Μενού Επετείου (Σοφία)

 ΒΡΑΔΥΝΟ ΜΕΝΟΥ ΕΠΕΤΕΙΟΥ
1. Καραβιδόψυχα σε σφολιάτα πασπαλισμένη με παπαρουνόσπορο με σως Guillome.
2. Μανιτάρια με σως μαυροδάφνης συνοδεία ρύζι μπασμάτι με ξηρούς καρπούς.
3. Καραμελωμένο κότσι σε σάλτσα μπύρας με γλυκοπατάτα.
4. Σαλάτα του Χειμώνα με εσπεριδοειδή και ρόδι.
5. Καραμελωμένο μιλφέιγ με γέμιση αφρό βανίλιας αναμεμειγμένο 

με σπιτικό γλυκό του κουταλιού βύσσινο.

Επέτειος και επταετία, έχουν παρόμοια γράμματα. Είναι και ομόηχα. Υποσυνείδητα, η επταετία αποτελεί έναν άσχημο συνειρμό. Αλλά, τι σχέση είχε η πολιτική εδώ; Εξάλλου η ίδια ποτέ δεν είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με την πολιτική. Αλλά ένας γάμος επτά ετών! Είναι ένας γάμος επτά ετών! Και απόψε επρόκειτο να τον γιορτάσουν.
Βγήκε ξανά από την κουζίνα, με το δεξί της φρύδι ανασηκωμένο, σημάδι άγχους από τότε που οι δάσκαλοι στο σπίτι - ΠΑΝΤΑ υπό την εποπτεία της μητέρας - τη μάλωναν διακριτικά, είτε για κάποιο χαμένο ντο, είτε γιατί στα γαλλικά το γγγγγ, πρέπει να έχει συγκεκριμένη χροιά και τόνο. Να κόβεται εκεί που πρέπει. Ποτέ πιο πριν και σίγουρα σε καμία περίπτωση, πιο αργά.
Έδωσε οδηγίες στην οικιακή βοηθό, η οποία έστρωνε ήδη το γιορτινό τραπέζι αν και ήταν ακόμα μεσημέρι. Ως τις 8 ακριβώς, ώρα για την οποία είχε κανονιστεί το δείπνο, είχαν πολλά πράγματα να γίνουν ακόμα.
Γύρισε στην κουζίνα. Εκείνος της είχε πει να μην μαγειρέψει η ίδια και πως θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από μια εταιρεία εστίασης. Η ίδια έφριξε στην ιδέα. Με τόσο εκλεκτούς καλεσμένους (το Διευθύνων Σύμβουλο της εταιρείας στην οποία εργαζόταν εκείνος και τη σύζυγό του, τη μητέρα της με τον κατά 17 χρόνια μικρότερο εραστή της), συνολικά 6 άτομα, ήταν ένας αριθμός που μπορούσε να τον διαχειριστεί η ίδια μέσα από την κουζίνα της. Εξάλλου, τι αξία έχει ένα γιορτινό τραπέζι επταετίας, αν δεν μοχθήσεις γι' αυτό;
Έριξε μια ματιά στη λίστα όσων είχε να κάνει. Τα κρασιά βρίσκονταν ήδη στο ψυγείο, η σαμπάνια επίσης, το κότσι αργοέλιωνε από ηδονή μέσα στη γάστρα (5 ώρες και 25 λεπτά έλεγε η συνταγή), το μιλφέιγ έδενε αρμονικά τις γεύσεις του στη φόρμα του, με την πλούσια κρέμα να αγκαλιάζει όσο πρέπει το βύσσινο, αφενός για να αποσπάσει το σιρόπι του, αφετέρου να το διατηρεί ανεξάρτητο και να σπάει στο δόντι. Αυτή η γεύση του γλυκόξινου, πάντα της προκαλούσε μια περίεργη ανατριχίλα.
Η σως Guillome απέμενε να γίνει μόνο, ήταν η τελευταία πράξη σε αυτή τη μαγειρική παράσταση και έπρεπε να φτιαχτεί κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή, λίγο πριν σερβιριστεί με την σφολιάτα καραβιδόψυχας.
Μμμμ, όλα θα ήταν τέλεια!

............

Γύρισε από το κομμωτήριο, μία ώρα πριν έρθουν οι καλεσμένοι. Η πετυχημένη βαφή και η στυλάτη κόμμωση δεν έδιωξαν τον εκνευρισμό που κυλούσε ήδη στις φλέβες της σαν αφρισμένο ποτάμι. ΕΙΧΕ ΑΡΓΗΣΕΙ!
Εκείνος, καθόταν στο σαλόνι πίνοντας καφέ και καπνίζοντας την πίπα του. Δεν την αντιλήφθηκε, καθώς στα χέρια του κρατούσε ακόμα μια από εκείνες τις αναθεματισμένες αναλύσεις με τις οποίες περνούσε ώρες λες και ήταν οι καλύτερες ερωμένες.
Ερωμένη. Τι λέξη αλήθεια. Μόλις τη σκέφτηκε, ήταν σαν κάτι να κλείδωσε ή ξεκλείδωσε μέσα της και στάθηκε στο χωλ, κοιτάζοντάς τον υπνωτισμένα. Μια τρελή σκέψη πέρασε από το μυαλό της ξαφνικά. Να τρέξει εκεί κοντά του στον καναπέ, να καθίσει πάνω του, να αρχίσει να τον φιλά δαιμονισμένα, να μην του δώσει περιθώριο να αντιδράσει, να πει τη συνηθισμένη ατάκα, "μα καλή μου, τι κάνεις τώρα;", αυτή την ΞΕΝΕΡΩΤΗ ατάκα, που της ξεστόμιζε καιρό τώρα - ναι, αυτή ήταν η λέξη ΞΕΝΕΡΩΤΗ!!! - να του ανοίξει το παντελόνι, να κάνει στην άκρη την κυλότα της και να τον νοιώσει μέσα της.
Στην ιδέα και μόνο, τινάχθηκε προς τα πίσω λες και τη χτύπησε ρεύμα. Αυτή της η απότομη κίνηση, επηρέασε το χαμένο στις αναλύσεις βλέμμα του, γύρισε, της χαμογέλασε και πριν καν δει πως ήταν, είπε... "Καλή μου, είσαι πανέμορφη απόψε... Συγχαρητήρια".
ΚΑΛΑΜΙΑ στα μάτια σου, ήθελε να του φωνάξει αλλά κρατήθηκε. Δάγκωσε το κάτω χείλος της και εντελώς ξαφνικά, με ένα πρωτόγωνο ένστικο που λες και ενεργοποιήθηκε εκείνη τη στιγμή, ένοιωσε την κυλότα της να μουσκεύει!!! Δεν μπορούσε να συμβαίνει αυτό! Απλά δεν μπορούσε! Ήταν η μέρα της επετείου, σε λιγότερο από μια ώρα θα έρχονταν οι καλεσμένοι, Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑ 17 ΧΡΟΝΙΑ ΝΕΟΤΕΡΟ ΓΑΜΙΑ ΤΗΣ, ο αξιότιμος κύριος σύμβουλος με τη συζυγό του, το κότσι έπρεπε να είναι έτοιμο και η σως Guillome!!! Η ΣΩΣ GUILLOME!!!!!!!!!
Ξέπνοα απάντησε ένα, "ευχαριστώ καλέ μου" και βιαστικά μπήκε στην κουζίνα. Έπρεπε να ψιλοκόψει τα λαχανικά για τη σαλάτα και να βάλει την κρέμα να ζεσταθεί για να γίνει η σως Guillome. "Είναι γνωστό σε όλους πως η καραβιδόψυχα χάνει πολύ από τη γεύση της αν δεν έχει ΑΥΤΗ, τη συγκεκριμένη σως να τη συνοδεύει", σκέφτηκε επίμονα καθώς άρχισε να κόβει τα λαχανικά. Με τρόμο διαπίστωσε πως οι χυμοί του ροδιού που καθάριζε και έτρεχαν ανάμεσα στα δάχτυλά της, είχαν την ίδια συχνότητα με τους χυμούς εκείνους που εξακολουθούσαν να αναβλύζουν από την πηγή ανάμεσα στα πόδια της. "Χριστέ μου, τι μου συμβαίνει;"!!!
Το στόμα της είχε στεγνώσει και έμοιαζε λες και οτιδήποτε υγρό είχε στο κορμί της, εκείνη την ώρα είχε αποφασίσει να την εγκαταλείψει, μουσκεύοντας το εσώρουχό της. Έτρεξε στο μπάνιο και με ξέφρενες κινήσεις, έβγαλε τη φούστα και αμέσως μετά τη μουσκεμένη κυλότα της. Την έριξε γρήγορα στο καλάθι με τα άπλυτα και έμεινε ακίνητη, βαριανασαίνοντας μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη του μπάνιου. 
Το κορμί της. Σφριγηλό ακόμα, στα 37 της. Τα πόδια της. Κοντά στην τελειότητα. Τα μαθήματα μπαλέτου μπορεί να μην σε κάνουν σπουδαία μπαλαρίνα - πόσες γίνονται άλλωστε; - ωστόσο σου αφήνουν κληρονομιά πανέμορφες γάμπες. Και εκεί ανάμεσα στα πόδια της... ένας μαραμένος κόσμος! Για την ακρίβεια πλέον, ένας βρώμικος, μαραμένος κόσμος...
Δεν κατάλαβε πότε και πως έγινε. Έκλεισε τα μάτια γιατί ντρεπόταν το ίδιο της το είδωλο. Παρ' όλα αυτά κατεύθυνε το χέρι της στην πηγή της και την άγγιξε. Ένα απίστευτο κύμα θερμότητας, μια ηλιακή έκρηξη συγκλόνισε το κορμί της και την έκανε να παραπατήσει και παρ' ολίγο να πέσει. Έσφιξε τους μύες της και κρατήθηκε όρθια, βάζοντας τα δάχτυλά της πιο βαθιά μέσα της και αφήνοντας μια μικρή κραυγή που ακούστηκε σαν εκείνη που αφήνει ένα φυλακισμένο και πολύ τρομαγμένο ζώο. Έπαψε να νοιώθει τα δάχτυλά της, που μούλιασαν στη στιγμή, φαντάστηκε τη σως Guillome, ναι τώρα ΕΦΤΙΑΧΝΕ την καλύτερη σως του κόσμου που πήγαινε γευστικά με τα πάντα! Συνέχισε, συνέχισε ανεξέλεγκτα ξεχνώντας τους καλεσμένους, εκείνον, την επέτειο, τη ζωή, τα μαθήματα πιάνου, τα γαλλικά, την καριέρα που δεν ήρθε ποτέ, τη μητέρα της... ΑΛΛΑ!
Θυμήθηκε τον κατά 17 χρόνια νεότερο εραστή της. ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΤΟΝ ΓΑΜΙΑ ΤΗΣ!

Τελείωσε με λυγμούς και την τελευταία στιγμή τράβηξε το χέρι της και έχωσε τα δάχτυλά της στο στόμα της. Η σως Guillome είχε αγγίξει την τελειότητα.

- "Καλή μου; Είσαι καλά; Είσαι μισή ώρα εκεί μέσα!"
Η Σοφία συνήλθε.
- "Ναι καλέ μου, βγαίνω αμέσως αγάπη μου", απάντησε πρόσχαρα.

Οι καλεσμένοι αφίχθηκαν σχεδόν όλοι μαζί. Χαμόγελα, ευχές, πάγος που τραγουδούσε μέσα στα ποτήρια που κουνιούνταν πέρα δώθε με τις κινήσεις των χεριών, συζητήσεις με πολιτισμό και ευγένεια. Εκείνη βρισκόταν στην κουζίνα και χαμογελούσε. Το αποτέλεσμα του μόχθου της στεκόταν μπροστά της σε πιατέλες και πιάτα.
Σέρβιρε όση ώρα οι άλλοι μιλούσαν με εκείνον για τις ερωμένες του. Άναψε τα κεριά στο κέντρο του τραπεζιού και θαύμασε τα ασημικά και τα κρύσταλλα, τα χρώματα και την τακτοποιημένη της ζωή, απιθωμένη στο λινό τραπεζομάντηλο. Τους κάλεσε στο τραπέζι...
Χαμογελώντας και μιλώντας, κάθισαν στις θέσεις τους. Στη θέα των εδεσμάτων, άρχισαν τα επιφωνήματα του θαυμασμού και πριν δοκιμάσουν καν από αυτά, οι έπαινοι που ξεστόμισαν έμοιαζαν με αγγελάκια που στέκονταν πάνω από το τραπέζι, παίζοντας τις άρπες τους. Ω ναι, ήταν μια υπέροχη βραδιά επετείου.
Εκείνος, ως όφειλε, ετοιμάστηκε να κάνει την απαιτούμενη πρόποση.
- "Καλέ μου; Μου επιτρέπεις;", είπε χαμογελώντας εκείνη.
Εκείνος ξαφνιάστηκε ελαφρώς από αυτή την πρωτόγνωρη πρωτοβουλία, το ίδιο και η μητέρα της. Οι υπόλοιποι εξακολουθούσαν να χαμογελούν ως όφειλαν να κάνουν, εκστασιασμένοι από την τελευταία πράξη μιας καλοπαιγμένης θεατρικής παράστασης.
Δεν περίμενε να της δώσει την άδεια. Εξάλλου, τον είχε αιφνιδιάσει. Σηκώθηκε με το ποτήρι στο χέρι της, χαμογελαστή, μια λαμπερή οικοδέποινα που καλωσόριζε τους καλεσμένους της...
- "Θέλω διαζύγιο...", είπε απλά και ήπιε μια γουλιά από το κρασί της.