Τριάντα Λεπτά (Φλώρα)

Τον περίμενε ως αργά, καθισμένη στον καναπέ, με τις σκιές να χορεύουν γύρω της καθώς οι μικρές ώρες της νύχτας μεγάλωναν απελπισμένα, αναζητώντας το φως της μέρας που ερχόταν. Δίπλα της, παρατεταγμένα στη σειρά βρίσκονταν ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα και στάχτες, ένα ποτήρι με το αποτύπωμα του απαλού κραγιόν της στο χείλος του κι ένα τσαλακωμένο, άδειο πακέτο τσιγάρων.
Οι δαίμονες χόρεψαν για ώρα απόψε μέσα στο μυαλό της. Το σφιγμένο της στομάχι που την κυλούσε στο χαλί σαν ερεθισμένος εραστής μόλις δύο ώρες πριν είχε πάψει να την τυραννάει. Στη θέση του πόνου ένοιωθε τώρα ένα απέραντο κενό. Πίστευε πως αν δοκίμαζε να βάλει το οτιδήποτε στο στόμα της, θα πέθαινε αμέσως μόλις το κατάπινε. Μέρες τώρα το στομάχι της ήταν μια μπαρουταποθήκη  και απλά περίμενε το σπίρτο που θα τίναζε τα πάντα στον αέρα.
Η Φλώρα είναι μια 33χρονη γυναίκα, παντρεμένη εδώ και πέντε χρόνια με τον επίσης 33χρονο Στέλιο. Τα δεδομένα που έχουμε γι' αυτό το ζευγάρι είναι πως το σεξ έχει πάψει να υφίσταται στη σχέση τους από τον πρώτο κιόλας χρόνο. Έκτοτε, η σεξουαλική τους ζωή αναλώνεται είτε σε καμιά πίπα (η οποία τεχνικά στην Αμερική θεωρείται κανονικό σεξ μετά την υπόθεση Λιουίνσκι κατά Κλίντον, τον προηγούμενο αιώνα), είτε σε κανένα γρήγορο πήδημα σε αραιά χρονικά διαστήματα, "έτσι για να φεύγουν τα χοντρά", που λέει και ο Στέλιος. Το παράδειγμα Λιουίνσκι το έφερε επίσης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ο Στέλιος όταν η Φλώρα διαμαρτυρήθηκε (πάντα ευγενικά) για το δικό της ανικανοποίητο πόθο στην εν λόγω σεξουαλική πράξη.
Τον τελευταίο χρόνο η Φλώρα κρατάει λεπτομερέστατο ημερολόγιο αναφορικά με τις σεξουαλικές συνευρέσεις τους. 'Ωσπου παρατήρησε κάτι αξιοπερίεργο. Χρονικά, οι σεξουαλικές τους περιπτύξεις μέσα στο μήνα, δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα 30 λεπτά. Για να είμαστε λεπτολόγοι, τη μία φορά μπορεί να τελείωναν σε 5 λεπτά, την επόμενη σε 7 λεπτά, την άλλη σε 4 λεπτά, ωστόσο στο σύνολό τους οι ροζ δραστηριότητές τους δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα 30 λεπτά!
Το σεξ, που γίνεται πάντα στο κρεβάτι, βρίσκει συνήθως τη Φλώρα από κάτω, το Στέλιο να αγκομαχάει πάνω της κι εκείνη να έχει γυρισμένο το κεφάλι της στο κομοδίνο, στο μικρό, ψηφιακό ρολόι που της έκανε δώρο πέρυσι στη γιορτή της, "επειδή έχεις θέμα με το πρωινό ξύπνημα", όπως της είπε. Αλλά ακόμα και αν βρίσκεται από πάνω η Φλώρα την ώρα της πράξης, το βλέμμα της είναι πάλι κολλημένο στο κομοδίνο και στο ρολόι. Έχει πάψει εδώ και πολύ καιρό να τελειώνει, οπότε η διαδικασία δεν απαιτεί την αμέριστη προσοχή της.
Βρισκόμαστε ήδη στο 12ο μήνα, ένα χρόνο μετά και αυτή η χρονική σύμπτωση που αγγίζει ενδεχομένως τα όρια του μεταφυσικού, ακολουθεί το πρόγραμμά της με θρησκευτική ευλάβεια! Αν η Φλώρα είχε υποπέσει σε κάποιο αδίκημα απέναντι στη ζωή παλαιότερα, η ποινή που της είχε επιβληθεί ήταν αυτή. Τριάντα λεπτά σεξ μέσα στο μήνα.

Η Φλώρα γνωρίζει πως ο Στέλιος αυτή την ώρα είναι με κάποια άλλη γυναίκα και βγάζει τα μάτια του μαζί της. Το έχει συζητήσει πολλές φορές με τον εαυτό της κι έχουν συμφωνήσει. Εξάλλου ούτε ο ίδιος φροντίζει να το κρύβει. Εντάξει, δεν το φωνάζει κιόλας αλλά ότι πάει και ξενοπηδιέται είναι δεδομένο. Η Φλώρα ενδόμυχα κατηγορεί τον εαυτό της γι' αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη. Ένα κομμάτι της χαίρεται που καταφέρνει και κρατάει ακόμα κάποιο ενδιαφέρον του Στέλιου πάνω της, το γεγονός ότι κάνει σεξ ακόμα μαζί της είναι κάτι, σωστά; Δεν έχουν χαθεί όλα τελικά. Ίσως είναι μια φάση αυτή που περνάει ο άνδρας της ζωής της, αυτός για τον οποίο ορκίστηκε πως θα αγαπάει για πάντα. Μια φάση που θα τελειώσει κάποια στιγμή και που όλα θα είναι το ίδιο καλά όπως πριν. Εδώ όμως αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα. Η Φλώρα όσο κι αν παλεύει, αδυνατεί να θυμηθεί πως ήταν τα πράγματα πριν.
Η Φλώρα δεν έχει πολλές εμπειρίες με τους άνδρες. Ο Στέλιος τον οποίο παντρεύτηκε στα 28 της, την πολιορκούσε και εν συνεχεία σχετίστηκε μαζί της από τα 25 της. Πριν λοιπόν, τώρα που ανακαλεί το παρελθόν της όπως το έχει κάνει τόσες φορές τελευταία ως άμυνα απέναντι στο ζοφερό παρόν της - σκληρή λέξη μα της βγαίνει αυθόρμητα - πριν λοιπόν οι σχέσεις της ήταν ελάχιστες και καμία δεν κράτησε πάνω από μερικούς μήνες. Λίγες και μικρές.
Ο Στέλιος είναι η μεγάλη αγάπη, εκείνος  που θα ήθελε να φέρει στον κόσμο τα παιδιά του και να τα μεγαλώσουν μαζί. Ίσως να φταίει αυτό πάλι. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν στάθηκε έως τώρα άξια, να καλλιεργήσει τον καρπό του και να του δώσει ψυχή και σάρκα.
Θέλει ένα τσιγάρο επειγόντως, το χέρι της πιάνει το τσαλακωμένο πακέτο, αντιλαμβάνεται πως τα τσιγάρα έχουν τελειώσει και με μια κίνηση εκνευρισμού το πετάει στο πάτωμα. Όσο το σκέφτεται, τόσο γιγαντώνεται η ενοχή. Αν είχε κάνει ένα παιδί, τώρα τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά, ο Στέλιος θα γύριζε σπίτι την κανονική ώρα, θα έτρωγαν μαζί, θα μιλούσαν, θα έπαιζαν με το μωρό, θα το έπλεναν και θα το κοίμιζαν, θα τη κοιτούσε στα μάτια με λατρεία για την προσφορά εκ μέρους της αυτού του μοναδικού δώρου στη ζωή τους. Πολλά θα...
Εδώ κι ένα χρόνο η Φλώρα πιστεύει πως όσο περισσότερο αγάπη δίνει στον άνδρα της, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας έχει για να επαναφέρει τα πράγματα στην πρωθύστερη κατάστασή τους, άσχετα αν τώρα, αυτή τη δεδομένη στιγμή, δεν θυμάται πως ήταν τα πράγματα τότε. Θαρρεί πως η αγάπη νικάει τα πάντα και μπορεί να δέσει ξανά τους ανθρώπους γιατί, αυτό είναι. Το σχοινί της σχέσης τους έχει χαλαρώσει λίγο. Δεν έχει λυθεί όμως. Στο χέρι της είναι να το πιάσει και να το δέσει σφιχτά. 
Ωστόσο συμβαίνει το εξής οξύμωρο. Όσο περισσότερο προσπαθεί, τόσο βλέπει το Στέλιο να απομακρύνεται και να μην είναι εκεί, να μην εκτιμά, να μην ανταποδίδει - έστω στο ελάχιστο - τις όποιες προσπάθειές της. Είναι λες και σαν να το κάνει επίτηδες και όσο εκείνη σφίγγει το σχοινί, ο Στέλιος το χαλαρώνει ξανά. Από την άλλη, δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα, ο Στέλιος την αγαπάει, έχουν παντρευτεί, θα ζήσουν για πάντα μαζί, δεν μπορεί να το κάνει ο Στέλιος αυτό. Μάλλον η Φλώρα έχει χάσει κάπου τη συνταγή του αγαπημένου ζευγαριού.  Είναι η συνταγή που είναι και οι δύο ανεξάρτητοι, με τις δουλειές και τα όνειρά τους αλλά που παράλληλα εργάζονται από κοινού σ' ένα μελλοντικό όραμα το οποίο συντηρείται από τα αισθήματα που τρέφει ο ένας για τον άλλον.
Και αυτά τα βιβλία δεν λένε τίποτα σπουδαίο, κάτι που να τη βοηθήσει ουσιαστικά αυτή την ώρα. Η Φλώρα κοιτάζει τη βιβλιοθήκη της, το πάλε πότε καμάρι της, διάβαζε πολύ από μικρή και μπορεί τελικά να μη σπούδασε κάτι ωστόσο είχε άποψη και ενίοτε την έλεγε, όταν τα φώτα της παρέας δεν ήταν έντονα και κατευθείαν πάνω της. Γνώριζε πράγματα για τον κόσμο και τις σκέψεις του, άκουγε σιωπηλά τους άλλους να εκθέτουν τις απόψεις τους αλλά επέλεγε τη σιωπή, κυρίως γιατί ο Στέλιος ήταν εκεί, και μιλούσε τόσο καλά, τόσο αντρίκια, ο Στέλιος ήταν το αρσενικό και το γνώριζαν και οι δύο αυτό καλά. Και αυτό έφτανε.


Θυμήθηκε τη μέρα που ντύθηκε "πρόστυχα" - ναι αυτή ήταν η κατάλληλη λέξη για να περιγράψει εκείνο το διάφανο σετ εσωρούχων - που παρήγγειλε η ίδια μέσω Ίντερνετ και που της ήρθε στο σπίτι με αντικαταβολή σε μια όντως διακριτική συσκευασία, όπως υποσχόταν εξάλλου το διαδικτυακό σεξ σοπ που το πουλούσε. Ήταν η δική της επανάσταση εκείνη τη μέρα, να μπει σε ένα τέτοιου είδους κατάστημα - σε κανονικό σεξ σοπ δεν υπήρχε περίπτωση να μπει ποτέ! - να ανατρέξει στις σελίδες με τα προϊόντα του και να διαλέξει τελικά εκείνο όσο και αν... όσο και αν υπήρχαν κι άλλα προϊόντα που της τράβηξαν το βλέμμα αλλά που δεν τόλμησε να κλικάρει.  Εντάξει, δεν χρειαζόταν να κοροιδεύει τον εαυτό της. Κλίκαρε σε κάποια και αντικρίζοντας τις αναλυτικές εικόνες ένοιωσε ένα σκίρτημα χαμηλά, που υποδήλωνε ένα σήμα κινδύνου για το σύμπαν της και βγήκε άρον, άρον από τη σελίδα.
Ο Στέλιος έβαλε τα γέλια μόλις την είδε. Το σετάκι κατέληξε στα σκουπίδια το επόμενο πρωί.

Η Φλώρα είναι πιστή στο Στέλιο. Δεν διανοήθηκε ποτέ της να τον απατήσει. Δεν μπορεί να σκεφτεί το ενδεχόμενο να αγγίξει άλλον άνδρα. Ακόμα και όταν οι δαίμονες έρχονται μέσα στη νύχτα, όταν δεν κάθεται στον καναπέ, όταν είναι ξαπλωμένη και εκείνοι μουσκεύουν την κυλότα της, όταν την γλείφουν ηδονικά, της δένουν τα χέρια, της γραπώνουν τα στήθη, της δαγκώνουν τις ρόγες, της γδέρνουν το κορμί με νυχιές αγνού και ταυτόχρονα βρώμικου πόθου, την κάνουν να ουρλιάζει τελειώνοντας σε μια αναζήτηση του αόρατου υπαίτιου για την τόση καύλα. Για εκείνον που δεν είναι εκεί.

Η πόρτα ανοίγει και ο Στέλιος μπαίνει στο διαμέρισμα. Μυρίζει ως τον καναπέ γυναικείο άρωμα. Την κοιτάζει παραξενεμένος αλλά σε δευτερόλεπτα ανακτά το γνωστό του ύφος. Εκείνο που την τσακίζει και που κάνει το στομάχι της να αρχίσει να διαμαρτύρεται πάλι. Σηκώνεται από τον καναπέ και τον πλησιάζει. Του χαμογελά και τον χαιδεύει στο μάγουλο. Ο Στέλιος περιμένει σκηνή αυτή τη φορά. Αλλά η Φλώρα δεν χρειάζεται αυτό.
- Τελειώνει ο μήνας αύριο, ψιθυρίζει. Και έχουμε τέσσερα λεπτά ακόμα!
- Τι;
- Τίποτα. Έλα...