Νυχτερινό επεισόδιο

- Λοιπόν;
- Τί;
- Ε, πες κάτι.
- ...Πες εσύ κάτι.
- Δεν ξέρω τι να πω.
- .....
- Τί;
- Τίποτα. Μάλλον κι εγώ δεν ξέρω τι να πω.
- ......
- Γιατί χαμογελάς;
- Τίποτα. Θυμήθηκα τη σκηνή μιας ταινίας που το ζευγάρι των ηρώων δεν έχει κάτι να πει και μοιράζεται τη σιωπή.
- Και; Για πόσο μπορείς να μοιράζεσαι μ' έναν άγνωστο κάτι τόσο προσωπικό;
- Ξέρεις τι έκαναν μετά; Χόρεψαν! Και δεν ήταν εντελώς άγνωστοι. Ήταν περισσότερο σαν ένα επαγγελματικό ραντεβού.
- Τα βαριέμαι τα επαγγελματικά ραντεβού. Τόση τυπικότητα.
- Μμμμ αυτοί δεν ήταν το τυπικό ζευγάρι που έχεις στο μυαλό σου, σε διαβεβαιώ.
- Και τι ήταν;
- Αυτός ήταν έμπορος ναρκωτικών. Για την ακρίβεια, το πρωτοπαλίκαρο ενός εμπόρου ναρκωτικών.
- Μάλιστα...
- Εκείνη ήταν η γκόμενα του αφεντικού του. Και επειδή το αφεντικό έλειπε για δουλειές, ζήτησε απ' το πρωτοπαλίκαρο να την βγάλει έξω να τη διασκεδάσει.
- Και τι έγινε;
- Τίποτα. Ή μάλλον στην αρχή δεν έγινε τίποτα. Άβολη σιωπή που την τροφοδοτούσε από τη μια η κόκα που είχε πάρει ο ήρωας και από την άλλη η γνώση των συνεπειών που θα είχε στη ζωή του αν η κυρία του αφεντικού δεν έμενε ικανοποιημένη από την έξοδο.
- Φαντάζομαι. Ειδικά αν είχε πέσει σε καμιά τσούλα.
- Όχι. Τον γούσταρε όμως. Αλλά δεν ήθελε να το δείξει. Ξέρεις, έπρεπε να κρατήσει τους τύπους, τη θέση της. Αν γινόταν κάτι, έπρεπε να γίνει με δική του πρωτοβουλία.
- Σωστή. Είχε και το καρπούζι και το μαχαίρι. Μπορούσε να ενδώσει με την ίδια άνεση που θα μπορούσε να τον χαστουκίσει και να ζητήσει μετά απ' το γκόμενό της να τον θάψουν πέντε μέτρα κάτω απ' τη γη.
- Βλέπεις... Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Είναι η αλήθεια.
- Θα χορέψουμε αυτό το τανγκό; Ξέρεις να χορεύεις τανγκό;
- Εεεεε... δεν....
- Έλα, ξέρεις. Ξέρεις αλλά ντρέπεσαι. Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι.
- Έχω καιρό να χορέψω.
- Ο χορός είναι σαν το σεξ. Σαν το ποδήλατο. Δεν τον ξεχνάς ποτέ. Έλα!

     Ήπιε το ποτό του με τρεις βιαστικές γουλιές, έβηξε από την κάψα του αλκοόλ που έπεσε απότομα στα σωθικά του και σηκώθηκε. Βρέθηκαν στο κέντρο του χώρου που στέγαζε το μικρό μπαρ με τους νυσταγμένους και αδιάφορους θαμώνες. Ο ντι τζέι στη γωνία ήταν ερωτευμένος. Φαινόταν απ΄ την επιλογή των κομματιών και απ' το γεγονός πως κανείς άλλος δε συμμεριζόταν το πάθος του για τα τανγκό. Χαμογέλασε όμως σαν είδε το ζευγάρι να σηκώνεται και να στήνεται λίγα μέτρα μπροστά του. Αυθόρμητα τους έκανε νόημα με το χέρι. "Μπράβο παιδιά. Εγώ είμαι εδώ για σας".
     Χόρεψαν για λίγο. Άτσαλα και ιδρωμένα. Δηλαδή εκείνος χόρευε άτσαλα. Μπέρδευε τα βήματα, η παλάμη του είχε ιδρώσει και κρατούσε χαλαρά τη γυμνή της πλάτη, άρχισε να βήχει ξανά, την πάτησε κάποια στιγμή - ψέλλισε συγγνώμη - και αυτή η γη δεν είχε καν την τσίπα ν' ανοίξει επί τόπου να τον καταπιεί! Το κομμάτι τελείωσε και ο ντι τζέι έβαλε στη θέση του ένα βαλς.
     Επέστρεψαν στο τραπέζι τους.

- Συγγνώμη....
- Για ποιο πράγμα;
- Στο είπα... έχω καιρό να χορέψω.
- Δεν αφέθηκες. Αυτό είναι όλο.
- Όταν αφέθηκα σε πάτησα.
- Βαλς ξέρεις να χορεύεις;
- Δεν υπάρχει περίπτωση να χορέψω ξανά! Όχι γι' απόψε τουλάχιστον.
- Απίστευτη μελωδία. Άκου! Τόσο μελαγχολική και συνάμα τόσο ζωντανή!
- .....
- Τι; Γιατί χαμογελάς πάλι;
- Θυμήθηκα μια σκηνή από την ταινία που ακούγεται αυτό το κομμάτι.
- Μπα; Βλέπεις πολλές ταινίες ε;
- Ε όχι δα. Για δύο ταινίες σου έχω μιλήσει μόνο.
- Είμαι σίγουρη πως αν περάσουμε και άλλες ώρες μαζί, θα βρεις κι άλλες.
- Εσύ δε βλέπεις ταινίες;
- Μμμμ σπάνια. Προτιμώ να κάνω άλλα πράγματα.
- ...Γαμώτο. Τελείωσε το ποτό μου.
- Και γιατί χαμογέλασες; Ποιο ήταν το στόρι αυτή τη φορά; Κάποιος έμπορος λευκής σάρκας που ερωτεύεται το θύμα του;
- Όχι, όχι. Καμία σχέση.
- Τότε;
- Νομίζω πως βαριέσαι μαζί μου.
- Αν βαριόμουν θα είχα φύγει.
- Θέλω ένα ποτό!
- Κάν'τα δύο!
- Οκ...
- Δε χρειάζεται να πας εσύ. Να, έκανα νόημα. Πες μου για την ταινία.
- Ήταν ένα ζευγάρι. Παντρεμένο. Κάποια στιγμή άρχισαν να ψάχνονται. Δε χώρισαν. Η αγάπη ήταν δεδομένη. Απλώς ήθελαν να διευρύνουν τους ορίζοντές τους.
- Παρτούζες και τέτοια;
- Όχι, όχι... Δεν είναι κάτι τόσο απλό. Έχει να κάνει περισσότερο με τη μεταφυσική στη σεξουαλικότητα του ανθρώπου. Με το αρχέγονο ζωώδες ένστικτο της κατάκτησης. Με την πραγμάτωση της φαντασίωσης στο πλαίσιο της σεξουαλικής ωριμότητας και ολοκλήρωσης. Ο Κιούμπρικ...
- Ο ποιος;
- Συγγνώμη. Κιούμπρικ λένε το σκηνοθέτη της ταινίας.
- Αυτός δεν έκανε κι ένα κύβο;
- Τι; Όχι, όχι. Εσύ λες τον κύβο του Ρούμπικ.
- Α ναι. Είχε ο αδελφός μου έναν τέτοιο. Μου είχε σπάσει τα νεύρα. Ακόμα τον έχει δηλαδή. Υπάρχουν φορές που πιστεύω πως θα τον κουβαλάει ως τα γεράματά του και πως θα τον θάψουμε με αυτόν.
- Είχα κι εγώ έναν τέτοιο κύβο...
- Ωραία! Δύο να μου σπάνε τα νεύρα!
- Δεν τον έχω πια...
- Πες μου για το ζευγάρι. Τι έγινε τελικά;
- Μύλος.. Είναι ωραία ταινία. Αξίζει να τη δεις. Ίσως δεν πρέπει να σου πω το τέλος.
- Δε βλέπω ταινίες. Αλλά μου αρέσει να σε ακούω να περιγράφεις τις ιστορίες τους.
- Έτσι όμως δεν κερδίζεις κάτι. Ο κινηματογράφος είναι εικόνα. Το ερέθισμα που προσφέρει είναι μοναδικό και δεν αντικαθίσταται από τα λόγια.
- Καμιά ταινία για ζευγάρι που πηδιέται στις τουαλέτες ενός - ο Θεός να το κάνει μπαρ - ξέρεις;
- Εεεεεεε......
- Πιες το ποτό σου. Στην υγειά μας!

     Έλειψε για πέντε λεπτά με το ρολόι. Το κραγιόν είχε ανανεωθεί στα χείλη της σαν επέστρεψε στο τραπέζι και το γκλίτερ έλαμπε στο σκοτάδι. Ήπιε μια γουλιά απ' το ποτό της και άρχισε να κουνιέται στην καρέκλα της στο ρυθμό μιας τζαζ μελωδίας.
- Είσαι καλά;
- Ναι. Μια χαρά. Γιατί; Δε δείχνω καλά;
- Όχι. Απλώς...
- Τι;
- Τίποτα.
- Οκ.
- Θα χρειαστώ άλλο ένα ποτό.
- Θες να πάμε σπίτι σου;
- Τι;
- Θες να πάμε σπίτι σου και να πιούμε εκεί ένα ποτό;
- Είσαι σίγουρη;
- Ναι. Εσύ;
- Ε... ναι... δεν υπάρχει πρόβλημα. Να πληρώσουμε.

     Έκανε μια κίνηση ν' ανοίξει την τσάντα της. Την εμπόδισε. Πλήρωσε τα ποτά, σηκώθηκαν και βγήκαν σ΄ έναν έρημο δρόμο. Είχε βάλει κρύο. Περπάτησαν για λίγο πλάι, πλάι και ξαφνικά έγειρε πάνω του ενώ ταυτόχρονα τον έπαιρνε αγκαζέ. Έμειναν για λίγο έτσι στη μέση του δρόμου λες και είχαν χάσει το δρόμο για το σπίτι. Φιλήθηκαν για πρώτη φορά.

- Έπρεπε να μου το έχεις πει νωρίτερα!
- Ίσως. Αλλά στο είπα τώρα.
- ......
- Κοίτα. Είσαι πραγματικά καλό παιδί.  Εγώ πάλι, έχω πολλά πράγματα να σκεφτώ. Σου είπα κάποια από αυτά και η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω συνήθως. Τα πράγματα είναι πολύ συγκεκριμένα εδώ.
- Είμαι ηλίθιος!
- Δεν είσαι.
- Είμαι. Ειλικρινά δεν ξέρω, απορώ με μένα! Δεν θα έπρεπε να σ' έχω γαμοσταυρίσει τώρα; Δεν θα έπρεπε να σ' έχω χτυπήσει; Να σ' έχω πετάξει έξω;
- Όχι. Δεν είσαι τέτοιος άνθρωπος.
- Το λες σα να ήξερες από πριν πως θα αντιδρούσα. Είναι σα να μ' εκμεταλλεύτηκες. Όχι σαν. Μ' εκμεταλλεύτηκες!
- Δεν κάναμε τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από χιλιάδες ζευγάρια που βρίσκονται σ' ένα μπαρ, φλερτάρουν και καταλήγουν σ' ένα κρεβάτι μετά...
- Ναι αλλά να σε πληρώσω!
- Και αυτό γίνεται. Πίστεψέ με. Ειδικά στους καιρούς που ζούμε.
- Ναι αλλά θα μπορούσα να βρω μια κοπέλα και να μη χρειαστεί να πληρώσω!
- Καλέ μου... Πάντα πληρώνουμε στη ζωή ό,τι αξίζει. Δεν το ξέρεις;
- Είναι υποτιμητικό! Δεν το ανέχομαι. Είναι πέρα από τις αξίες μου και τα πιστεύω μου αυτό! Ουδέποτε πλήρωσα για να κάνω σεξ!
- Πληρώνεις για να φας. Πληρώνεις λογαριασμούς. Πληρώνεις το σπίτι που μένεις. Πλήρωσες τα ποτά στο μπαρ. Πληρώνεις και το σεξ.
- Μα, δε γίνεται αυτό! Εννοώ οκέι, υπάρχουν άνθρωποι που πληρώνουν, πάνε σε μπουρδέλα και πληρώνουν. Αλλά εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς! Ποτέ δεν θα το έκανα αυτό!
- Το έκανες απόψε...
- ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ! Μ' εξαπάτησες! Είσαι... είσαι...
- Είμαι μια γυναίκα που πληρώνεται. Θες να πεις πουτάνα; Πέστο κι έτσι. Ίσως να μην πίστεψες ούτε λέξη απ' όσα σου είπα. Η αλήθεια μου είναι πως έχω μεγάλη ανάγκη από χρήματα. Θα πεις, και ποιος δεν έχει στις μέρες μας; Εγώ όμως έχω μεγάλη ανάγκη. Δεν υπάρχει δουλειά ικανή να μου τα δώσει. Και μη νομίζεις πως είμαι τυχερή κάθε βράδυ όπως με σένα απόψε. Είσαι ο δεύτερος μέσα σε δέκα μέρες. Σκατά, και το γαμήσι μας το' κοψαν οι καργιόληδες.
- Μα είχες τόσο ενδιαφέρον... Με γοήτευσες απόψε. Αισθανόμουν...
- Καλά. Φαινόταν αυτό. Όταν μπήκες στο μπαρ ήσουν εντελώς ξενέρωτος. Με το συμπάθειο ε; Υπό κανονικές συνθήκες και για να είμαστε ειλικρινείς ούτε που θα σε κοίταζα. Και δεν έχει να κάνει με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά. Γλυκό παιδί είσαι. Βγάζεις μιζέρια όμως. Και τη μιζέρια δεν τη μπορώ, είναι πέρα απ' τις δυνάμεις μου.
- Κι ανέλαβες να με κάνεις καλά ε;
- Μη γίνεσαι σαρκαστικός. Δε σου πάει.
- Άντε γαμήσου πουτάνα!

     Κάθισε στο κρεβάτι αφού προηγουμένως σήκωσε το σεντόνι που είχε πέσει κουβάρι στο πάτωμα. Έβγαλε ένα καθρεφτάκι από την τσάντα της, μαζί κι ένα κραγιόν κι άρχισε να περιποιείται τα χείλη της. Εκείνος παρέμενε ξαπλωμένος, γυμνός με το μαραμένο πουλί του να κρύβεται στα ζαρωμένα αχαμνά του. Αδύναμος να κάνει ή να πει κάτι επιπλέον. Λες και όλη η ενέργειά του είχε εξαντληθεί με την τελευταία του κουβέντα.

- Μαλένα θα σε φωνάζω.
- Πως;
- Μαλένα.
- Τι είναι αυτό;
- Ένα όνομα. Έτσι κι αλλιώς δε συστήθηκαμε απόψε.
- Σωστά. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Είσαι ο τύπος που το πρώτο πράγμα που ρωτάει είναι τ' όνομα του άλλου.
- Όλα τα ξέρεις.
- Είσαι εύκολη περίπτωση καλέ μου. Μην παρεξηγηθείς. Δεν το λέω με την κακή έννοια. Σε άλλες εποχές αυτό θα ήταν προτέρημα.
- Σε άλλες...
- Και πως σου' ρθε αυτό τ' όνομα;
- Είναι η ηρωίδα μιας ταινίας.
- Χα! Είσαι απίστευτος!
- Μια πουτάνα ήταν. Έμεινε χήρα στη μέση του πολέμου και δεν είχε άλλο τρόπο να επιβιώσει. Πήγαινε με τους φαντάρους.
- Μακάρι να μου κάθονταν φαντάροι. Δεν θα είχα πρόβλημα. Έχουν λεφτά απ' το σπίτι.
- Τελείωσες με τα χείλη σου;
- Ναι. Θα φύγω σιγά, σιγά. Θες να μου δώσεις τα χρήματα;
- Πάρε με στο στόμα σου.
- Ορίστε;
- Με άκουσες. Πάρε με στο στόμα σου.
- Βγάζεις κάτι που δεν είσαι τώρα. Κάνεις σαν παιδί.
- Λεφτά δε θες; Ορίστε! Εκατό ευρώ. Και άλλα εκατό εδώ.
- Κάτω απ' το στρώμα έκρυβες τα χρήματα;
- Δουλεύεις ή όχι; Λεφτά δε ζήτησες; Να, τα εκατό που ζήτησες κι άλλα εκατό στο χέρι για να με πάρεις στο στόμα σου τώρα!
- Δε θέλω άλλο. Δώσε μου μόνο τα εκατό.
- Αν δεν το κάνεις δε θα πάρεις φράγκο.
- Μη το γαμάς τώρα, να χαρείς. Νόμιζα πως είχαμε κατανόηση.
- Νόμιζες. Κι εγώ νόμιζα άλλα. Ισοπαλία.
- Γίνεσαι μαλάκας τώρα.
- Κοίτα... η ένταση με καυλώνει. Κοίτα πως σηκώνεται αργά. Σε ψάχνει!
- Είσαι χυδαίος!
- Ή τον παίρνεις στο στόμα ή λεφτά δεν έχει!

Έσκυψε. Τον πήρε.
Την έπιασε από τα μαλλιά και την έσπρωχνε όλο και πιο κάτω.
Βόγγηξε.
Με μια κίνηση άρχισε να τρίβει τα χαρτονομίσματα στο πρόσωπό της.

- Όλα δικά σου καριόλα. Όλα δικά σου!

Τελείωσε.