Μέρες του Σεπτέμβρη

Αυτός ο μήνας μ' έχει κάνει να λατρέψω ξανά τα σύννεφα.


Είναι τα χρώματα, τα σχήματα, οι ανταύγειές τους.



Είναι το πως τα βάφει ο ήλιος σαν δύει.


Αυτό που αξίζει πάνω απ' όλα στην εξοχή είναι η βόλτα στο φεγγάρι της.



Έβρεξε. Και μύρισα νοτισμένο χώμα και πεύκο.


Και σαν τελείωσε η βροχή, είχε βραδιάσει. Και βγήκα και πάλι βόλτα στο φεγγάρι.

Χθες συμπλήρωσα 3 μήνες από τότε που αποφάσισα να γυρίσω σελίδα και να φύγω απ' την πόλη. Όσοι διαβάζετε και το σκέφτεστε ακόμα, αξίζει τον κόπο να δώσετε μια ευκαιρία στην αλλαγή. Κρίση στην πόλη, κρίση κι εδώ. Μα τουλάχιστον έχεις ένα κομμάτι ουρανό να δεις. Μεγάλο. Έχεις μια βροχή να μυρίσεις. Και δεν βρωμάζει βενζίνη. Κι έχεις ανθρώπους καλόβολους, που με την καλημέρα θα σε τρατάρουν. Λίγο γλυκό κουταλιού, μια τσάντα λαχανικά, πέντε αβγά απ' τις κότες τους. Και χαμογελάνε.

 Έρχεται Σκοτάδι. 
Να μείνουμε στο Φως και ν' αγωνιστούμε γι' αυτό.
Ο καθένας όπως μπορεί απ' το δικό του μετερίζι.

Σχόλια

  1. Rockmantic18 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:06 μ.μ.

    Είμαι σίγουρη, πως εκεί, μεσ'τα δικά σας Σκοτάδια (μελλούμενα και παρόντα), λάμπετε λίγο πιο πολύ από εμάς εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Nasia18 Σεπτεμβρίου 2013 στις 11:27 μ.μ.

    Η αγαπημένη μου εποχή....γείτονα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Levina19 Σεπτεμβρίου 2013 στις 9:46 μ.μ.

    Πρόλαβα να το κάνω πριν δέκα και βάλε χρόνια και παρ όλα τα προβλήματα δεν το μετάνοιωσα ούτε στιγμή.
    Τώρα γύρισα από την βόλτα μου ... παρέα με την Λύκαινα περπατήσαμε στους άδειους δρόμους, μυρίσαμε τον καιρό...εκείνη βέβαια μύρισε και κάθε σβώλο χώματος που συναντήσαμε!.... είδαμε την πανσέληνο ανάμεσα από τα κλαριά των πεύκων...
    παίρνω ανάσες ζωής εδώ στο βουνό για να αντέχω όσα γύρω μας συμβαίνουν και πονάνε ....
    Έχεις πολύ δίκιο σε όσα γράφεις και ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν πως η ζωή στην πόλη μόνο ζωή δεν είναι και επιστρέφουν στις ρίζες τους....

    Να είσαι καλά :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Bye, Bye Miss Orange Pie!

Εικόνα
Είχα τάξει μια πορτοκαλόπιτα.... Ε, αφού την έταξα, ας την κάμω... Υλικά... 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 ποτήρι ζάχαρη, 4 αβγά, μια βανίλια, ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ, 200 γρ. γιαούρτι, ξύσμα από 2 πορτοκάλια (για να είναι έντονη η γεύση), 3 φύλλα κρούστας. (Εγώ έβαλα και αμύγδαλο σε φλούδες) ΟΛΑ τα υλικά (πλην του φύλλου κρούστας) σ' ένα μεγάλο μπολ!!! Εκεί θα χτυπηθούν μέχρι να πάρουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Έχω βάλει ήδη το φούρνο να ζεσταίνεται στους 180 βαθμούς... Το χτυπημένο μείγμα μπαίνει στο πυρέξ. Προσθέτουμε τα φύλλα κρούστας σπασμένα με τα χέρια και τα βυθίζουμε στο μείγμα. Προσθέτουμε και το αμύγδαλο. Στο φούρνο για περίπου 30 λεπτά (πάνω - κάτω αντίσταση). Μπορεί να χρειαστεί κάνα δεκάλεπτο παραπάνω... Σε αυτή την περίπτωση καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο. Το γλυκό είναι έτοιμο άπαξ και μπει μαχαίρι στη μέση και βγαίνει ΣΤΕΓΝΟ απ' το μείγμα! Είδατε γιατί πρέπει να βάζουμε αλουμινόχαρτο; Παθών και μαθών! Συνοδεύεται από παγωτό (κατά προτίμησ
Διαβάστε περισσότερα

Οι κυρίες στην ακτή

     Τις είδα για πρώτη φορά ένα μεσημέρι του Δεκέμβρη. Είχα βρει δουλειά για καμιά βδομάδα κι εκείνη η μέρα ήταν δύσκολη, είχε ρίξει πάγο αποβραδίς και το χορτάρι ασήμιζε στα πόδια μου. Περπατούσα κι άκουγα μικρά σπασίματα σε κάθε πάτημά μου · άφηνα πίσω μου πατημένη χλόη και λάσπη αλλά ποιος νοιαζόταν τώρα; Η δουλειά έπρεπε να γίνει γρήγορα, να τα μαζέψουμε και να γυρίσουμε στην πλατεία αναζητώντας θαλπωρή σε κάποιο καφενείο πλάι στη στόφα. Τούτος ο ήλιος του Δεκέμβρη μοιάζει να βγήκε για τα μάτια του κόσμου και μόνο. Δεν με ζεσταίνει. Τον πάγο στα φύλλα των δέντρων λιώνει μόνο, που γίνονται σταγόνες, πέφτουν στο κεφάλι μου και με παγώνουν ακόμα πιο πολύ.      Η ακτή ήταν έρημη την ώρα που φτάσαμε στα εξοχικά. Αφήσαμε το φορτηγάκι του Μανόλη στον παράδρομο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Δεν ήταν εύκολο να περπατήσεις στην ακτή Δεκέμβρη μήνα. Αναγκαζόμασταν να σκαρφαλώνουμε σε ολόκληρα λοφάκια από μουσκεμένα φύκια που είχε ξεβράσει η θάλασσα τις νύχτες της αντάρας της. Οι γαλότσες βυ
Διαβάστε περισσότερα

Ήταν μια τέλεια μέρα...

Εικόνα
Πάντα στο κακό υπάρχει κάτι καλό και το αντίθετο. Μια απώλεια σημαντική και μια παρουσίαση αφιερωμένη στην απώλεια. Είχε συννεφιά κι έκανε κρύο. Ο ζεστός καφές ήταν ότι έπρεπε. Μετά ήρθαν τα χαμόγελα. Εκείνα των συναδέλφων 15 χρόνια τώρα στη δημοσιογραφία. Εκείνα των φίλων μιας ολόκληρης ζωής. Αλλά και ανθρώπων που συνάντησα για πρώτη φορά. Η συλλογή "Το Τέλος Μιας Τέλειας Μέρας" παρουσιάστηκε το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στο Polis Art Cafe της Στοάς του Βιβλίου. Η πρώτη μου αφιέρωση γράφτηκε για χάρη του Αίαντα! Γιος αγαπητών φίλων που βρέθηκαν στην παρουσίαση! Το Polis Art Cafe σχεδόν γέμισε. Πάνω από 50 άνθρωποι βρέθηκαν στην παρουσίαση. Σε πρώτο πλάνο ο φίλος συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης. Καλοτάξιδος ο "Ναύτης" του που κυκλοφόρησε και πάλι. Το γυναικείο κοινό επικράτησε του ανδρικού στην παρουσίαση. Πραγματικά φιλόξενος και ζεστός ο χώρος του Polis. Αγαπημένοι συνάδελφοι από την έντυπη δημοσιογραφία ήταν εκεί!
Διαβάστε περισσότερα