Βερολίνο, Γεια, του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ

Ένας Τομ Σόγιερ κι ένας Χάκλμπερι Φιν στη Γερμανία του σήμερα. Τα ονόματα αλλάζουν, ο Μάικ και ο Τσικ, ο Τσικ και ο Μάικ. Τα ονόματα και η εποχή. Κατά τα λοιπά το ταξίδι απ' την αθωότητα στην ωριμότητα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Δεν υπάρχει βάρκα στο ποτάμι, αλλά ένα Λάντα Νίβα που τα δύο αγόρια κλέβουν ένα πρωί με στόχο να φτάσουν στη μυθική... Βλαχία(;) Γιατί; Δεν υπάρχει συγκεκριμένο γιατί. Υπάρχουν εξηγήσεις που ο συγγραφέας τις δίνει απλόχερα. Επειδή είναι έφηβοι, επειδή είναι αθώοι, επειδή είναι ολομόναχοι με γονείς ωσεί παρόντες, επειδή είναι περιθωριακοί στο σχολείο -καθένας με τον τρόπο του. 

Κι όμως, ο Μάικ, το πλουσιόπαιδο με πατέρα χρεοκοπημένο και μητέρα αλκοολική φαίνεται να κολλάει με τον Τσικ, το νεαρό Μογγόλο, που ήρθε στο σχολείο από κάποια αχανή ρώσικη στέπα και κυκλοφορεί με άθλια ρούχα και που στην σακούλα του σούπερ μάρκετ μεταφέρει τα βιβλία του. 

Είναι καλοκαίρι στο Βερολίνο, η ζέστη -ναι η ζέστη- είναι αποπνικτική και όλα αρχίζουν από ένα δώρο γενεθλίων. Ούτε οι ίδιοι δεν θα καταλάβουν πως βρέθηκαν μέσα σ' ένα Λάντα Νίβα να διασχίζουν τους δρόμους της Γερμανίας με κατεύθυνση τα σύνορα. Έτσι νομίζουν, αυτό επιθυμούν αλλά σύντομα χάνονται γιατί δεν έχουν ούτε τις γνώσεις να το κάνουν ούτε κάποιο χάρτη να τους βοηθήσει. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία εδώ έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Σημασία έχουν οι περιπέτειες που θα βιώσουν, ειδικά απ' τη στιγμή που η αστυνομία βρίσκεται στο κατόπι τους. Σημασία έχει η ανεμελιά, η άγνοια του φόβου, το δέσιμο που σφυρηλατείται μεταξύ τους κάθε λεπτό που περνάει και που φτάνει στο σημείο σχεδόν της τηλεπάθειας - να σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. 
Και όπως γίνεται πάντα σε τέτοιου είδους ταξίδια, ο έφηβος σιγά σιγά γίνεται άνδρας, είναι το πέρασμα απ' τη μια ηλικία στην άλλη που σηματοδοτεί τόσα πολλά για την μετέπειτα πορεία του ως ενήλικα. 

Το βιβλίο του πρόωρα χαμένου Χέρντορφ είναι μια ωδή στην εφηβεία σ' ένα κόσμο που πάει κατά διαόλου μέρα με τη μέρα. Η σκιαγράφηση των εφήβων ηρώων του είναι εξαιρετική, το χιούμορ εναλλάσσεται με την ειρωνεία αλλά και με τον αυθεντικό κυνισμό που χαρακτηρίζει αυτές τις ηλικίες, το βιβλίο τρέχει γρήγορα όπως και το Λάντα στις εθνικές οδούς και στα δρομάκια της γερμανικής επαρχίας, το ταξίδι είναι απολαυστικό, η ανάγνωση είναι εμπειρία. Όχι άδικα, ο Φατίχ Ακίν προχώρησε στην κινηματογραφική μεταφορά του.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ, ΓΕΙΑ
του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ
σελ. 275-εκδ. Κριτική
μτφ. Απόστολος Στραγαλινός