι ατάλαντοι τον αφήνουν αδιάφορο. Ο Θεός λοιπόν, σε όλους αυτούς δίνει ρόλους. Για την ισορροπία του σύμπαντος το καλό θα ήταν οι ρόλοι να εναλάσσονται. Ο Θεός είναι έξυπνος όμως. Διατηρεί τους αγαπημένους του ηθοποιούς στους ίδιους ρόλους χωρίς παράλληλα να διαταράσσει το σύμπαν. Γι' αυτό φροντίζει το όλον. Βλέπεις, το Σύμπαν δεν αναγνωρίζει τις ανάγκες της μοναδικότητας. Για το Σύμπαν τα πράγματα είναι απλά. Ένα κιλό από τούτο στο ένα χέρι, ένα κιλό από εκείνο στο άλλο χέρι. Ισορροπία. ΝΤΡΙΙΙΙΙΝ. ΝΤΡΙΙΙΙΝ. ΝΤΡΙΙΙΝ.
     Εκείνα που παρακαλάς να μη γίνουν, συνήθως συμβαίνουν. Το σύμπαν έπαψε να συνομωτεί σαν έπεσαν οι πωλήσεις του "Αλχημιστή". Τώρα είσαι μόνη σου. Και πρέπει να σηκώσεις το γαμωτηλέφωνο. Ξέρεις ποιος είναι. Είναι η αδελφή σου της οποίας το παιδί χαροπαλεύει σε μια εντατική νοσοκομείου επειδή άνοιξε τα πόδια, έμεινε έγκυος και θέλει τώρα να ρίξει το παιδί. Μα τα πράγματα είναι δύσκολα· για εκείνη, για σένα, για όλο τον κόσμο. Εκείνη πληρώνει την ανοησία μιας στιγμής, ένα κουτί στο οποίο μπήκε και απ' το οποίο θέλει να βγει απεγνωσμένα. Εσύ στέκεσαι στο δικό σου κουτί, όσο φτάνει το περίγραμμα μιας εικόνας Αγίου στην οποία εναποθέτεις την ύπαρξή σου. Η αδελφή σου στη μέση, ολομόναχη να μην μπορεί να δώσει απόκριση σε κανέναν. Μα εσύ δεν θέλεις να έχεις καμία σχέση μ' αυτό. Όπως τα σκάτωσαν, ας τα ξεπλύνουν. Ναι, να μην πάθει κάτι η ανιψιά, προς Θεού, αλλά κάνει έγκλημα. Αμαρτία. Μα ναι, αμαρτάνει. Να στο πω πιο απλά, σκοτώνει. Δε σκοτώνεις εσύ, εκείνη σκοτώνει. Επιλογή της είναι. Εσύ δεν θες να σταθείς σ' αυτό, δε θες να συμπονέσεις, θες αλλά δε μπορείς - αμαρτία, αμαρτία! Τι σου είπε ο πνευματικός σου; Αυτό να κάνεις! Αυτός ξέρει. Είναι ο φαροφύλακας στην ακτή του Παραδείσου. Ο Παράδεισος ναι! Ο Παράδεισος και η Κόλαση μαζί, εδώ.
Όχι εδώ.
Εκεί.
Μετά.
Παράδεισος και Κόλαση τοποθετήθηκαν στα κουτιά τους και περιμένουν να τ' ανοίξεις. Παναγία και όλοι οι άγιοι, βοηθάτε με...

Δ. ΑΤΜ

     Στάθηκε μπροστά στο αυτόματο μηχάνημα συναλλαγών. Το μεταλλικό του χρώμα την τρόμαζε ελαφρώς, γενικά ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με την τεχνολογία κι αυτό εδώ το μεγάλο κουτί έμοιαζε με φονικό ρομπότ που ανά πάσα στιγμή ήταν έτοιμο να σηκωθεί απ' τη γωνιά του, να βγάλει ροδάκια και ν' αρχίσει να θερίζει τον όλεθρο γύρω του. Πως; Πετάγοντας ακτίνες δεξιά και αριστερά. Το θεωρείς απίθανο; Δε θα μπορούσε να μεταφέρει όπλα στα σωθικά του; Δεν θα μπορούσαν αυτά να ενεργοποιηθούν με κάποιο ειδικό αισθητήρα - σίγουρα υψηλής τεχνολογίας - ο οποίος θα αναγνώριζε την απειλή και θα έδινε εντολή στον εγκέφαλο να την εξαφανίσει;
ΒΖΖΖΤΤ. ΒΖΖΖΖΤΤ.
Καπνός.
Καμία απειλή πια.
     Αποφάσισε να μη δοκιμάσει να κάνει ανάληψη από το κουτί. Μπήκε μέσα στην τράπεζα, περίμενε δώδεκα λεπτά με το ρολόι, ήρθε η σειρά της, ζήτησε από τον ταμείο τα υπόλοιπα χρήματα. Έξι ευρώ και 80 λεπτά. Υπολείμματα μια γέρικης σύνταξης που περίμενε στο σπίτι μια ζεστή σούπα για να φάει. Δεν είπε κουβέντα στην ταμία. Η ταμίας την αγνόησε. Βγήκε από την Τράπεζα. Έριξε μια τελευταία στο μεγάλο μεταλλικό κουτί. Το' νοιωθε. Έβλεπε μέσα απ' το μέταλλο. Σαν την είδε να απομακρύνεται κατέβασε τα όπλα που έκρυβε καλά στα σωθικά του.
Αδράνεια.