Ποια είσαι Λία Καραμανδάνη; (Λία ΙΙ)

Τη Λία τη γνωρίσαμε ως αφηγήτρια στην ιστορία του Άμστερνταμ. Σας είχα εξομολογηθεί τότε πως πρόκειται για μια 42χρονη γυναίκα με δύο γάμους και ανάλογα διαζύγια στο ενεργητικό της και με τρία τεκνά αυτή τη στιγμή στα πόδια της (εντός, εκτός και επί τ' αυτά).
Η Λία Καραμανδάνη είναι απογόνος μιας από τις μεγαλύτερες οικογένειες της Αχαίας. Είναι μοναχοκόρη και όταν ο πατέρας της, Φρίξος Καραμανδάνης, εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο, κλήθηκε να διαχειριστεί μια περιουσία από ακίνητα, κτήματα, μετοχές, καθώς κι ένα αποστακτήριο τεντούρας. Η λέξη αποστακτήριο ίσως να μην είναι η κατάλληλη βέβαια αλλά αυτό ουδόλως απασχολεί τη Λία. Έχοντας μια ιδιαίτερη αγάπη στο αλκοόλ από μικρή, της αρέσει η ιδέα να έχει το δικό της αποστακτήριο. Και ας πρόκειται για λικέρ.
Η Λία δεν ξέφυγε από την πλειοψηφία εκείνη των πλούσιων κοριτσιών που τα έχουν όλα έτοιμα και απιθωμένα εμπρός τους δίχως να κουνήσουν οι ίδιες το δαχτυλάκι τους. Η μητέρα της Καλλιόπη, το γένος Στεφανίδη (παλαιοί έμποροι σταφίδας όταν το βάρος της ζυγιζόταν σε χρυσάφι), είχε επίσης αδυναμίες με κυριότερη εκείνη στον μπαλαντέρ. Σας ακούγονται κλισέ ενδεχομένως όλα αυτά, δυστυχώς ή ευτυχώς όμως η ζωή είναι γεμάτη από κλισέ και πολλές είναι οι ιστορίες που επαναλαμβάνονται. Εκείνο που διαφέρει είναι οι ήρωες και οι αντιδράσεις τους απέναντι σε κλισέ διαδρομές. Άραγε ακολουθούν όλοι την ευθεία του δρόμου; Δεν σταματούν πουθενά; Δεν ξεστρατεύουν απ' αυτόν; Δεν τον εγκαταλείπουν;
Η Λία μεγάλωσε στη μικρή σχετικά κοινωνία της Πάτρας, όντας κομμάτι ενός στενού κύκλου, αυτού που αποκαλούμε, "της τάξης της". Γι' αυτόν τον κύκλο ήταν γνωστή ως "Εβανζελί", καθώς τα γαλλικά και το πιάνο αποτελούσαν άμεσες εκπαιδευτικές προτεραιότητες για μια κόρη της υψηλής κοινωνίας εκείνη την εποχή. Το κακό με τις μικρές κοινωνίες ξέρετε, είναι ότι από ένα σημείο και μετά τις βαριέσαι μέχρι θανάτου. Αυτό το μέχρι θανάτου λοιπόν, χτύπησε νωρίς καμπανάκι στο μυαλό της Λίας και σε συνδυασμό με το χαρακτήρα του "ότι θέλω το παίρνω" - που της είχαν εξαιρετικά καλλιεργήσει οι γονείς της - αποτέλεσε την αρχή των περιπετειών της στον κόσμο.
Ως γνωστόν, οι έφηβοι είναι ίσως οι αυθεντικότεροι επαναστάτες της κοινωνίας. Φανταστείτε λοιπόν τη Λία στην εφηβεία της, πλαισιωμένη από το στενό κύκλο της τάξης της και τις επιλογές της για φλερτ. Δύο αγόρια υπήρχαν όλα κι όλα, ο γιος ενός μεγαλοδικηγόρου, χοντρός με φακίδες και σπυριά στη μούρη και ο γιος ενός χαρτοβιομηχάνου, αδύνατος, με φακίδες και σπυριά στη μούρη. Γι' αυτό και η Λία επέλεξε ως πρώτο της ερωτικό σύντροφο τον αδύνατο, πλην αρρενωπό - στα μάτια της - γιο της καθηγήτριας γαλλικών της, τον οποίο κυριολεκτικά βίασε μέσα σε πέντε λεπτά, την ώρα που οι μητέρες έπιναν το τσάι τους στη μεγάλη βεράντα, Σεπτέμβρη μήνα. Η ειρωνεία είναι ότι αφού τον δοκίμασε, το ίδιο βράδυ απαίτησε από τον πατέρα της να αλλάξει καθηγήτρια στα γαλλικά, γιατί η εν λόγω ήταν πολύ κουτσομπόλα και δεν είχε και το σωστό αξάν. Ο Φρίξος Καραμανδάνης απλά συμφώνησε και δεν ασχολήθηκε περαιτέρω, αγαπημένη του ασχολία σε ότι είχε να κάνει με τα του οίκου του καθ' όλη τη διάρκεια του βίου του. Η Καλλιόπη Στεφανίδη - Καραμανδάνη εκείνο το βράδυ έπαιζε κουμ καν και δεν ήταν παρούσα στη συζήτηση. Έτσι η καθηγήτρια ειδοποιήθηκε ξαφνικά πως έληξε η συνεργασία της με τον Καραμανδάνειο οίκο. Ο γιος της, παρθένος ως εκείνη την ώρα και αφάνταστα δειλός, για χρόνια αργότερα θα ανακαλούσε στη μνήμη του και θα αναρωτιόταν τι ακριβώς είχε συμβεί εκείνο το απόγευμα.
Η πρώτη, κανονική σχέση της Λίας ήταν ένα αγόρι το οποίο έμενε στο Ρίο, εκεί που η οικογένειά της είχε το εξοχικό της για τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού. Γιος δημοσίου υπαλλήλου ο Αντώνης, στα 20 του, φοιτητής της Γεωπονικής Σχολής, αποτέλεσε τον πρώτο κατ' εξακολούθηση κανονικό εραστή της Λίας η οποία εκείνο το καλοκαίρι έκλεινε τα 16 της χρόνια. Ήταν η εποχή που η Λία μύησε τον επίσης ελαφρώς δειλό Αντώνη, σε όλα τα μυστικά μιας παθιασμένης σεξουαλικής συνεύρεσης μεταξύ δύο ανθρώπων που οι ορμές τους έμοιαζαν με τα αφρισμένα κύματα του Πατραϊκού κόλπου.
Ο Αντώνης αναχώρησε για τις σπουδές του στα τέλη Σεπτέμβρη, τρελά ερωτευμένος, την ώρα που η Λία τον είχε ήδη βαρεθεί και προετοιμαζόταν για έναν ακόμη βαρετό χειμώνα στην επαρχιακή πόλη. Για καιρό αργότερα ο Αντώνης θα αναρωτιόταν που πήγε όλο εκείνο το πάθος και οι υποσχέσεις αγάπης εκ μέρους της, όταν επανειλημμένα επιχείρησε να επικοινωνήσει μαζί της αλλά δεν τα κατάφερε.    
Η Λία έκανε τον πρώτο της γάμο στα 21 της. Ο Φρίξος Καραμανδάνης κόντεψε να πάθει αποπληξία και για πρώτη φορά ύψωσε τον τόνο της φωνής του στην κόρη του λέγοντας, "Ευαγγελία, αυτό δεν είναι πρέπον!" Ο τυχερός ήταν ο Σταύρος Μαριγόπουλος, επαναστάτης made in ΚΚΕ, "τοκιστής και σουλατσαδόρος", όπως σχολίασε αρνητικά η μητέρα της σαν έμαθε το ποιόν του. Η αλήθεια ήταν πως ο Σταύρος δύο πράγματα στη ζωή του ήξερε να κάνει σωστά. Να πηδάει γκόμενες και να πανηγυρίζει για την εκλογή της Αλέκας Παπαρήγα στη γενική γραμματεία του Κόμματος. Βίτσια...

- Μαλάκας ήταν αλλά πηδούσε ωραία ο μπαγάσας. Ήξερε να το χρησιμοποιεί καλά το πουλί του...
- Λία, καλώς ήλθες..
- Σου έλειψα ε; Ναι, το παθαίνουν αυτό οι άντρες με μένα. Σαν φεύγω τους λείπω πολύ. Τις προάλλες συνάντησα ένα γκόμενο που είχαμε φασωθεί στη Φολέγανδρο για κανένα μήνα το 2000. Με είδε λοιπόν και μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα!
- Ίσως να ήταν ερωτευμένος μαζί σου.
- Ναι... ίσως. Ίσως να φταίει πάλι που ήμουν τρελαμένη τότε και έκανα ωραίες πίπες. Πάντα έκανα ωραίες πίπες αλλά τότε ήταν διαφορετικά. Μόλις είχα χωρίσει από τον κομμουνιστή. Κομμουνιστής... Καλά, του κώλου ιδεολόγος αποδείχθηκε μετά αλλά τέλος πάντων. Ο άνθρωπος αγόρι μου δεν είναι να πάρει λίγη εξουσία στα χέρια του. Ξεχνάει μετά ισότητες και τα πάντα. Δεν θυμάται ότι φορούσε μανταρισμένη κάλτσα σε δύο και τρία σημεία και έχει μετά άποψη για τα Γκούτσι παπούτσια. Κατάλαβες;
- Γιατί χωρίσατε με τον Σταύρο;
- Γιατί ήθελε να έχει άποψη και για άλλους κώλους εκτός απ' τον δικό μου. Δεν ξέρω, τι να λέμε τώρα. Τι κρατάει για πάντα ρε φίλε, για να μείνουν έτσι και δύο άνθρωποι; Εννοώ για πάντα. Εξάλλου, με το Σταύρο δεν ήμουν ποτέ ερωτευμένη. Απλά τότε που πάτησα πόδι στο πατέρα μου για να τον πάρω, ήταν από τους γαμάτους γκόμενους της Πάτρας. Άσε που μου άρεσε αυτό το στυλάκι που μου πέρασε "ποια είσαι κυρία μου; Εγώ δεν μασάω". Και το' παιξε καλά αυτό το χαρτί, του το αναγνωρίζω. Μου έκανε τρελά χουνέρια τότε. Κι εγώ τρελάθηκα. Αφιόνισα, πως το λένε. Απ' έξω τον έβριζα, τον έλεγα "άπλυτο", "κακομοίρη", "ξεφτίλα" και τα βράδια χούφτωνα τα βυζιά μου και τον φανταζόμουν να με παίρνει από παντού!
- Όλα για το σεξ λοιπόν ρε συ Λία;
- Γάμησε μας ρε φίλε που θα με κρίνεις. Εσύ δηλαδή γιατί πας με τις γυναίκες; Για τα ωραία τους μάτια; Για να χώσεις το πουλί σου και να ξεκαυλώσεις πας. Τι μου λες τώρα;
- Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα...
- Οκ. Γνώμη σου. Δεν το συνεχίζω. Μπορούμε να μείνουμε όλο το το βράδυ εδώ και να γεμίσεις δεκάδες σελίδες από το τεφτέρι σου με τα επιχειρήματά μας. Αλλά η Λία έχει δίκιο. Κάτσε και σκέψου αγόρι μου. Για το μουνί, για ένα γαμήσι, έπεσαν ολόκληρες αυτοκρατορίες, αιματοκυλίστηκε ο κόσμος, αγόρια που πήγαν φαντάροι σκοτώθηκαν πριν καν προλάβουν να δουν τι έχει μια γυναίκα στα πόδια της. Για ένα μουνί που χάρηκε χιλιάδες άλλα έκλαιγαν την ίδια ώρα...
- Έχεις ένα δικό σου τρόπο να λες τα πράγματα.
Η Λία ανάβει τσιγάρο...
- Να δεις πως τα κάνω...

Ο γάμος με τον Σταύρο κράτησε εννέα χρόνια. Από τον τρίτο κιόλας χρόνο ο σύζυγός της, ο οποίος πλέον είχε λησμονήσει τις σταλινικές και λενινιστικές αξίες και ξίνιζε τη μούρη του σαν άκουγε το όνομα "Αλέκα Παπαρήγα" - ε, βοήθησε και το γεγονός πως ο Καραμανδάνης τον είχε βάλει στις δουλειές του - άρχισε να κάνει νερά. Στην αρχή η Λία τρελάθηκε. Πήγε να τον σκοτώσει...

- Μμμμ... πούστη, του είπα. Θα σου γαμήσω το μουνί που σε πέταγε καριόλη!
- Λία, στο είχα αναφέρει και την προηγούμενη φορά. Μπορείς να είσαι λίγο πιο χαλαρή και περισσότερο προσεκτική στις εκφράσεις σου; Ούτε λιμενεργάτης δεν μιλάει έτσι.
- Είσαι κολλημένος στους τύπους ρε φίλε. Και κρίμα γιατί είσαι και διανοούμενος, μη χέσω.
- Δεν είμαι.
- Ακόμα χειρότερα τότε.
- Που σημαίνει;
- Που σημαίνει ότι οι λέξεις είναι λέξεις και φτιάχτηκαν για να περιγράφουν μία κατάσταση. Και με τέτοιο τρόπο μάλιστα, διαβαθμισμένες έτσι, ώστε να δίνουν την ανάλογη βαρύτητα στην κατάλληλη ώρα. Εγώ τώρα είμαι τρελαμένη γιατί θυμήθηκα πόσο μαλάκας ήταν και τι μου έκανε. Και ας τον είχα κάνει άνθρωπο. Ένα αρχίδι και μισό ήταν ο Σταύρος όταν τον γνώρισα. Με μένα έγινε άνθρωπος και φόρεσε κάλτσα. Στο' πα. Ε λοιπόν όταν μου φέρεσαι σκάρτα και μου γαμάς το σύμπαν, θα πω ότι θέλω. Και το είπα. Του μίλησα στη γλώσσα του.
- Γιατί σου πήρε τόσο πολύ να χωρίσεις;
- Γιατί τον ήθελε ο πατέρας μου στο πλάι του.
- Συγγνώμη;
- Ξέρεις γιατί είναι καθαροί αυτοί της καλής κοινωνίας ρε φίλε; Γιατί βάζουν άλλους να μπαίνουν στα σκατά και να κάνουν τη δουλειά για εκείνους. Έτσι βγαίνουν καθαροί, τι νόμιζες; Ε, ο Σταύρος ήταν ο σκατιάρης του πατέρα μου. Συν ότι ήξερε πια και πολλά. Ίσως και να τον εκβίαζε, δεν ξέρω. Πως και καλά αν τον έδιωχνα εγώ, αν τον χώριζα, θα έβγαινε και θα κελαιδούσε.
- Καλά, δεν μπορούσε να τον βγάλει από τη μέση ο πατέρας σου;
- Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Ο Σταύρος είχε δικτυωθεί καλά σε αυτά τα χρόνια. Είχε ανθρώπους να τον βοηθήσουν.
- Όλα έχουν μια τιμή Λία.
- Νομίζεις. Δώσε μου την τιμή της αγάπης.
- Ορίστε;
- Με άκουσες. Δώσε μου την τιμή της αγάπης. Και μην σου ακούγεται μελό, μια φράση είναι που υποδηλώνει κάτι.
- Εσύ δεν αγόρασες αγάπη;
- Όχι μεγάλε, δεν αγόρασα. Κορμιά ναι, χαμόγελα ναι, ωραίος πούτσους ναι, νύχτες ναι, μέρες ναι, διακοπές ναι, καύλες ναι. Όλα αυτά τα αγόρασα, ίσως και να προκάλεσα κάποια από αυτά. Αγάπη όμως δεν αγόρασα.
- Δεν έχεις αγαπήσει πότε σου; Δεν έχεις αγαπηθεί;

Η Λία πετάει το τσιγάρο.

- Δεν ξέρω ρε φίλε. Τι είναι αγάπη;;