Some Like it Orange!

Τι κάνεις όταν έχεις πάρα πολλά πορτοκάλια και είσαι μόνο μια ψυχή;

Α. Μαζεύεις και δίνεις σε γνωστούς που έχουν παιδιά για να πιουν φρέσκο χυμό.
Β. Σκαρφίζεσαι τρόπους να εκμεταλλευτείς όσα δεν καταναλώνεις ο ίδιος

Πάμε για μαρμελάδα πορτοκάλι....

Για την πρώτη φορά δοκιμής της συνταγής πήρα 5 πορτοκάλια τα οποία καθάρισα πετώντας το άσπρο ανάμεσα στον καρπό και στη φλούδα. Το άσπρο θα πικρίσει το αποτέλεσμα. Κόβουμε τις καλά πλυμένες φλούδες, ζουλιέν. Θέλουμε και το χυμό από ένα λεμόνι για να μη "ζαχαρώσει" η μαρμελάδα.

Στην κατσαρόλα κόβουμε μ' ένα μαχαίρι τον καρπό σε κομμάτια, προσθέτουμε το χυμό λεμονιού, τις φλούδες και λίγο τριμμένο τζίντζερ για το άρωμα. Εγώ έβαλα ένα κουταλάκι του γλυκού. Δίνει μια ... λεμονάτη, πιπεράτη γεύση.

Οι παλιές νοικοκυρές έλεγαν, "όσο φρούτο, τόση ζάχαρη". Δεν τις άκουσα. Ήθελα να "κρατάει" το ξινό του το πορτοκάλι. Γι' αυτό και για πέντε μεγάλα πορτοκάλια έβαλα 2 κούπες ζάχαρη, κάπου 300 γραμμάρια δηλαδή.

Στην φωτιά για περίπου 40 λεπτά σε μέτρια προς δυνατή θερμοκρασία...

Το τελικό αποτέλεσμα με άφησε κυριολεκτικά άφωνο. Δεν περίμενα τέτοια επιτυχία. Σαρκώδης η αίσθηση στο στόμα (βοηθάνε πολύ οι φλούδες) και γλυκιά όσο πρέπει, σε απόλυτη ισορροπία με το ξινό του φρούτου. Την τοποθέτησα σε 1 γυάλινο βάζο που είχα από πιπεριές φλωρίνης και σε μισό βαζάκι ακόμα!

Σχόλια

  1. Nasia17 Νοεμβρίου 2013 στις 5:46 μ.μ.

    μπορείς να κάνεις και το άλλο: να φτιάχνεις μαρμελάδες πορτοκάλι και να τις δίνεις σε γνωστούς που έχουν παιδιά και μένετε στην ίδια περιοχή!
    καλοφάγωτη μονοφαγά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής17 Νοεμβρίου 2013 στις 9:52 μ.μ.

      !!!!! σεις δεν μένατε σε νησί;

      Διαγραφή
    2. Nasia18 Νοεμβρίου 2013 στις 3:47 μ.μ.

      δυστυχώς για λίγο.....γυρισα στο βροχερό Πύργο,οπότε δέχομαι μαρμελάδες ντε,που κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος17 Νοεμβρίου 2013 στις 7:31 μ.μ.

    Όταν ο άνδρας είναι χρυσοχέρης, τι μπορώ να πω; Μόνον εύγε!
    Άντε και με το καλό και η πορτοκαλόπιτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. flash19 Νοεμβρίου 2013 στις 5:50 μ.μ.

    ααααα! ωωωωωω! μμμμμμ......
    σε καμιά ωρίτσα θα δοκιμάσω κι εγώ την συνταγή σας :)
    (να σβήσω τις φακές μου πρώτα :ο)
    θα την είχα φτιάξει αλλά μου είχε τελειώσει το τζίντζερ,
    προ ολίγου πήρα φρεσκότατο (έβαλα και στις φακές μια σταλίτσα :p)
    μάλιστα σκέφτηκα οτι ίσως θα μπορούσα να προσθέσω και καροτάκι,
    από αυτό που έβαλα και στις φακές καλέ :D
    αλλά θα ακολουθήσω πιστά για πρώτη φορά. ;)
    αν θα τρώγετε... θα φτιάξω και για γνωστή με παιδιά
    και για γνωστό χωρίς... έχω παραγγελίες! :)))
    εμένα, και μόνο που θα μυρίσει το σπίτι, αχ! πώς μου φτάνει!!!
    σειρά έχει η συνταγή για την πορτοκαλόπιτα όμως, ναι;
    την περιμένω με μεγάλη αγωνία, πολύ σοβαρά μιλώντας! :)
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής24 Νοεμβρίου 2013 στις 12:37 μ.μ.

      Το τζίντζερ δίνει άλλη γεύση στα φαγητά και στα γλυκά!

      Διαγραφή
    2. flash25 Νοεμβρίου 2013 στις 1:49 μ.μ.

      Την μαρμελάδα την έφτιαξα όπως είπα το ίδιο βράδυ :)
      το βαζάκι που κράτησα το πρωτοτίμησα σήμερα το πρωί
      και δεν μπορούσα να σταματήσω
      όλα τα λεφτά η μαρμελαδίτσα!!! :)))
      μετά λίγες μέρες και οι φλουδίτσες μέσα έχουν μαλακώσει και πραγματικά είναι υπέροχη και σε γεύση και σε υφή, δεν καταλαβαίνεις καν οτι είναι σπιτική και μάλιστα οτι την έχει φτιάξει και πρωτάρης!
      εγώ έχω ένα θέμα με τις φλουδίτσες γιατί δεν μου αρέσουν ούτε σε παγωτό ούτε σε κέηκ
      και στην αρχή είπα οτι έφτιαξα κάτι μόνο για τους άλλους αφού εμένα δεν μου αρέσει...
      όμως δεν είναι αλήθεια, θέλει μονάχα λιγάκι να σταθεί...
      επίσης προτείνω τα ζουλιέν να είναι όσο γίνεται πιο λεπτά και επιπλέον καλό θα ήταν να βράσουν σε νεράκι πρωτού μπουν στη μαρμελάδα (κάτι που εγώ σκέφτηκα μεν να κάνω αλλά μόνο για λίγα λεπτά)
      για να μαλακώσουν αρκετά και να είναι εξ αρχής τέλειο το αποτέλεσμα! ;)
      Προσωπικά θα την φτιάξω και θα την ξαναφτιάξω και θα την ξαναφτιάξω φέτος το Χειμώνα... καταρχήν άρεσε στα ανίψια :)... κατά δεύτερον θέλω να δώσω σε αρκετούς φίλους, νομίζω οτι έχουν ξεχωριστή αξία αυτά τα δώρα... και τρίτον μου άρεσε πάρα πολύ και εμένα!!! άσε που είναι ένας έξυπνος τρόπος να φας το εξωτερικό από τα εσπεριδοειδή που έχουν ένα σωρό αντιοξειδωτικά ;)
      θησαυρός η έμπνευσή σου Ρεϊμόντ και σε ευχαριστώ πολύ που με έβαλες στο τριπάκι
      να δοκιμάσω κάτι εντελώς καινούριο. :)

      Διαγραφή
  4. Λιακάδα ☼23 Νοεμβρίου 2013 στις 8:11 μ.μ.

    Ετσι την κκάνω κι εγώ !
    Απλή και όμως τόσο νόστιμη!
    Καλό βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής24 Νοεμβρίου 2013 στις 12:37 μ.μ.

      Λιακάδα... να είσαι καλά και να τις κάμεις έτσι πάντα νόστιμες :)

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Bye, Bye Miss Orange Pie!

Εικόνα
Είχα τάξει μια πορτοκαλόπιτα.... Ε, αφού την έταξα, ας την κάμω... Υλικά... 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 ποτήρι ζάχαρη, 4 αβγά, μια βανίλια, ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ, 200 γρ. γιαούρτι, ξύσμα από 2 πορτοκάλια (για να είναι έντονη η γεύση), 3 φύλλα κρούστας. (Εγώ έβαλα και αμύγδαλο σε φλούδες) ΟΛΑ τα υλικά (πλην του φύλλου κρούστας) σ' ένα μεγάλο μπολ!!! Εκεί θα χτυπηθούν μέχρι να πάρουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Έχω βάλει ήδη το φούρνο να ζεσταίνεται στους 180 βαθμούς... Το χτυπημένο μείγμα μπαίνει στο πυρέξ. Προσθέτουμε τα φύλλα κρούστας σπασμένα με τα χέρια και τα βυθίζουμε στο μείγμα. Προσθέτουμε και το αμύγδαλο. Στο φούρνο για περίπου 30 λεπτά (πάνω - κάτω αντίσταση). Μπορεί να χρειαστεί κάνα δεκάλεπτο παραπάνω... Σε αυτή την περίπτωση καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο. Το γλυκό είναι έτοιμο άπαξ και μπει μαχαίρι στη μέση και βγαίνει ΣΤΕΓΝΟ απ' το μείγμα! Είδατε γιατί πρέπει να βάζουμε αλουμινόχαρτο; Παθών και μαθών! Συνοδεύεται από παγωτό (κατά προτίμησ
Διαβάστε περισσότερα

Οι κυρίες στην ακτή

     Τις είδα για πρώτη φορά ένα μεσημέρι του Δεκέμβρη. Είχα βρει δουλειά για καμιά βδομάδα κι εκείνη η μέρα ήταν δύσκολη, είχε ρίξει πάγο αποβραδίς και το χορτάρι ασήμιζε στα πόδια μου. Περπατούσα κι άκουγα μικρά σπασίματα σε κάθε πάτημά μου · άφηνα πίσω μου πατημένη χλόη και λάσπη αλλά ποιος νοιαζόταν τώρα; Η δουλειά έπρεπε να γίνει γρήγορα, να τα μαζέψουμε και να γυρίσουμε στην πλατεία αναζητώντας θαλπωρή σε κάποιο καφενείο πλάι στη στόφα. Τούτος ο ήλιος του Δεκέμβρη μοιάζει να βγήκε για τα μάτια του κόσμου και μόνο. Δεν με ζεσταίνει. Τον πάγο στα φύλλα των δέντρων λιώνει μόνο, που γίνονται σταγόνες, πέφτουν στο κεφάλι μου και με παγώνουν ακόμα πιο πολύ.      Η ακτή ήταν έρημη την ώρα που φτάσαμε στα εξοχικά. Αφήσαμε το φορτηγάκι του Μανόλη στον παράδρομο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Δεν ήταν εύκολο να περπατήσεις στην ακτή Δεκέμβρη μήνα. Αναγκαζόμασταν να σκαρφαλώνουμε σε ολόκληρα λοφάκια από μουσκεμένα φύκια που είχε ξεβράσει η θάλασσα τις νύχτες της αντάρας της. Οι γαλότσες βυ
Διαβάστε περισσότερα

Ήταν μια τέλεια μέρα...

Εικόνα
Πάντα στο κακό υπάρχει κάτι καλό και το αντίθετο. Μια απώλεια σημαντική και μια παρουσίαση αφιερωμένη στην απώλεια. Είχε συννεφιά κι έκανε κρύο. Ο ζεστός καφές ήταν ότι έπρεπε. Μετά ήρθαν τα χαμόγελα. Εκείνα των συναδέλφων 15 χρόνια τώρα στη δημοσιογραφία. Εκείνα των φίλων μιας ολόκληρης ζωής. Αλλά και ανθρώπων που συνάντησα για πρώτη φορά. Η συλλογή "Το Τέλος Μιας Τέλειας Μέρας" παρουσιάστηκε το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στο Polis Art Cafe της Στοάς του Βιβλίου. Η πρώτη μου αφιέρωση γράφτηκε για χάρη του Αίαντα! Γιος αγαπητών φίλων που βρέθηκαν στην παρουσίαση! Το Polis Art Cafe σχεδόν γέμισε. Πάνω από 50 άνθρωποι βρέθηκαν στην παρουσίαση. Σε πρώτο πλάνο ο φίλος συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης. Καλοτάξιδος ο "Ναύτης" του που κυκλοφόρησε και πάλι. Το γυναικείο κοινό επικράτησε του ανδρικού στην παρουσίαση. Πραγματικά φιλόξενος και ζεστός ο χώρος του Polis. Αγαπημένοι συνάδελφοι από την έντυπη δημοσιογραφία ήταν εκεί!
Διαβάστε περισσότερα