Ήταν μια τέλεια μέρα...

Πάντα στο κακό υπάρχει κάτι καλό και το αντίθετο.
Μια απώλεια σημαντική και μια παρουσίαση αφιερωμένη στην απώλεια.
Είχε συννεφιά κι έκανε κρύο. Ο ζεστός καφές ήταν ότι έπρεπε.
Μετά ήρθαν τα χαμόγελα. Εκείνα των συναδέλφων 15 χρόνια τώρα στη δημοσιογραφία.
Εκείνα των φίλων μιας ολόκληρης ζωής.
Αλλά και ανθρώπων που συνάντησα για πρώτη φορά.



Η συλλογή "Το Τέλος Μιας Τέλειας Μέρας" παρουσιάστηκε το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στο Polis Art Cafe της Στοάς του Βιβλίου.

Η πρώτη μου αφιέρωση γράφτηκε για χάρη του Αίαντα! Γιος αγαπητών φίλων που βρέθηκαν στην παρουσίαση!

Το Polis Art Cafe σχεδόν γέμισε. Πάνω από 50 άνθρωποι βρέθηκαν στην παρουσίαση. Σε πρώτο πλάνο ο φίλος συγγραφέας Θεόδωρος Γρηγοριάδης. Καλοτάξιδος ο "Ναύτης" του που κυκλοφόρησε και πάλι.

Το γυναικείο κοινό επικράτησε του ανδρικού στην παρουσίαση.

Πραγματικά φιλόξενος και ζεστός ο χώρος του Polis.

Αγαπημένοι συνάδελφοι από την έντυπη δημοσιογραφία ήταν εκεί!


Σχόλια

  1. Nasia12 Δεκεμβρίου 2013 στις 8:49 π.μ.

    Μπράβο! ένας ξακουστός συγγραφέας να γίνεις ,σου εύχομαι!
    να σφάζονται οι εκδοτικοί οίκοι του κόσμου στα πόδια σου και να ονειρεύεται πολύς κόσμος μέσα από τα βιβλία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. flash12 Δεκεμβρίου 2013 στις 9:56 π.μ.

    Μια όμορφη παρέα φτιάχνει πάντα μια ανάλογα όμορφη και ζεστή ατμόσφαιρα!
    Θερμά συγχαρητήρια! Καλοτάξιδο τούτο το πρώτο και αγαπημένο,
    και σε άλλα με Υγεία θα ευχηθώ ως αναγνώστης ακόρεστος! :))
    Έχω απορία ποια δύο διηγήματα διαβάστηκαν... το ομώνυμο μαντεύω...
    και το δεύτερο; το Αμμόκαστρο ίσως; πώς να ξέρω; :)
    Τα φιλιά μου και τη ζεστή μου Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημήτρης Τερζής12 Δεκεμβρίου 2013 στις 11:51 π.μ.

      Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Διαβάστηκαν το Heat και το Θάψε με. Ήταν επιλογές της κυρίας Λουιζίδου και τα δύο.

      Διαγραφή
  3. Rockmantic12 Δεκεμβρίου 2013 στις 1:47 μ.μ.

    Ξανά συγχαρητήρια. Άντε, σιγά σιγά όλοι εδώ μέσα ν'αρχίσουμε να εκπληρώνουμε τα όνειρά μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος13 Δεκεμβρίου 2013 στις 12:41 π.μ.

    Μα, φυσικό ήταν να επικρατήσει το γυναικείο κοινό στην παρουσίαση.
    Όταν ο συγγραφέας είναι εξαιρετικά γοητευτικός άνδρας, έτσι συμβαίνει!

    Σας ασπάζομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Bye, Bye Miss Orange Pie!

Εικόνα
Είχα τάξει μια πορτοκαλόπιτα.... Ε, αφού την έταξα, ας την κάμω... Υλικά... 1 ποτήρι καλαμποκέλαιο, 1 ποτήρι ζάχαρη, 4 αβγά, μια βανίλια, ένα φακελάκι μπέικιν πάουντερ, 200 γρ. γιαούρτι, ξύσμα από 2 πορτοκάλια (για να είναι έντονη η γεύση), 3 φύλλα κρούστας. (Εγώ έβαλα και αμύγδαλο σε φλούδες) ΟΛΑ τα υλικά (πλην του φύλλου κρούστας) σ' ένα μεγάλο μπολ!!! Εκεί θα χτυπηθούν μέχρι να πάρουμε ένα ομοιογενές μείγμα. Έχω βάλει ήδη το φούρνο να ζεσταίνεται στους 180 βαθμούς... Το χτυπημένο μείγμα μπαίνει στο πυρέξ. Προσθέτουμε τα φύλλα κρούστας σπασμένα με τα χέρια και τα βυθίζουμε στο μείγμα. Προσθέτουμε και το αμύγδαλο. Στο φούρνο για περίπου 30 λεπτά (πάνω - κάτω αντίσταση). Μπορεί να χρειαστεί κάνα δεκάλεπτο παραπάνω... Σε αυτή την περίπτωση καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο. Το γλυκό είναι έτοιμο άπαξ και μπει μαχαίρι στη μέση και βγαίνει ΣΤΕΓΝΟ απ' το μείγμα! Είδατε γιατί πρέπει να βάζουμε αλουμινόχαρτο; Παθών και μαθών! Συνοδεύεται από παγωτό (κατά προτίμησ
Διαβάστε περισσότερα

Οι κυρίες στην ακτή

     Τις είδα για πρώτη φορά ένα μεσημέρι του Δεκέμβρη. Είχα βρει δουλειά για καμιά βδομάδα κι εκείνη η μέρα ήταν δύσκολη, είχε ρίξει πάγο αποβραδίς και το χορτάρι ασήμιζε στα πόδια μου. Περπατούσα κι άκουγα μικρά σπασίματα σε κάθε πάτημά μου · άφηνα πίσω μου πατημένη χλόη και λάσπη αλλά ποιος νοιαζόταν τώρα; Η δουλειά έπρεπε να γίνει γρήγορα, να τα μαζέψουμε και να γυρίσουμε στην πλατεία αναζητώντας θαλπωρή σε κάποιο καφενείο πλάι στη στόφα. Τούτος ο ήλιος του Δεκέμβρη μοιάζει να βγήκε για τα μάτια του κόσμου και μόνο. Δεν με ζεσταίνει. Τον πάγο στα φύλλα των δέντρων λιώνει μόνο, που γίνονται σταγόνες, πέφτουν στο κεφάλι μου και με παγώνουν ακόμα πιο πολύ.      Η ακτή ήταν έρημη την ώρα που φτάσαμε στα εξοχικά. Αφήσαμε το φορτηγάκι του Μανόλη στον παράδρομο και συνεχίσαμε με τα πόδια. Δεν ήταν εύκολο να περπατήσεις στην ακτή Δεκέμβρη μήνα. Αναγκαζόμασταν να σκαρφαλώνουμε σε ολόκληρα λοφάκια από μουσκεμένα φύκια που είχε ξεβράσει η θάλασσα τις νύχτες της αντάρας της. Οι γαλότσες βυ
Διαβάστε περισσότερα