Την ώρα που η Sarah Jaffe τραγουδούσε το Pretender... (Εύα)


- Παρακαλώ;
- Έλα...
- Γεια σου. Τι κάνεις;
- Σκατά.
- Μμμμ. Σου άρεσε αυτό που σου έστειλα;
- .......
- .......
- Άντε γαμήσου! Με την καλή την έννοια.
- Υπάρχει και κακή;
- Άντε γαμήσου. Σταμάτα.
- Έλα να γαμηθούμε τότε.
- Αυτό σε νοιάζει; Αυτό είναι το πιο εύκολο.
- Όχι, αλλά όταν μου δίνεις μια ευχή, πρέπει να εκπληρώνεται.
- Δεν σκέφτομαι το γαμήσι. Το μετά σκέφτομαι...
- Και μένα... το μετά με νοιάζει.
- Οκ, τότε ας αφήσουμε τα γαμήσια στην άκρη.
- Οκ.
- ....
- Φίλοι;
- Φίλοι; Χμ... ναι φίλοι.




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο άνδρας που... (Λία IV)

Εικόνα
Βρήκα το Ray's Bar χωμένο σ' ένα μισοσόκακο μεταξύ Αιόλου και Ερμού που δεν έπιανε το μάτι σου. Η ώρα περασμένη, ο κόσμος λίγος στο δρόμο, το προσπέρασα στην αρχή και έκανα για ένα τέταρτο κύκλους μέχρι να επιστρέψω στη σωστή είσοδο και να δω την παλιά ξύλινη επιγραφή, τη φωτισμένη ασθενικά που παρέπεμπε σε πανδοχείο από μυθιστόρημα της Τζέιν Όστιν. Άνοιξα τη βαριά, όπως αποδείχθηκε, πόρτα και βρέθηκα σε ένα παραλληλόγραμμο χώρο στον οποίο δέσποζε μια ξύλινη μπάρα αριστερά με προθήκες ποτών από πίσω και ψηλά ξύλινα σκαμπό από μπροστά. Το μαγαζί δεν είχε κόσμο. Ο μπάρμαν ήταν γύρω στα 40, με διαμαντένιο σκουλαρίκι στο αυτί, φτιαγμένος ήδη είτε από ποτό είτε από χόρτο - μάλλον χόρτο ήταν γιατί ένοιωσα να το μυρίζω - ο οποίος με κοίταξε αδιάφορα και συνέχισε τη δουλειά του που για τη συγκεκριμένη ώρα ήταν "κοιτάζω τον εαυτό μου στον απέναντι καθρέφτη και αναρωτιέμαι πόσο μοιραίος μπορώ να γίνω". Πλησίασα, με τη σκέψη πως με είχε κοροιδέψει, πως δεν ήταν εκεί αλλά αποφά...
Διαβάστε περισσότερα

Η Τελευταία Μέρα (Δήμητρα)

Εικόνα
- Πως αισθάνεστε σήμερα; - Καλά είμαι. - Κοιμηθήκατε καλά το βράδυ; Διάθεση για εμετό; Κάνατε εμετό; - Όχι. Καλά. Κοιμήθηκα καλά. - Πίνετε αρκετό νερό; Πρέπει να πίνετε αρκετό νερό. Να ουρείτε συχνά. - Πίνω. - Εντάξει. Θα μιλήσουμε ξανά το απόγευμα. Αν χρειαστείτε κάτι, καλέστε μας. - Ναι. Ευχαριστώ. Έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε ξανά το ταβάνι. Περίμενε άλλα δύο τηλεφωνήματα μέσα στη μέρα. Το πρώτο από τη μητέρα της, εκεί κοντά στο μεσημεριανό φαγητό. Το επόμενο, αργά το απόγευμα από το γιατρό της βάρδιας ή από τη νοσοκόμα. Την τσέκαραν δύο φορές τη μέρα. Εκτός και αν τους καλούσε η ίδια στο τηλέφωνο. Δεν το έκανε. Δεν χρειάστηκε. Ποτέ. Ήταν η τρίτη φορά που έκανε θεραπεία στο ίδιο νοσοκομείο και ποτέ δεν τους είχε χρειαστεί όσο διάστημα έμενε απομονωμένη σε εκείνο το μεταλλικό δωμάτιο. "Δεν πρέπει να αντανακλάται η ακτινοβολία που έχετε στο κορμί σας από τη θεραπεία", της είχαν εξηγήσει την πρώτη φορά. Όλα στο δωμάτιο ήταν μιας χρήσης. Πλαστικά κύπελλα, πηρούνια...
Διαβάστε περισσότερα

ΑΛΛΑΓΗ

Αγαπητοί αναγνώστες. Το μπλογκ αυτό στο οποίο περιλαμβάνονται οι ιστορίες γυναικών που γράφω και που με τιμάτε σαν τις διαβάζετε από εδώ και στο εξής θα λειτουργεί ΜΟΝΟ με προσκλήσεις. Με επιλεγμένους αναγνώστες. Κάποια κρούσματα παραποίησης του ονόματός μου στη μπλογκόσφαιρα και γενικότερα μια ενασχόληση με το πρόσωπό μου από κάποιους με οδηγούν σε αυτή την απόφαση. Σήμερα, αύριο το πολύ θα έχει ολοκληρωθεί η μετάβαση στο νέο καθεστώς. Ελπίζω να τα λέμε και εκεί. Σας ευχαριστώ.
Διαβάστε περισσότερα