Άμλετ Reloaded

Δ. Πως ζείτε εδώ; Μιλήστε μου. Η αλήθεια πρέπει ν' ακουστεί!
Α. Μείνε μαζί μας ένα βράδυ και θα καταλάβεις.
Β. Δεν τον κόβω ν' αντέχει. Χα!
Α. Ιώσηπε, πρέπει να δίνουμε μια ευκαιρία στους ανθρώπους. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου αποκαλυφθεί από εκεί που δεν το περιμένεις και κυρίως από εκείνους που κατά βάση τους έχεις χεσμένους.
Β. Μα τι λες Δανιήλ; Δεν τον βλέπεις πως είναι; Παιδαρέλι είναι. Τι έκπληξη μπορεί να κρύβει αυτός;
Δ. Είμαι δημοσιογράφος!
Α. Χα! Καλό αυτό. Ε λοιπόν χεστήκαμε νεαρέ μου!
Β. Δανιήλ, το στόμα σου! Δε χρειάζονται αυτά. Αποχαιρέτησε το νεαρό δημοσιογράφο ευγενικά και πιάσε μου το κονιάκ.
Α. Μην μου κάνεις κήρυγμα εμένα Ιώσηπε! Εγώ είπα πρώτος ότι πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στο νεαρό. Εγώ πιστεύω σ' αυτόν. Είναι δημοσιογράφος βέβαια αλλά δε βαριέσαι. Έχω δει πολλά άσχημα σε τούτο τον πανάθλιο κόσμο. Πάρε τη μποτίλια και κοίτα να το πιεις όλο πάλι! Θα σου σπάσω το κεφάλι μετά!
Β. Αχ ωραίο κονιάκ. Ό,τι πρέπει για τούτο το διαβολεμένο κρύο!
Α. Νεαρέ, μπας και σας βρίσκονται δύο πούρα; Η γεύση των φύλλων που καίγονται συνοδεύει εξαιρετικά τη γεύση του αλκοόλ. Αβάνας κατά προτίμηση...
Δ. Με δουλεύετε;
Β. Ουχί! Σας επεξεργάζεται!
Α και Β. Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Α. Ο διάβολος να σε πάρει Ιώσηπε!
Β. Μα, μ΄ έχει πάρει ήδη!
Α και Β. Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Δ. Δε θέλετε να μιλήσετε. Χάνω το χρόνο μου μαζί σας. Κρίμα, γιατί η αλήθεια πρέπει ν' ακουστεί!
Α και Β. Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Δ. Είστε.... ανόητοι.
Α. Ιώσηπε, μας αποκάλεσε ανόητους!
Β. Χέστηκα. Μ ' έχουν πει χειρότερα στο παρελθόν!
Α. Ε... νεαρέ, μη φεύγεις! Γύρνα πίσω! Έλα, θα πιεις μαζί μας; Αν προλάβεις δηλαδή γιατί αυτή η νεροφίδα από δω πίνει τα πάντα μέχρι να πει ο άλλος "διψάω". Έλα σου λέω.
Δ. Τι είναι αυτό που ακούγεται; Ποιος είναι αυτός;
Α. Ο Εγγλέζος είναι.
Β. Ναι, ο Εγγλέζος είναι...
Δ. Και τι φωνάζει;
Α. Αυτό που φωνάζει πάντα!
Β. Μα ναι, αυτό που φωνάζει πάντα!
Δ. Bring out your dead;;;
A. Ιώπησε είδες προφορά ο νεαρός; Οξφόρδη σου λέω! Και Κέμπριτζ μαζί!
Β. Ξέχασες το Ήτον!
Α. Και συ το Λόντον Σκουλ οβ Ικονόμικς! Ψώνιο του κερατά! Γαμιόλη! Σκατόγερε!
Β. Σαφρακιασμένο σκουλήκι. Σαν ψοφήσεις θα σε κάψω και θα χορεύω γύρω απ' τη φωτιά σου!
Α. Θα σε κάψω εγώ πρώτος καπιτάλα!
Δ. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΓΓΛΕΖΟΣ;
Α. Ε; ... Ο Εγγλέζος είναι ο Εγγλέζος.
Β. Μα ναι. Αυτό το πιστοποιώ κι εγώ! Στην υγειά μας!
Δ. Ναι, αλλά ποιος είναι; Και τι κάνει με την κουδούνα;
Α. Αχ... αμόρφωτοι νέοι!
Β. Είσαι και δημοσιογράφος. Δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου Ιστορία νεαρέ;
Α. Το επίπεδο της Παιδείας νοσεί σ' αυτόν τον τόπο. Πάντα το έλεγα εγώ.
Β. Η Ιστορία, η Ιστορία! Αχ, πόσα μας ψιθυρίζει η Ιστορία και μεις δεν τ' ακούμε...
Δ. Έχετε την καλοσύνη να μου πείτε;
Β. Ευγενικός...
Α. Εγώ στο είπα πως πρέπει να του δώσουμε μια ευκαιρία!
Β. Αλλά δημοσιογράφος!
Α. Δυστυχώς ναι...
Δ. Μπορείτε να με κοιτάτε στα μάτια και κυρίως να μην ξεφυσάτε σα φορτηγά στον ανήφορο;
Β. Νεαρέ μου... Το "Μπριγνκ άουτ γιορ ντεντ" είναι μια έκφραση...
Α. ... που την έλεγαν παλιά..
Β.... το 14ο αιώνα για την ακρίβεια!
Α. Όχι το 13ο;
Β. Μπορεί και τότε, δε θυμάμαι...
Α Όταν η Πανούκλα είχε καλύψει την πλάση!
Β. Τον κόσμο ολόκληρο!
Α. Ναι! Χάθηκαν πολλοί τότε!
Β. Πολλοί, ναι πολλοί!
Α. Αυτός που τη φώναζε, γύριζε στα σοκάκια, ανάμεσα στα σπίτια...
Β. ...και μάζευε τους νεκρούς!
Α. Τους νεκρούς, ναι! Πολλοί νεκροί, πάρα πολλοί νεκροί!
Β. Όπως σήμερα!
Α. Ναι, οι μέρες μας έχουν νεκρούς!
Β. Στην υγειά των νεκρών λοιπόν! Στην υγειά τους!
Α. Δώσε και σε μένα μονοφαγά!
Δ. Μαζέψτε τα σάλια σας, να χαρείτε. Με αηδιάζετε!
Α και Β. Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα! Στην υγειά σου νεαρέ δημοσιογράφε!
Δ. Με ανακατεύετε...
Α. Δε μου λες παλικάρι μου... Από που μας ήρθες εσύ;
Δ. Από τη Σουηδία. Είμαι ανταποκριτής μιας εφημερίδας απ' το Γκέτεμποργκ.
Β. Σουηδία;;; Άμλετ!!!!
Α. Μη γίνεσαι γελοίος. Ο Άμλετ ήταν Δανός!
B. Σίγουρα;
Δ. Έχει δίκιο ο φίλος σας. Ο Άμλετ ήταν Δανός...
Α. "Ν' αμφιβάλλεις για τ' αστέρια που λάμπουν, ν' αμφιβάλεις για τον ήλιο που στη μέρα ταξιδεύει, ν' αμφιβάλεις για την αλήθεια που μπορεί να είναι ψέμα... μην αμφιβαλεις ποτέ γι' αυτό που αγαπάς!"
Β. Κάτσε κάτω γεροπαραλυμένε! Βγάλε το σκασμό! Θα μαζέψεις κάθε καρυδιάς καρύδι στη γωνιά μας και αν αναγκαστώ να τα βάλω ξανά με πρεζάκηδες, θα σου σπάσω το κεφάλι!
Α. Εγώ θα σπάσω τη καταραμένη σου τη κούτρα παλιομπεκρή! Πάλι ήπιες όλο το κονιάκ!
Β. Σκατόφατσα. Καλά σου' καναν και σ' εγκατέλειψαν όλοι! Και τα παιδιά σου και η γυναίκα σου! Ήξεραν τι κορμάδι είσαι!
Α. Η γυναίκα μου πέθανε!
Β. Σ' εγκατέλειψε μόνιμα δηλαδή! Αχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Α. Βγάλε το σκασμό πουστάρα! Ο κώλος σου είναι ανοιχτός σα χουντικό τάλιρο!
Β. Ναι αλλά εσύ δεν τον είδες ποτέ! Και ούτε θα τον δεις ποτέ γερό σκατιάρη. Εκεί στη γωνιά θα κάθεσαι και θα τον παίζεις τις νύχτες! Θα παλεύεις να τον σηκώσεις μέσα στο κρύο και στα χρόνια που σε βαραίνουν και πάντα μαραμένος θα μένει στο χέρι σου! Ποτέ δε θ' αναστηθεί ξανά! Ενώ εγώ είμαι ακμαίος ακόμα! Χα!
Α. Φτου σου καργιόλη! Φτου σου ξεφτιλισμένε!
Δ. Να σας κεράσω μια μπουκάλα κονιάκ;
Α και Β. Ε;;;;;;
Δ. Στη γωνία όπως ερχόμουν είδα μια κάβα. Περιμένετε λίγο.
Α. Καλό παιδί. Άξιο παιδί!
Β. Από την αρχή τον έκοψα εγώ πόσο ευγενικός είναι!
Α. Μα ναι. Απ' το Γκέτεμποργκ. Σουηδία! Άλλη Παιδεία!
Β. Όχι σαν τους δικούς μας εδώ!
Α. Μα κι αυτοί Παιδεία είχαν. Αλλά και αδυναμία στα φράγκα!
Β. Μην τους κατηγορείς. Και συ είχες αδυναμία στα λεφτά!
Α. Ναι αλλά εγώ δεν είχα τη δύναμη να καλλιεργήσω συνειδήσεις. Αχ πόσο θα' θελα να είχα αυτή τη δύναμη. Να κάνω το άσπρο μαύρο. Το κόκκινο ροζ. Να κουνάω το δάχτυλο και να προειδοποιώ. Να κατασκευάζω κινδύνους και να δίνω λύσεις.
Β. Επανάληψη, επανάληψη...
Α. Ε βέβαια. Επανάληψη. Κάθε μέρα, με χαμόγελο αστραφτερό. Κάθε μέρα με σοβαρότητα και κύρος! Αυτό είναι!
Β. Θυμάσαι; Θυμάσαι πόσο καλά έπαιζαν το παιχνίδι της εξουσίας και του χρήματος;
Α. Θυμάμαι.
Β. Κι εμείς τι κάναμε;
Α. Τι κάναμε;
Β. Τι κάναμε;
Α. Τι κάναμε διάολε; Τους ακούγαμε. Τους πιστεύαμε. Λέγαμε πως έχουν δίκιο γιατί θέλαμε να έχουν δίκιο. Να γυρίσουν όλα εκεί που ήταν. Στην αρχή. Έστω για μας.
Β. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει Δανιήλ!
Α. Οι ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν. Οι φορείς τους μόνο.
Β. Κάθε μέρα. Βγάλτε έξω τους νεκρούς σας, που λέει κι ο Εγγλέζος!
Α. Πως είναι να πεθαίνεις κάθε μέρα που περνάει;
Β. Τι ρωτάς; Εσύ δε πεθαίνεις κάθε μέρα που περνάει;
Α. Ναι. Ίσως. Δε ξέρω. Η καθημερινότητα με αποτρέπει απ' το να σκέφτομαι ότι αργοπεθαίνω.
Β. Καλά.. Ας μας έκοβαν το συσίτιο οι Εθελοντές και όταν θα έπαιζε ταμπούρλο το στομάχι σου μετά από δύο μέρες πείνας θα σου' λεγα εγώ...
Α. Για το στομάχι όλα λοιπόν; Και οι Ιδέες;
Β. Τι μαλακίες μου τσαμουνάς γερό παραλυμένε λες και είσαι κανένας ιδεαλιστής έφηβος;
Α. Τι εννοείς;
Β. Από πότε χορταίνουν οι Ιδέες; Από πότε σου εξασφαλίζουν σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικό, διακοπές; Δουλευόμαστε και μεταξύ μας τώρα;
Α. Τα χάσαμε όμως.
Β. Μας τα πήραν.
Α. Φταίμε κι εμείς.
Β. Μας τα πήραν!
Α. Τι να που και οι άλλοι;
Β. Ποιοι άλλοι;
Α. Εκείνοι που έφυγαν νωρίς. Θυμάσαι πόσοι δεν άντεξαν και τίναξαν τα μυαλά τους στον άερα; Πόσοι αυτοκτονούσαν πέφτοντας απ' τα μπαλκόνια; Πόσοι κρεμάστηκαν; Στο χωριό που παραθέριζα το τελευταίο καλοκαίρι πριν με πάρει ο διάολος, ένας κρεμάστηκε σε μια συκιά. Είχε τρία παιδιά και δεν είχε να τα ταίσει. Πήγε και κρεμάστηκε στο δέντρο μα έκανε λάθος υπολογισμό και δεν πέθανε αμέσως. Πέρασε ώρα. Βασανιζόταν για ώρα σου λέω... Και το σκατό έτρεχε απ' τα ρούχα του! Πλημμύρα το σκατό στο χώμα! Έζησε στα σκατά, πέθανε στα σκατά.
Β. Καραγκιόζης ήταν.
Α. Τι λες;
Β. Λέω πως άμα έχεις παιδιά και δεν μπορείς να ταίσεις, κάνεις τα πάντα γι' αυτά. Παίρνεις όπλο και τινάζεις τα μυαλά κάθε καριόλη που έχει και συ δεν έχεις! Του παίρνεις αυτό που έχει και το δίνεις στα παιδιά σου.
Α. Αυτό είναι ζούγκλα.
Β. Πάντα ζούγκλα είμασταν. Μην κοιτάς που βαφτίσαμε πολιτισμό τα μικρά μας καθημερινά εγκλήματα. Ή τα μεγάλα και διαχρονικά μας.
Α. Γίνεσαι φιλόσοφος τώρα; Εσύ, ο κυνικός;
Β. Κάποτε είχα διαβάσει ένα βιβλίο. Τις εποχές που δεν ασχολιόμουν τόσο με αριθμούς και καταστάσεις, απόδοσεις και κέρδη και όλα αυτά που γεμίζουν την τσέπη μα αδειάζουν το μυαλό. Ο συγγραφέας έδινε το παράδειγμα του Φοίνικα που αναγεννιέται απ' τις στάχτες του. Έλεγε λοιπόν πως το ίδιο κάνουμε κι εμείς. Μπαίνουμε στη φωτιά με τη θέλησή μας, καιγόμαστε και μετά αναγεννιόμαστε απ' τις ίδιες μας τις στάχτες. Χιλιάδες χρόνια τώρα.
Α. Μιλάς για το Φάρεναιτ. Είχε κι έναν αριθμό ο τίτλος. 351, 451;
Β. Μιλάω για μια απίστευτη διαπίστωση. Ξέρουμε πως θα καούμε και όπως μπαίνουμε με τη θέλησή μας στη φωτιά. Για να ξαναγεννηθούμε. Λιγότεροι βέβαια από πριν και όχι απαραίτητα καλύτεροι. Γιατί, το ξανακάνουμε βλέπεις. Παρόλο που έχουμε τη Γνώση και την Εμπειρία του Λάθους, το ξανακάνουμε!
A. Sic transit gloria mundi...
Β. Ναι. Η δόξα μας απέμεινε. Κοίτα γύρω σου τη δόξα. Αντίκρισέ την. Ψηλά κτήρια, γυαλισμένες επιφάνειες που πάνω τους λαμποκοπά ο ήλιος. Λιμουζίνες μαύρες που μετράς στο παρμπρίζ τους κάθε κόκκο βρωμιάς στο πρόσωπό σου! Βιτρίνες που χαμογελούν στην κατάντια σου. Έκαναν λογοπαίγνιο την κατάντια σου. "Μπορεί να είσαι πεινασμένος αλλά είσαι αδύνατος!" Το είδα προχθές καθώς περπατούσα στο κέντρο κι έβαλα τα γέλια! Δάκρυσα απ' τα γέλια σου λέω! Είναι ό,τι πιο εύστοχο έχω διαβάσει ή ακούσει εδώ και καιρό! Αν είχα μπροστά μου τον εμπνευστή του, θα τον φιλούσα, ειλικρινά σου μιλάω!
Α. Στέγνωσε το λαρύγγι μου. Αυτό ξέρω εγώ. Και τι λες εσύ...
Β. Που να χάθηκε ο νεαρός, Δανιήλ;
Α. Δεν ξέρω Ιώσηπε. Αλλά είμαι εκνευρισμένος τώρα. Όταν μου τάζουν κάτι θέλω να είναι συνεπείς στο λόγο τους!
Β. Δημοσιογράφος, τι περιμένεις;
Α. Θα μπορούσε να είναι πολιτικός...
Β. Ή ακόμα χειρότερα, ένας σαν κι εμάς.
Α. Σκατά...
Β. Κι απόσκατα...
Α. Σουρουπώνει.
Β. Μαζεύει σύννεφα. Κοίτα εκεί στον Υμηττό.
Α. Ξέρεις κάτι; Ονειρεύομαι μια μεγάλη φωτιά που θα κάψει τον κόσμο.
Β. Μαζί σου! Συμφωνώ. Τουλάχιστον δεν θα κρυώνουμε αδελφέ!
Α. Κομμένα τ' αδελφέ. Παλιαδελφή!
Β. Καργιόλη! Δε μου λες, ο Άμλετ από τι πέθανε;
Α. Απ' την απορία του...