Η Κουζίνα του Διαβόλου, του Αλαίν Ζερμαίν

Σαλιγκάρια, θαλασσινά, κυνήγι, χέλια, κρέμες, λαχανικά, καραμελωμένα ψητά, όλα βρίσκουν τη θέση τους στο μεγάλο βιβλίο μαγειρικής που παράγγειλε η Αικατερίνη των Μεδίκων στον εξομολόγο της, πατέρα Αντρέ Τεβέ, ο οποίος ταυτόχρονα ήταν και γνωστός βοτανολόγος της εποχής. Μόνο που οι συνταγές αυτές ήταν πασπαλισμένες από άφθονο δηλητήριο ή συνδυασμό δηλητηρίων, προερχόμενο από  φυτά και άνθη που θα μπορούσε να βρει κανείς στον πιο απλό κήπο, αρκεί να γνώριζε τι ακριβώς να ψάξει. 

Το βιβλίο ξεκινά τη νύχτα της 23ης προς 24 Αυγούστου του 1572, όταν στο Παρίσι γίνεται το μεγάλο ξεκαθάρισμα μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών, όπου οι πρώτοι σφαγιάζουν τους δεύτερους. Η Ιστορία καταγράφει δολοφονίες για τις επόμενες επτά μέρες σε όλη τη Γαλλία, ωστόσο όλη αυτή η σφαγή αποτυπώθηκε ως η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου.   
Η Αικατερίνη των Μεδίκων, βασιλομήτωρ, προκειμένου να σταματήσει την παράνοια, ζητά απ' τον πιστό ιερωμένο της να βρει τρόπο να δηλητηριάσει τους πρωτεργάτες της σφαγής ώστε αυτή να μην επαναληφθεί. Εκείνος, μαζί με το δεξί του χέρι -τον μοναχό Γκιγιόμ- και με την σημαντική βοήθεια του μάγειρα Βιγιέ φτιάχνουν μια σειρά από απίστευτες συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής που κυριολεκτικά σε στέλνουν στον άλλο κόσμο, αρχικά λόγω της θεσπέσιας γεύσης τους και στη συνέχεια λόγω των... επιπλέον συστατικών που περιέχουν. 

Γαλλία 2005. Η φήμη του διάσημου ρεστοράν Γαλάζιος Φασιανός -εστιατόριο τριών αστέρων παρακαλώ-, κλονίζεται όταν ένας πελάτης πεθαίνει την ώρα που τελειώνει το εξαιρετικό μενού, που υπογράφουν ο αρχισεφ Εντμόντ Μπουλόν και ο μαιτρ ζαχαροπλάστης Ανρί Πανάς. Η τυχαία παρουσία του αστυνομικού Μπερτράν και του συντρόφου του, γιατρού Οτερίβ, στο περιστατικό, περιπλέκει τα πράγματα. Ξεκινά μια μεγάλη έρευνα των δύο ανδρών που τους οδηγεί πίσω στον 16ο αιώνα, τότε που η Αικατερίνη των Μεδίκων θέριζε με στυλ και γεύση τους αντιπάλους της Γαλλίας. Όπως όλα δείχνουν, οι συνταγές αφαιρούν ζωές, 400 χρόνια μετά την αρχική τους χρήση. 

Το βιβλίο ήταν ό,τι έπρεπε μετά τον «βαρύ» Νέουμαν και ο Αύγουστος, παραδοσιακά, περνάει καλύτερα για μένα με τέτοια αναγνώσματα. Η γραφή του Ζερμαίν δεν απαιτεί πολλά απ' τον αναγνώστη -και γιατί άλλωστε;- κυλώντας εναλλάξ, ένα κεφάλαιο απ' τον 16ο αιώνα κι ένα στην Γαλλία του 21ου αιώνα. 
Η μετάφραση με δίχασε. Απ' τη μια πιστεύω πως έχει ζόρι να μεταφράζεις όλα αυτά τα συστατικά που περιλαμβάνουν γνώσεις βοτανολογίας, απ' την άλλη κάποιες λέξεις νομίζω ότι μεταφράστηκαν εντελώς άτσαλα και δεν «κούμπωναν» με το κείμενο. Σε κάθε περίπτωση, όπως έγραψα και πιο πάνω, δεν είχα πολλές απαιτήσεις απ' το βιβλίο.

Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
του Αλαίν Ζερμαίν
σελ. 359-εκδ. Κέδρος
μτφ. Αγλαϊα Κατράκη